''Perde''

Perde


Bir kalbe bir aşk nasıl düşer bilinmez,

Düşer yinede

Ve sonra!

İzinsiz, zamansız sahne alır

Kırar geçirir gönülleri,

Talan eder varı yoğu,

Sus olur için,

Pus olur sözlerin

Gözlerin ki dünden razı kanamaya,

"Sen" dersin çıkmaz "aşk" dersin kaçar

Böyle bir "sahne" işte aşk

Alabildiğine uzak ve alabildiğine zifiri

Git dersin, ardından koşar sen çağırırsın,

Gelince de!

Ben seni istemedim dersin,

Böyle ziyan olur aşklar, zamanlar

Sen'li dünler ve yarınlar,

Bir varlar bir yoklar

Bazen aşk bile,

Hangi durakta ineceğini,

Hangi durakta bineceğini şaşırır senin yüzünden

Aşkın kabahati nerede?

Ya da senin doğrun nerede?

Yine aşk'tır kazanan

Neden mi?

Biz değil miydik?

Aşk?ı aramak bulmak için bebekler gibi zırlayan

Biz değil miydik?

Onu bulduğumuzda,

Yanlış insanlar da yanlış zamanlar da kullanan

Ya da yanlış olan bizlerdik

Aşk bizi her halimizle kabul ederken

bizdik onu hırpalayan

Ve bir çocuk çığlığıyla korkup kaçan

Bizdik aşk'ı her söylediğimizde inciten

"Ağzımız yakışmıyordu aşk'a"

Acemisiydik, yenildik,

Tecrübeli olduk yalnızlıklar sahnesine

Şimdi, tek başına yaşanılacak sendromlar adına!

"Perde"