Kahraman Tazeoğlu Resimli Sözleri Şiirleri -Kahraman Tazeoğlu Nun Sözleri

Araz (Kahraman Tazeoglu & Neslihan)






Yalnızım çünkü sen varsın
Ge desen gelirdim
Gittiğin uzakta bendim
Dağ gibi bir ihanetten düştüm
Bu kendime son gelişim









Ölümbaz öpüşler kusuyorum ceplerime
Kendimi suçüstü yakalıyorum
Ve kentsizliğimin isimsizliğini
Araz´a uyak düşüyorum









Gözlerime Senden Düşler Sürüyorum









Islak bileklerim kan bayr yatıyor
Bana en büyük tehdit yine ben oluyorum
Sonra bir durağa yaslanıyorum
sonra bir kente
Ve sen gidiyorsun
Ben kanıyorum
Diyorlar ki "kendini dinleme hiçbir şey söylemiyorsun"
Oysa "gel" desen gelirdim biliyorsun









Bu kentte her yağmur kendini ağlar
Aklıma düşsen yalnızlık oluyorum









Ağzımdaki uykudan öpmüyorsun nicedir
Nerde kimi üşüyorsun









Artık kendini yakan bir ateşim
Kendimize birbirimizden düşler yapamıyoruz
Şimdi boş duraklara yaslanıyorum
Boş kentlere
Oysa "gel" desen gelecektim









Gün düşlerime dönüşlerimde
Bakışın içiyor beni gözlerimden
Gövdemi düşürüyorum güz yavrusu duraklara
Uzaklığına uzanıyorum
Sevdiğin sonbahar geçiyor üstümden
Ama artık hiçbir göğü içmiyorsun dudaklarımdan
Yıkılıyorum şarkılara
"Kimseler biliyor"
Yalnızlık dostumdu
Şimdi korkum oluyor
Oysa "gel" desen gelecektim









Artık Her Sey Kımıltısız Bir Geceye Dönüşüyor









Güz artığı saçlarımda oynaşan sensizlik
Göz karana yenik düşüyor en korkak yanlarımdan









Gözlerim ihanete ihbar taşıyor
Kuşkulu bir cinayeti fısıldıyor kaşlarına
Sözü namluna sürmelisin şimdi
En yaralı yanımdan vurmalısın beni
Çünkü uçmak düşmeyi göze almaktır









Avlunda bıraktığım az kullanılmış intiharları deniyorum
Ne vakit nikotinli ellerinden yola çıksam
Susuşuna kan döküyor gözlerim
Sen gözüne çiğ kaçtı sanıyorsun
Oysa bilmelisin Araz´ım
Kimsenin içi görünmez
Ve hiç bulamadıklarını
Asla yitiremezsin
Bak şimdi aramızda sessiz kalıyor
Söylenecek bütün sözler









Oysa Gel Desen Gelecektim Biliyorsun









Ömrümden düşürdüğüm sol anahtarlarına takılıyorum hep
Ve hayat yüklü kamyonlar geçiyor üstümden
Şairler ölüdür derler
İnanmıyorum









Üstü kalsın ihanetimin
"Gel" desen gelecektim










A'şka
R'üzgara
A'yrılıga
Z'amana

Eywallah

Kahraman TAZEOĞLU
Verdiğim Tüm Sözler Hükümsüzdür
Şu hayat denilen kimine çok uzun kimine kısacık bir an gibi gelen yolculuk;
neden bunca yükü vurur sırtımıza?
Hep acelemiz varmış gibi telaşlı üzgün yorgun az keyifli genelde mutsuz içinde hep “daha” taşıyan bu koşuşturma neden?
Daha zengin daha mutlu daha güzel daha yalnız daha çok ve bir dolu “daha” yüklü sıfatlarla örülüyor çevremiz
Verdiğim Tüm Sözler Hükümsüzdür!
Günler kendini tekrara başladı burada
Gönüllü yaşam mahkumluğu böyle olmalı
Geldik ya bir kere tekamül etmeden dönmeyeceğiz
İyi ama ruhumun dayanacağı bir direk bulmak lazım
Elinde tuttuğu bir torba bile ağır gelirken insana yüreğe basan bunca ağırlığı neyle taşımak gerekiyor?




Kalbin hasar almışsa bir kere zamanla su alıp batarsın
Gemiler gibi işte!



Hani deniz kıyısına çekilip ölüme terk edilmiş ileride parçalanıp başka işlerde kullanılacak demir yığını muamelesi gören gemiler vardır ya işte onlar gibi yüreği de kıyıya çıkıyor insanın bazen
Bakıyorsun ileride başka bir iş için kullanılacak bir organdan öteye gitmiyor
Şu hayat denilen kimine çok uzun kimine kısacık bir an gibi gelen yolculuk;
neden bunca yükü vurur sırtımıza?
Hep acelemiz varmış gibi telaşlı üzgün yorgun az keyifli genelde mutsuz içinde hep “daha” taşıyan bu koşuşturma neden?
Daha zengin daha mutlu daha güzel daha yalnız daha çok ve bir dolu “daha” yüklü sıfatlarla örülüyor çevremiz
Verdiğim Tüm Sözler Hükümsüzdür!
Günler kendini tekrara başladı burada
Gönüllü yaşam mahkumluğu böyle olmalı
Geldik ya bir kere tekamül etmeden dönmeyeceğiz
İyi ama ruhumun dayanacağı bir direk bulmak lazım
Elinde tuttuğu bir torba bile ağır gelirken insana yüreğe basan bunca ağırlığı neyle taşımak gerekiyor?
Kalbin hasar almışsa bir kere zamanla su alıp batarsın
Gemiler gibi işte!
Hani deniz kıyısına çekilip ölüme terk edilmiş ileride parçalanıp başka işlerde kullanılacak demir yığını muamelesi gören gemiler vardır ya işte onlar gibi yüreği de kıyıya çıkıyor insanın bazen
Bakıyorsun ileride başka bir iş için kullanılacak bir organdan öteye gitmiyor


Bunları düşününce dedim ki bütün sözlerim geçersizdir
Attığım imzalar verdiğim tüm yeminler antlaşmalar kontratlar aşka dair ne demişsem sevdiğime hepsi hükümsüzdür
En azından dürüst bir duruş olur bu!
Öyle ya evlenirken söz vermemiş miydik?
İyi ve kötü günde hastalık ve sağlıkta yan yana duracağımıza; ben kendi adıma verdim
O zaman eşim olmak isteyen adam da aynı sözü vermişti
Boşandık tüm sözler hükümsüzdür
Aşkın en yoğun zamanında bir gece yarısı sevişmesinin ortasında daha terimiz soğumamışken tenimize başka ten değmeyeceğine yemin eden bir adam da hatırlıyorum
Bana da aynı şeyi tekrarlatmıştı üstelik
Aklıma başka bir erkeğin kollarında olduğun geldiğinde bile çıldırıyorum demişti
O sözlere ne oldu peki?
Yeminler ve antların aşkın bitişi ile bittiği yargısı çıkıyor ortaya bu durumda yapacak pek bir şey de yok gibi görünüyor
Aşk var olduğu anın dışında yaşamıyor
Taahhütlerimi herkes kadar tuttum herkes kadar bozdum
Dün gece yarısı etrafta sessizliğini korurken karanlık çıkıp balkona bir sigara yaktım ,,


Bu şehri seyrettim uzunca ışık yanan evleri uyumamış insanları her yanan lambanın bir hayatın uzak işaretleri olduğunu düşündüm
Kaç yaşama tanıklık ediyorsa manzaram o kadar sevda kırıkları dolu etrafım
Hepsi birisine tutamadığı bir söz vermiş olmalıydı
Hatta evliliğini ilişkisini devam ettirenlerin bile ilk zamanlar verdikleri yeminlere ne kadar bağlı kaldıkları da soru işareti yaratıyor kafamda


Genetik olmalı Adem ile Havva’yı hatırlayınca Tanrı’ya verilen sözü bile tutamayan insanoğlu kendi cinsine söylediğini ne kadar süre koruyabilir ki?
Kafam bozuldu benim verdiğim bütün sözler hükümsüzdür hepsini ikinci bir emre kadar aşklarımın üstünden çekiyorum
Bir daha hiç seviyorum demeyecek miyim?
Elime başkası değemez bir daha kalbimi kimse alamaz seninim ölene kadar gibi cümleler söylemeyecek miyim?
Bunun cevabını şu anda vermek zor
Mantığım söylemem diyor ama ben aşkı görünce hemen yolunu değiştirip ardı sıra koşan deli kadının biriyim
Belli olmaz! Kaç sarhoş tövbe edip tekrar içmemiş mi?
Kalbimi kıyıya çektim
Su aldıkça batışını izliyorum
Bu yüzden ettiğim hiçbir yeminin geçerliliği yoktur
Eski sevdaların da sözlerinin arkasında durup bakmıyorum
Şimdi kim hangi gönülde bitmeyecek sandığı sevgisine yeminler ediyorsa orada kalsın
Ben bir müddet daha en azından yeni bir aşka kadar kimliğimle birlikte hükümsüzüm!



Bunları düşününce dedim ki bütün sözlerim geçersizdir
Attığım imzalar verdiğim tüm yeminler antlaşmalar kontratlar aşka dair ne demişsem sevdiğime hepsi hükümsüzdür
En azından dürüst bir duruş olur bu!
Öyle ya evlenirken söz vermemiş miydik?
İyi ve kötü günde hastalık ve sağlıkta yan yana duracağımıza; ben kendi adıma verdim
Üyeler Görebilir ]

O zaman eşim olmak isteyen adam da aynı sözü vermişti
Boşandık tüm sözler hükümsüzdür
Aşkın en yoğun zamanında bir gece yarısı sevişmesinin ortasında daha terimiz soğumamışken tenimize başka ten değmeyeceğine yemin eden bir adam da hatırlıyorum
Bana da aynı şeyi tekrarlatmıştı üstelik
Aklıma başka bir erkeğin kollarında olduğun geldiğinde bile çıldırıyorum demişti
O sözlere ne oldu peki?
Yeminler ve antların aşkın bitişi ile bittiği yargısı çıkıyor ortaya bu durumda yapacak pek bir şey de yok gibi görünüyor
Aşk var olduğu anın dışında yaşamıyor
Taahhütlerimi herkes kadar tuttum herkes kadar bozdum
Dün gece yarısı etrafta sessizliğini korurken karanlık çıkıp balkona bir sigara yaktım
Bu şehri seyrettim uzunca ışık yanan evleri uyumamış insanları her yanan lambanın bir hayatın uzak işaretleri olduğunu düşündüm
Kaç yaşama tanıklık ediyorsa manzaram o kadar sevda kırıkları dolu etrafım
Hepsi birisine tutamadığı bir söz vermiş olmalıydı
Hatta evliliğini ilişkisini devam ettirenlerin bile ilk zamanlar verdikleri yeminlere ne kadar bağlı kaldıkları da soru işareti yaratıyor kafamda
Genetik olmalı Adem ile Havva’yı hatırlayınca Tanrı’ya verilen sözü bile tutamayan insanoğlu kendi cinsine söylediğini ne kadar süre koruyabilir ki?
Kafam bozuldu benim verdiğim bütün sözler hükümsüzdür hepsini ikinci bir emre kadar aşklarımın üstünden çekiyorum
Bir daha hiç seviyorum demeyecek miyim?
Elime başkası değemez bir daha kalbimi kimse alamaz seninim ölene kadar gibi cümleler söylemeyecek miyim?
Bunun cevabını şu anda vermek zor
Mantığım söylemem diyor ama ben aşkı görünce hemen yolunu değiştirip ardı sıra koşan deli kadının biriyim
Belli olmaz! Kaç sarhoş tövbe edip tekrar içmemiş mi?
Kalbimi kıyıya çektim
Su aldıkça batışını izliyorum
Bu yüzden ettiğim hiçbir yeminin geçerliliği yoktur
Eski sevdaların da sözlerinin arkasında durup bakmıyorum
Şimdi kim hangi gönülde bitmeyecek sandığı sevgisine yeminler ediyorsa orada kalsın
Ben bir müddet daha en azından yeni bir aşka kadar kimliğimle birlikte hükümsüzüm!

HER aşk katilidir bir öncekininKahraman Tazeoğlu siiri

HER aşk katilidir bir öncekininKahraman Tazeoğlu siiri



Rüzgarlı bir tepenin yamacındayım şimdi
kent suskun
ve istasyonlar ayrılık için var bu şehirde
imlası buzuk, üşümüş ve kirli bir çocuk olurum seni düşünürken
ömrüme iliştirdiğim martı leşleri yamalı bir geçmişi oynar
imtihanlar ve intiharlar üzerine kurulu hayatlardan
gecenin en serseri yanını alırım günceme

durup durup şiirler yazmak yoluna
yeni bir yaşam biçimim oldu son günlerde
kendimi sende kalabalık buluşum belki de bundan
her gece yorganımın altında sakladığım
kırlangıç sürüleriyle geliyorum sana
sen uykudayken
babam her gece ölüyor şimdilerde
annem nihavent bir çığlık oluyor
bana en çok sensizlik koyuyor
sonra babilin asma bahçelerine asıyorum kendimi
uyanmak için

eski bir aşkını anlatıyorken bana
konuştuklarından yapılma bir sessizlik oluyor ağzım
kaç kez kanıyorum bir bilsen
(ya da hiç bilmesen)
sesinin ardında yüzün sessiz bir tabanca gibi duruyor
kendimi kötü kurulmuş bir cümle sanıyorum
gece yüklü bir kamyon uykularımı solluyor

yastığının altında yalnızlığın var biliyorum
oysa ben senden bir bardak su istedim
akdeniz değil
son yalnızı benimdir bu kentin
istanbul arkamdan gelir
ey hüznü yüzünde gülücük diye taşıyan kız
hep kendine mi saklarsın çocukluğunu

ağzıma bir bulut bulaşsa da yokluğundan yapılmış
kayadan seken kurşun
en serseri yanımız olur kimi zaman
ve ben hep kendimi terk ederim senden
her katilin aşkı
her aşkın katili
bir öncekinin faili
hep ben olurum
hep ben ölürüm

içime uzanan koridorların ortasından
hep gülerdin beni görünce
bense sana hep geç kalırdım
sona kalırdım
sonra kanardım

yağmurlarla inseydin içime
içim senden yanaydı
yüzümdeki işgaller senden karaydı
seni sevmek en gizli ağlama biçimimdi
sana yazacaklarım sil sil bitmezdi
ve ben
sende hiçbir şeydim
sen bende her şeyken
canım
yastığının altında biriktirdiğin yalnızlıklarım
kendine varlaşıp bana yoklaşan biri yapar seni
ve ne kadar kaçsan o kadar yakınsındır aslında kendine
geciken sevdalar yıkık kentlere benzer bilirsin
ve sevgisizlik alır bir gün seni benden
işte bu yüzden
sen hep sevil
hep sevil
sevil
alıntı

Araz (Kahraman Tazeoglu & Neslihan)






Yalnızım çünkü sen varsın
Ge desen gelirdim
Gittiğin uzakta bendim
Dağ gibi bir ihanetten düştüm
Bu kendime son gelişim









Ölümbaz öpüşler kusuyorum ceplerime
Kendimi suçüstü yakalıyorum
Ve kentsizliğimin isimsizliğini
Araz´a uyak düşüyorum









Gözlerime Senden Düşler Sürüyorum









Islak bileklerim kan bayr yatıyor
Bana en büyük tehdit yine ben oluyorum
Sonra bir durağa yaslanıyorum
sonra bir kente
Ve sen gidiyorsun
Ben kanıyorum
Diyorlar ki "kendini dinleme hiçbir şey söylemiyorsun"
Oysa "gel" desen gelirdim biliyorsun









Bu kentte her yağmur kendini ağlar
Aklıma düşsen yalnızlık oluyorum









Ağzımdaki uykudan öpmüyorsun nicedir
Nerde kimi üşüyorsun









Artık kendini yakan bir ateşim
Kendimize birbirimizden düşler yapamıyoruz
Şimdi boş duraklara yaslanıyorum
Boş kentlere
Oysa "gel" desen gelecektim









Gün düşlerime dönüşlerimde
Bakışın içiyor beni gözlerimden
Gövdemi düşürüyorum güz yavrusu duraklara
Uzaklığına uzanıyorum
Sevdiğin sonbahar geçiyor üstümden
Ama artık hiçbir göğü içmiyorsun dudaklarımdan
Yıkılıyorum şarkılara
"Kimseler biliyor"
Yalnızlık dostumdu
Şimdi korkum oluyor
Oysa "gel" desen gelecektim









Artık Her Sey Kımıltısız Bir Geceye Dönüşüyor









Güz artığı saçlarımda oynaşan sensizlik
Göz karana yenik düşüyor en korkak yanlarımdan









Gözlerim ihanete ihbar taşıyor
Kuşkulu bir cinayeti fısıldıyor kaşlarına
Sözü namluna sürmelisin şimdi
En yaralı yanımdan vurmalısın beni
Çünkü uçmak düşmeyi göze almaktır









Avlunda bıraktığım az kullanılmış intiharları deniyorum
Ne vakit nikotinli ellerinden yola çıksam
Susuşuna kan döküyor gözlerim
Sen gözüne çiğ kaçtı sanıyorsun
Oysa bilmelisin Araz´ım
Kimsenin içi görünmez
Ve hiç bulamadıklarını
Asla yitiremezsin
Bak şimdi aramızda sessiz kalıyor
Söylenecek bütün sözler









Oysa Gel Desen Gelecektim Biliyorsun









Ömrümden düşürdüğüm sol anahtarlarına takılıyorum hep
Ve hayat yüklü kamyonlar geçiyor üstümden
Şairler ölüdür derler
İnanmıyorum









Üstü kalsın ihanetimin
"Gel" desen gelecektim










A'şka
R'üzgara
A'yrılıga
Z'amana

Eywallah







alıntı

Kahraman Tazeoğlu Resimli Şiirleri -Kahraman Tazeoğlu Şiirleri -Kahraman Tazeoğlu Resimli Sözleri -Kahraman Tazeoğlu
Kahraman Tazeoğlu - Heval








Yazıya veda etmiş gibi gidişler
sıralayalı beri kalemim
tek bir kelam eder oldu dilim
e y v a l l a h !


Terk-i yaren belleyen bir ömrün ardına saklanıp
her gidişi micazımdan sandığım
o günedir serzenişlerimin tümü
yaşa derken öldürdüğün mavi tümcem
içimin mavisine limanlardan gemilerle yollarken
sahteliğini bürünmezim mi
şimdi hangi deryanın rengi sanıyorsun kendini









sırrım dillere düşeli beri hala lal mı sanırsın dilimi
hala mı acarsın yelkenlerini
çok şey söyler görünürken hiçbir şey söylemediğin zamanların geride kaldı hey hat
yazık ki tesiri caiz olmayan bir davaya gark oldum
ve ne yazık ki dostum
yolumun yol olmadığı bilincine de çok yeni gark oldum
iç sızılı bir mide kanamasıyla başlayan dostluğun
ağırlığının ömrü kadar bile değilmiş
bak bilmediklerine nelere eklendi
zamansız verilen kararlarına inadını da eklerken ki tereddütsüzlüğün devam etmez olunca
sana kalan anılarda yaşamak oldu
bu defaki diğerlerine benzemiyor heval
dön bak aynaya sen misin bu yaban gözlerle temaşa eylediğim
dön bir bak heval cesaret nidaları atarken ki saklı korkuna


hakikat nedir heval buldun mu?
buldun sandığın korkunu
yoksa yolunda olmakta mı teselli buldun
uğruna feda ettiğin sevgiler
gittiler
böyle miydi bu dize yoksa
Onu da mı kendine yorarsın heval


dinle çalan şarkiyi heval
ömrünü sevdiği şeyin peşinde feda eden
bir kadına yazılmıştır bu mısralar


feda edilecek neyin var ki heval
bir gizin ardına saklanmaktan gayrı
neyin kaldı ki?
bir zamanlar içine bir boşluk düşse
sana sığınan bir dostun vardı
peki ya şimdi?
sus söyleme
kaybettiklerin listesinin başına ekledin adını değil mi?


bitti heval
yolun sonudur durduğun yer
ama bu oyunun galibinin
girdiğin iddiaların galibi olduğun gibi
seni sevme hassasına duçar olan nice kişiyi
en kısa zamanda kaçırmayı başardığın için tebrik eder
başarılarının devamını dilerim
sende bu pervasız yürek varken
böyle eserlere imza atacağından eminim
sana bir şey daha soracağım heval
hatta belki de son şey
dostluk dediğin nedir heval?
içinde kendine hep pay biçerken aslında hiç olduğun nedir?
yine başlama heval
demek dostluk her şeydir ha
güldürme beni
e tabi doğru senin her şeyinde hiçbir şeydir unutmuşum
en iyi söylediği şey hayır olan birinden
ancak güzel bir git demektir payımıza düşen
söylenecek çok şey varken
hiçbir söylememeyi iyi bildiği için
ve hatta bunu
dost bildiklerine de öğrettiğin için
senden gayrısına ses olurken sana sus oluyorum
benden bu kadar
kal sağlıcakla
sessizliğinle o yıkılmaz kulende kal heval
sessizliğinle
o yıkılmaz kulende kal heval




Kahraman Tazeoğlu

alıntı