Şu Anıma Hediyesin

Nefes almak istiyorum Adin hep boğazımı düğümlüyor Konuşamıyorum, oysa çok ihtiyacım var karşıma alıp seninle konuşmaya Ya da hıçkırasıya ağlasam karşında Hepsi ihtiyaç bunların Oysa yoksun artik, ne özlemek kaldı senden geriye, ne de acındırmaya gerek kaldı ağlamaklı tavırlarla Yoksun artik, neden ağlamıyorsam, bilmiyorum ama çözüm üretiyorum hep ağlamamak için Fotoğraflarına bakıyorum,
konuşmalarımızı okuyorum, vay be demek için

Affet ama artik aşkın varlığından söz etmek beni çaresizliklere ve soru işaretlerine sürüklüyor Aska inanmamak beyhudeliklerde bir kurtuluş ve inanmak istemiyorum şimdilik Bitiriyorsan, bir cümleyle bitir bu acımı, beklemesi olmasın, çırpındırma beni can çekişen kelebekler gibi Kendimde dayanma gücü bulamıyorum eskisi gibi Sensizlik içinde belaya sokuyorum bu başımı Acımasızca hırpalıyor anılar Gel dersem nankörlük yaparım kendime, geleceksen her şeye razı olurum eskisi gibi

Gece gece çöküşündü beni sürükleyen biçareliğime Kim sevecekti seni benim kadar? Kim bakabilecekti kahverengi gözlerine? Kim eriyecek o bakışlarda? Kim ağlayacaktı sensizliğe benim kadar? Kim olacaktı yanında en yalnız zamanlarında? Kim özleyecekti seni yanındayken dahi? Off deli kız Şimdi, bu saatlerde, bu günlerde birlikte olmayı planlamıştık biz Hatta Burayı söyleyemiyorum hep dilim kapaklanıyor kursağımda Çöktün yine hislerime gecenin bir vakti sebepsizce Hep yalnızlığımı geçiştirmeye çalışıyorum, oysa her anıma damga vurmuşken sen, hep başarısız kalıyorum böyle durumda Ne yapabilirimleriminde hep sen hedef oluyorsun Çok şey yapabilirdik belki de Ne demeli burda? Susmalıyım yine

Son bir şey Belki kızacaklar bana! Ben seni hala çok Giriş, gelişme ve sonuç, bir aşkın anatomisine altın harflerle yazılmış