Kalbin Sabrı Ecirdir, Ruh Ona Refiktir!

Ah etmek neye yarar
Dil durmasa bile, sine harıyla kavrulur
Gönül gam ile yol alırsa,kalbi itminan harap olur
İrade, idrakin senasında giderse akıl manadır
Yoksa izan heba olan bir hicrandır
Aşk nura ram olmuş farktır


Hüzün sinen için ardır
Umudu solduran, nefsin nüshasında ki hardır
Asileşmek kim için faydalıdır, edep nasıldır
Düşünmek insan için niye lazımdır
Tefekkür etmek firkate yakındır
Akıl, zeka adına vuslattır


Kim seni hor görürse yakınma
Hahirlik nefsin adresidir unutma, yargıla
Esir eden bir sahnesin yakınında bulunma ve burkulma
Ruhun özgür oldukça, iraden hakikatte ramdır anla
Cezbeden ne varsa, şayet kalbine feyz sunmuyorsa yaklaşma
Zira hesap edilmeyen birşey yok avunma


Yanılmak haktır, insan için vardır
Kalbi lekeler ibret almak adına mağfirete ducardır
Ruhun her lahzası iradene mahkum olan ardır
Tercihlerin tedbirin adına vicdandır
Yoksa akıl kim için kardır
Hazan neden hicrandır


Şair sinesi yanan candır, edeple vardır
Suskun bırakan ne varsa onu gönlünde uyutandır
Vakti saati gelince, dem haline erişince farktır
Hasredilen mısralar endişe adına hardır
Yoksa kelam her zaman manidardır
Vakıa ise ruha seslenen hakikattır


Nefsi telakkiler kalbi yıpratır ve ağlatır
İdrakin ihyasında ki hikayeler ruhu anbean aydınlatır
Bizar eden ne varsa, o an vaktine bırakır
Nasibin vuzuhunda aydınlanır
Bahtın sayfasında kazadır
Yoksa umut hicrandır


Dostlar gönülden kal eden nefeslerdir
Nefsini önceleyen ekabir sıfatlı canlar değillerdir
Hamiyet ve hak adına kefil olan nefestir
Yoksa kalbi muhabbet riya içindir
Nefsi ihya etmek adına kederdir
İnsanlık adına bir lekedir




Mustafa CİLASUN