Unutmayın..

Unutmayın
Bu akşam başka bir hüzün var havada Gökyüzü kapkaranlık düşüncelerimiz gibi Korkar olmuşuz kendi gölgemizden Bu ürkeklik,bu kendinden vazgeçiş neden? Yok olma korkusu mu,yoksa unutulma endişesi mi? Unutmayın!! Unuttukça unutulursun,sevdikçe sevilirsin oysa Bizde unutmaya çalışıyoruz geçmişimizi,yaşanmışları…Unutamıyoruz maalesef unutmaya çalıştıkça daha çok hatırlıyoruz Nasıl unutabilir ki insan,nasıl becerebilir unutmayı Yüreğinde afakanlar kopar unutmaya çalıştıkça Kaybettiklerine ve asla geriye gelmeyeceklere ağlar durur yüreği Nefes alıp verdikçe yaşıyorum sanır Oysa yaşanmamışlarına ağlamaktadır İçinde biriktirirde birçok duyguyu söyleyemez kimseciklere bazen Yok olup gitmek ister böylece Çaresiz çok çaresiz kalır Haykırmak ister avazı çıktığı kadar sevgisini ama haykıramaz İçinde yaşamak acı verir Bir gün bakar ki sonuna gelmiş o hiç bitmeyecek sandığı hayatı İş işten geçmeden sarılın dünlerinize,bugünlerinize,yarınlarınıza…Yasak ta olsa sevin,haykırın sevginizi avazınız çıktığı kadar Unutmayın siz sevdikçe sevilebilirsiniz,hatırladıkça hatırlanırsınız

Unutmak mümkün olsa
mümkün mü başarabilmek unutmayıgeçmişinbıraktığı acı yada tatlı izleri kalmıyormubir uhde değilmi daim yürekte kalankonu ve konum ne olursa olsunmümkün mü hiç olmamış gibisilmekbence değil elbettehelekiyüreklerde derin izler bırkmış güzelliklerdostluklar ve taşınan umutları yarınlarda da daim olsun diye derin bir köşeye yürekte konulan değerler unutulurmu sanırsınevetunutulmazunuttuk desekteöyle bir an gelirkiolaylar gelişmeler veya içinde bulunulan durumlar aniden hatırlatıverir geçmişiçıkar unuttum sandığın izler bir biryüzeyederin sulardan sankisızlar gül yürekleraniden titrer ve sanki buğulanır gözlerle gönüllerişte budur yaşam ve budur gerçek sevgilerhatıralarsevmenin gönül vermenin olduğu kadar dost yüreklerde böyle unutulmadığını bilirim benaslında unutmakdan ziyadehatırlanmalı ders almak içinunutulmamalı yarınları ve dünü mukayese etmek içinzaman zaman anılmalı sessiz gecelerdeuykusuz karanlıklardaveya uzun uzun yürürken ıslak sokaklardakim etmez ki geçmişlerdeki olumlu veya olumsuz anlarlabugünü mukayeseyikim anımsamazki güzellikleriyadetmez mi bazen ağlamaklı bazen gülerek veya hiddet le geçmişibakarsın güneş çekilir bazı anlar yüreklerdehazan mevsimidirsankigerçektesolmuş yapraklar anımsanır gönüllerde Sürüklenen rüzgara kapılmış sevgilerumutlar Yadahayaller yokmudur herkestebiten yok olan duygularveya vefasızlıklarelbet vardırhep de olmuşturişte bunları yaşamakta bazen güzeldirhissetmek yeniden yaşadığını anlamak zoru başarmışsa birdeişte o anlar unutulurmu kibak nerden nereye getirdin düşünce ve duyguları gültebriklersanabir an çoooooooook gerilere gittim sayendeönceleri bazen yalnız kaldığımda düşünürdümkendi kendimeneden bir can dost kadar yakın hissedilmez ki başkalarıondan daha iyi anlayan yürekten dinleyen huzur veren birdiyehatta sen belki farklı düşünürsün belki ama birlikte oldukların ailen dahi yüreğindeki fırtınaları dindiremiyorsa…anlamıyor sasevgiden anlayıştan mahrumsa… Yürekten dinlemesini bilmiyorsakapalıysa sevgiye duygusallığa gönül gözüdüşün bir kez o kişinin içindeki savrulan rüzgarlarıteskin edecek paylaşacak biri yoksa Işte o zaman hep sen varsan daim dost yüreğinle…hep seni hissediyorsam…elbette özlemlerde o fırtınalara eşdeğer değilmidir…bilirimanlatmak kadar anlamanında zorluğunuamaaa… Inanırım ki karşımdahi değer verdiğim yüreklerde ki güzellik anlıyor benive bu neden le dir ki rahat ve sıkıntı duymadan anlatıyorum her şeyive biliyorum kigerçekler harkesle paylaşılmazve yarınlar herkesle konuşulmazdeğilmisadece yürekten dostçasevenler böylesine açık ve dürüst olabilirböylesine yüreğini akıtır sevdiğine…
her şeyiyle güven duyulmuşsa birdemutluluk ve huzur duyuluyorsa her zaman birlikteliklerdeişte o zaman iyiki varsın demek gerek değilmibugünümde olduğun kadar yarınlarımda davar ol demek gerekmez mican yüreklere