Artık Cok Gec...

" Bir gidişi yaz" dediler, "yazarım" dedim Gitmeleri öğrenmiştim…

Susardı, susardım, susardık, suskularca

Bilinir bilinmez bir şarkının içinde kaybolurduk Biz en çok susmayı sevdik, sevmeyi sevemediğimiz kadar Koptuk ve dağıldık her şeye Giderken durduramadık birbirimizi Durdurmaya elin, elim, ellerimiz yetmedi Eğitemedim çocuk kalmış korkularımı, yanılgılarımı törpüleyemedim Sana gerçekleri gösteremediğim gibi


Giderken durdurmalıydın beni, yapmalıydın, yapamadın Durdurmaya gücün, gücüm, gücümüz yetmedi Belki de yoktu, biz var sandık

İnsan isterse yolları aşıyor, sen kapının eşiğini aşıp gelemedin Geldiğim gibi gidemedim, gittiğim gibi dönemedim yüzüne Sen, bildiğim sen değilsin artık Ben, bildiğin ben, değişemem Değişmelere suskun dudaklarım


Şimdi acı, yolunu şaşırmış bir deniz kaplumbağası gibidir yüreğimde Şaşkın ama inatçı


Şimdi sen, adı geçmişte saklı ince bir sızı…

Şimdi biz, bir şarkıdan çalınmış iki nota gibiyiz Eksiğiz ve yokuz Dilsiz ama mutluyuz


Bir kapının eşiğinde kaldı her şey Beni dışarıya göndermeyecektin, içerde tutacaktın, arkamdan gidişimi seyretmeyecektin, yollara yürümeyecektim, sesimi gidişlerde yitirmeyecektim Sesimi geceye vermeyecektin

Şimdi, kaldır gözlerini ve geceye bak Sesimi gör yukarıda, ortada bırakılmış tellerimi Densiz ama dengeli satırlarımın anlamını kavra Geceye bak, sesimi kaydırma


Kimsenin öğretmediği bir şeyi öğretmeni dilerdim, ayrılırken…


Ama sen herkesin öğrettiğini yineledin

Şimdi aşk, inançlarını yitiren bir ayyaştır köprü altlarımda…


Biz ki geceleri paylaştık, yastığı, şarkıları Biz ki sözleri paylaştık, kelimeleri Biz ki yüreği paylaşamadık, paylaşamadım galiba Nedendir bilmem, noksan kaldım korkulara Nutku tutulan gecelerin isimsiz sabahlarında, yanlış ve yangın kaldık

Geride kalan kırık ezgiler ve yorgun ruhların dansı


Sokağımın serseri gülüşü, gençliğimin asi sevgisi, isyanımın suskun gezgini… Gitmeye meyilli değildim, olduğum gibiydim, dinletemedim, dinletemedin, dinletemedik belki de


Şimdi sen, aksak bir hüzün, nerede coşacağını bilmeyen…


Şimdi ben, değişemeyen bir şehir, nasıl seveceğini bilmeyen

Şimdi biz, olmayan bir şeyiz


Bir kapının eşiğinde kaldı her şey Konuşmak anlamsız, susmak kalabalık, ayrılık bulaşıcı… Sevda, kör topal yürüyen bir dilenci gibidir artık

Seni sevdim ama gönderdin Gönderilince dönemiyorum Ben bir çiçeğim asi yanım, solunca aynı elde açamıyorum


Susuyorum, susuyorsun, susuyorlar, suskularca


Gerçekte kim olduğunu çok düşündüm,


Özleminin yer yer sağanak yağışlı olduğu zamanlarda galiba artık biliyorum

Sen; büyümeye zamanı olmayan çocukların, dar zamanlarda attığı içten bir kahkahasın…


Beni beklemeye gidiyordun, galiba yolu şaşırdın


Bir gidişi yaz, dediler, yazarım dedim Gitmeyi öğrenmiştim, kalmayı öğretemediğim kadar


Bir gidişi yaz, dediler, yazarım, dedim Gitmeyi giyinmiştim, yakıştırılmıştım veda sözlerine, merhabalara alıştırılamadığım kadar


Bir gidişi yaz, dediler, yazarım, dedim Çok gitmiştim, söz gitmiştim, uzun gitmiştim, sesimi duyuramayacak kadar


Bir gidişi yaz, dediler, yazmaya giderken kendimden geçmişim Arkama dönüp baktım, sende beni gördüm, el salladım Artık çok geç, sendeki ben için çoktan bitmişiz !