&Quot;O, Beni Arzu Etti, Beni Buldu.&Quot;

Cüneyd-i Bağdadi şöyle anlatıyor;


Soğuk bir günde kuşlara yem veren bir ateşperestin yanından geçiyordumOna dedim ki;

-İman olmayınca bu yaptığının faydasınu göremezsin bu yaptığın iyiliği,ancak iman ile kabul eder

-Belki kabul etmez ama,bu yaptığımı görmez,bilmez mi?

-Elbette görür ve bilir

-Öyleyse bu bana yeter

Aradan yıllar geçtiBir hac mevsimi tavaf sırasında bir zatın:

"Ey Kainatın sahibi!Ey bu Beytin Rabbi!Herşeyi gören,işiten,bilen sensin,diye gözlerinden yaşlar dökerekBeytullah'ı aşk ve vecd içinde tavaf ettiğini gördümYüzünde iman nuru parlıyorduDikkat edince,bu nur yüzlü zatın,birkaç sene önce karlı bir günde kuşlara yem veren ateşperest olduğunu hatırladımTavaftan sonra,kendisine yetiştim usulca koluna girdimBana:

İşte gördü ve bildi,dediBire anda aşkla çırpınmaya başladıHayretle yüzüme bakarak:"u Ahad,Resulun Ahmed" sayhasıyla ruhunu teslim etti

O anda hafiften bir ses şöyle diyordu:


"Ey Cüneyd! Sen Beyt'imi arzu ettin, Beytimi Buldun "O,Beni arzu etti, Beni Buldu"