Yeni Bir Hayat...

Burada size bir çocuktan bahsetmek istiyorum arkadaşlar Hâlâ bu dersin öğrettikleriyle yaşayan bir çocuk

15 yaşındaydı Etrafına neşe saçar, herkesi mutlu etmeye çalışırdı Diğerlerinin mutluluğuyla mutlu oluyordu zaten Bunu da yeni yeni fark etmişti
Beraber zaman geçirmekten çok hoşlandığı bir grup vardı Onlarla olduğu zaman özgürlüğü içinde hissediyordu Çünkü onlar kendisini anlıyorlardı, onun gibiydiler çünkü Hayatı bir şaka kadar ciddiye alan, ama gerektiğinde ciddiliklerine hayran olunacak insanlardı Gururla "Ben de onlara benziyorum, iki sene sonra onlar gibi görüneceğim" diyordu kendine Arkadaşları genelde büyüktü ondan Aralarında bir abileri vardı ama Herkes onu çok severdi Çocuk da çok severdi onu, çok da yakındılar Bu gruba da onun aracılık etmesiyle katılmıştı (Bir gece bisikletiyle mümkün olan her yerde akrobasi yapmaya çalışarak dolaşıyordu O gece -ve daha en az bir hafta- ailesi evde değildi, sonunda yalnız kalabileceğini ve bir süre kafasına eseni yaparak kendi hayatını yaşayabileceğini düşünüyordu Bu gezinti sırasında karanlık bir köşeden geçerken fısıltıyla ama şiddetli bir şekilde tartışan iki ses duydu Merakla bekledi ve dinlemeye başladı Daha beş saniye geçmeden fısıltılar durdu Ve genişçe bir kolonun ardından biri çıktı
"Hey, küçük! Hadi git bakalım işine! Senin gibi küçük çocukların bu saatte dışarıda olmaları akıllıca bir şey değil Hadi git şimdi!" Çocuk sinirle bisikletine binip gitmiş ama sonra fikrini değiştirmiş ve bisikletini bulduğu ilk elektrik direğine kilitlemişti Ve bir fare kadar sessizce yanlarına dek gelmişti Artık fısıldamak zahmetine girmedikleri için onları rahatça duyabiliyordu Bir para işi sözkonusuydu anlaşılan Sonradan adının Ateş olduğunu öğrendiği sevgili dostu -Aynı zamanda onu oradan kovan kişiydi bu- diğerine yüklü bir borç vermişti Ve şimdi parayı alan borcunu vermek istemiyordu Daha uzun süre tartıştılar Sonunda çocuk sıkıldı Tam geldiği gibi gitmeyi düşünüyordu ki ödünü patlatan bir bağrışma koptu Sıkı bir kavgaya başlamışlardı Hızla onları görmek için saklandığı yerden çıktığı anda borçlu olan daha sonra sevgili dostu olacak olan kişiyi şiddetle yere itmiş ve çocuğun ancak "Rambo" filmlerinde gördüğü bir bıçak çıkarmıştı -Çocuk da ilk fırsatta onlardan bir tane alacaktı- Yerdeki soluk soluğa "Sakin ol, seni köpek! Bana yaptığına bak, bunun sana ödetmeye kalkarsam seni öldürmem gerekir ama sadece paramı aldıktan sonra sana da aynısını yapmakla yetineceğim" dedi Bu arada gözü arkadaki çocuğa takılmıştı Eli bıçaklı adam da onun bu bakışını yakalamış ve hızla arkasına dönmüştü Çocuk gerçek bir üzüntüyle suratına yumruğu indirdi çünkü kendi hayatı sözkonusuydu Daha yere düşerken elindeki bıçağı almak için üzerine atlamıştı Bıçağın üzerine dik düşmüş ve sol göğsünün hemen üstünde uzun bir süre taşıyacağı beyaz yara izinin oluşmasına sebebiyet vermişti Ama kavga sırasında bunlar önemli değildi, hissetmezdin zaten Bunları bilecek kadar tecrübesi vardı bu konuda Tam bıçağı alamayıp canından olacağına inanmaya başlamıştı ki kavga boyunca orada oturacağından neredeyse emin olduğu Ateş kalkıp yardımına koştu ve sadece bir yumruk atarak adamı bayılttı O gece uzun süre sohbet etmişlerdi sonra Ateş "iyilik için kötülük yapan" biriydi Çocuk sevmişti bunu Sonra onu grupla tanıştırmıştı işte Ve küçük sanatlarını, kendi aralarında kullandıkları küçük dillerini öğretmişlerdi Dilleri ilginçti, sanatları ise korkutucuydu Bir insanı psikolojik olarak çökertecek şeyleri öğretmişlerdi ona, bunları kullanmayı öğretmişlerdi Bunları sadece konuşarak yapabiliyorlardı Kısa zamanda çocuk da dili öğrendi Zaten basit bir dildi, sadece emir, dilek ve ricalardan oluşuyordu Latin harflerinin benzerlerini kullanıyorlardı Yaptıkları kötü, karanlık şeylerdi ama sonuçları iyi şeyler oluyordu, çocuk bunu defalarca kendi gözleriyle görmüştü Ama sonunda o olay oldu )

Grup hâlinde eğlendikleri zamanlardan biriydi Ormanlık bir yer sayılabilirdi, yer yer ormanlar vardı Yayladalardı Demiryoluna yakın bir yerdelerdi O kahrolası demiryolu! İçkilerini içip purolarını tüttürürken - çocuk o zamanlar sigara kullanmıyordu, ama ilk purosunu da bu eğlencede içmişti- iki arabayla insanlar geldi İnsanlığı taşıyamayan insanlar! Dağıttıkları küçük sokak mafyalarından biriydi (Çocuk bu işleri hiç sevmiyordu, nefret ediyordu hatta, ama zorunluydu bu Daha iyi bir yaşam için onların engellenmesi şarttı Çoğu zaman sorun çıkarmadan ikna olurlardı Bu küçük sanatlarının eserleriydi, onları psikolojik yönden ele geçiriyor ve yaptıklarının yanlışlıklarını gösteriyorlardı Çocuk genellikle kendisinden usta olanlardan yardım alarak yapıyordu bunu Ama bir keresinde ikna olmayı hiç de istemeyen birisi çıkmıştı Üstelik çocuğun iyi bildiği her şeye de zarar vermek istiyordu Sonu kötü olmuştu onun, hayatının geri kalanını bir deli olarak geçirecekti, çocuk bunu sağlamıştı Ve arkadaşlarının yanına döndüğünde de gözlerindeki -korkuyla karışık- o yeni saygıyı görmüştü Yeni bir isim vermişlerdi ona zaten bu olayla) Arabadan indikleri gibi üstlerine saldırmışlardı Çocuk hemen harekete geçmiti, diğerleri gibi Hepsi birbirini korumaya çalışıyordu Bu gelenleri dövmeye karar vermişti gruptaki herkes de Ama sonra silahlar çıktı ortaya Grubun bu kadar kolayca kaçışmasını dehşetle izledi çocuk Sonra Ateş'i arkasına alarak tüm gücüyle saldırdı o küçük mafyaya On iki kişilik bir grup kendi on dokuz kişilik gruplarını dağıtacaktı ha? Olmazdı öyle şey Önüne gelen ilk kişinin ağzına soktu yumruğunu, hemen devrilmişti o İkincisine de zıplayıp bir tekme atmıştı Artık yanında olan Ateş'in de aynı çabayı sarfettiğini görüyordu Devirdiği iki kişinin ardından Ateş'e doğru koşmaya başladı Üç kişiyle birden ilgilenmiş ve şimdi başka bir üçlüyle ilgilenmekte olan Ateş'in yanında yer alırsa muhtemelen birşey yapamayacakları onlara Bu zavallılar ellerindeki o lanet oyuncakları kullanamazlardı, bune neredeyse emindi Ama Ateş'in yanına hiç gidemedi Aniden alnına bir darbe almıştı Farkedemediği birisi elindeki silahın kabzasıyla kendisini yere yıkmıştı "Böyle olmamalıydı" dedi kendi kendine acıyla Ama yere düşerken de "Bu benim cezam," diye düşünüyordu, "Hakediyorum bunu ben"

Ama olacakları hiç haketmeyen biri vardı Karnına yediği üç kurşunla yere yığılan Ateş gibi Diğerleri akıllıca davranıp kaçmışlardı Aptal olan kendisiydi Hayır, Ateş kesinlikle değil, sadece kendisi Çünkü sonradan hep Ateş'in kendisini korumak için kaldığını düşünecekti O ise aptalca eli silahlı o gruba saldırmıştı Ne umuyordu ki?
Yediği darbe sağlam olmalıydı çünkü bir türlü ayağa kalkamıyordu Doğrulup oturacak olsa başı müthiş bir şekilde dönüyordu Ama Ateş yere yığılırken çığlık çığlığa dört ayak üstüne kalktı Göğsüne yediği sağlam bir tekmeyle yeniden düşerken hâlâ Ateş'e bakıyordu Sonra kısa süreliğine kendinden geçti Ayıldığında Ateş'in ellerine oldukça uzun bir ip geçirmişler, diğer ucunu da arabalardan birinin arkasına bağlamışlardı Ateş gözlerinde müthiş bir hüzünle ona bakıyordu Sonra araba ilerlemeye başladı Ateş de koşmaya Çocuk hırsla ayağa fırladı Her beş veya altı adımda bir yere seriliyordu Ama önemli değildi Bir hayat vardı ipin ucunda Arabayı sürenler Ateş'i hiç düşürmüyorlardı Ama arabaya da yaklaştırmıyorlardı Zaten Ateş yaralıydı, tökezleyerek koşuyordu "Koşması bile bir mucize" diye düşündü çocuk Ateş sadece bir defa yerde sürüklendi Yaklaşık iki dakika sürdü bu Çocuk arabaya yaklaşmış, yetişmek üzereydi Araba aniden hızlanmış, daha hızlı koşamayan Ateş de yere düşmüştü Sonunda çocuk Ateş'e yaklaşıp ipi olabildiğince kaldırmayı akıl ettiğinde ayağa kalkabildi Ateş'i daha uzun süre takip edebilirdi böyle, ve bir çözüm de bulunurdu elbet Ama sonra farkettiği şeyle beraber dehşet o kadar yoğun geldi ki eli ayağı tutmaz oldu ve yerde yuvarlandı Demiryoluna yaklaşıyorlardı O lanet demiryoluna Üzerinde bir trenin yaklaşmakta olduğu demiryoluna Güçlükle yeniden ayağa kalktı ve takip etmeye başladı Daha hızlı koşup yetişmek istiyordu Anlamıştı olacakları Çünkü araba ne yavaşlıyor ne hızlanıyordu Ama

Hiç yetişemedi Araba demiryolunu geçti ve oldukça uzun olan ip ve Ateş geride kaldı Tren ipe dokundu, Ateş savruldu Ve gözlerinin önünde Ateş trenin altına girdi Çocuk Ateş'i son gördüğünde gözlerinde yaşlarla kendisine gülüyordu Tren geçti gitti Trenin ezmesiyle kopan halat arabayı serbest bıraktı ve araba da yolun kenarına uçmuş olmasına rağmen yoluna heyecanla devam etti Çocuk müthiş bir dehşetle Ateş'in yanına gitti Daha doğrusu Ateş'ten kalanların yanına Sonra aniden sakinleşti Ateş'in cesedini aldı ve o küçük gruplarının en sevdiği yere gömdü Sonra ikinci evlerinde hızlıca üstündeki kanları temizledi Ve eve döndü Hiçbir zaman ailesini tanımayan Ateş'i de ondan başkası ziyaret etmedi





Hatırlarsanız size ismimin bir grup tarafından verildiğini söylemiştim arkadaşlar, işte hikayesi Bunu daha önce sadece bir adha görmeyeceğim biriyle paylaştım Sadece söyleme ihtiyacımı gidermek için Burası ikinci oluyor Sizlere değer verdiğim için bunu paylaşmamın pek sakıncalı olmadığı kanaatine vardım Sizlere güzel bir yaşam diliyorum arkadaşlar

çok duygulandımm ilk defa yazmakta zorlanıyorum kendime gelince belki yazarım şimdi biraz ağlayayım

yazıyı okudumve şimdide ağlıyorumçokama çok etkileyici

Yazımı okuduğunuz için çok teşekkür ederim arkadaşlar, gerçekten Bana verdiğiniz değerle beni kendinize minnettar bırakıyorsunuz Tek arzum başınıza benzer bir şey gelmemesi Yaşamınızın uzun ve mutlu geçmesi dileğimle

mükemmel bi öykü eline sağlık isimsiz

Teşekkür ederim speed, okuman büyük bir incelik

İSİMSİZ KARANLIK seninle gurur duydum arkadaşımOkadar üzüldümki bunu kelimelerle ifade etmem yanlış olurMeğer o inceliğinin,sakinliğinin ardında böyle bir hikayen varmışBen seni yürekten kutluyorumyÜREĞİNE sağlık

~~ Söylicek ßirşey Varmı acaßa diye Düşünüyorum Sanırım yok, oLmamaLı İSİMSİZ KARANLIK Sende ßirşeyler oLduğunu, ßirşeyler yaşadığın, ßirşeyler yaşattığını geLdiğin günden itißaren ßiLiyorDum ßizimLe ßu hikayeni payLaştığın için teşekkür ediyorum Sana Ve mutlu ßir hayat sürmen ümidiyLe ~~ı

Söyledikleriniz çok güzel, çok ince sözler arkadaşlar, gerçekten çok teşekkür ederim hepinize Okumanız ayrı bir incelik Bana, yazılarıma ve düşüncelerime değer verdiğiniz için teşekkür ediyorum sizlere Sizler değer verdiğim, sevdiğim insanlarsınız ve bu yüzden hayatlarınızda daima güzel şeylerden ders almanızı diliyorum

dramatik ve çok etkileyiciydi gerçekten
bizlerle paylaştığın için teşekkürler isimsiz karanlık
bundan sonra bu tür acılarla karşılaşmaman dileğiyle

Dileklerin çok daha mükemmel şekilde senin üzerine olsun sevgili virüs, okuduğun için teşekkür ederim