İnanmak Zorlaştı, Gam Içinde Bir Nazardı!

Günlerce
Özlemin susuzluğunda
Umudun izlerini hıfzederken

Senden
Arta kalan olmasaydı
Şimdi kim inanırdı

Dirliğimi
Güneşin haşmetinden
Korurken

İçime serinliğe
Gark eden esintiyi
Ne güzel müjdelerdin

Çare adına
Ne varsa sen sabırla
Şükrederek benliğimde ki
Hiddetimi yenerdin

Yeter artık
Diyeceğim an
Sen papaklarınla
Dudaklarımı okşardın sus diye

Her zaman
Şu gerçeği işlerdin
Satırlarında, gönlünü sakın
Hiddetin ellerine teslim etme

Sinende
Barındıracağın kin
Çekirge misali en bereketli
Fikri başaklarının başlarını yok eder

Kalan
Saptan asla
Bir unu, bulguru
Elde edemezsin

Sen gönlünde
Çiçeklerin açmasını
Ve solmamasını istiyorsan

O vakit sinende
Asla şiddet ve hiddete
Bir kapı aralamayacaksın

Biliyorsun ki
Yağmur her zaman
Canlar için bir berekettir

Lakin bazen
Afete dönüştürmek
Senin elinde olan tercihtir

Afetlerde
Ne kadarda cana mal olsa
Nedamet için
Yine bir tercih değildir

Hareket ve kuvvetin
Sebebi zikredilmelidir derdin

Senden
Kalan mektupları
Okuyunca içim içime sığmıyor

Hissiyatım
Sanki coşuyor
Hicran her yanımı kuşatıyor

Ah
Tamburi cemil efendi
Hacı arif efendi hislerini
Ne kadar güzel dile getirmişler

Sazların
Dillerinde, gönülleri
Fetheden nağmelerinde

Ellerimde kokladığım
Senden kalan mektuplar olmasaydı
Kim inanırdı kalbime işlediğin güzelliklere




Mustafa CİLASUN