İstemiyorum

Televizyonun kumandasını kırdım
birinci sayfalarını da yırttım bütün gazetelerin
Savaşa tanık olmak istemiyorum
Göklerin yüzü yıldızların ışığıyla donatılmışken
kara karanlığın koynundayken yerlerin yüzü
napalm ve öfke, atom ve kin, ölüm ve bomba
yeryüzü ve gökyüzüne yağarken
televizyon ekranlarından
'Sevgili seyircisi' olmak istemiyorum televizyonların
Naklen yayında canlı bomba olmak istemiyorum
Çocuklar, yaşları bedenlerinden büyük
bedenleri yaşadıklarından küçük çocuklar
mermiler mermiler oyarken
ilikleri kurumuş kemiklerini
kamera olmak istemiyorum
Fotoğraf makinesi olmak istemiyorum
O kadınlar ki, yatağın da esrarı olmaktan çıktı
ruhun da
Ama, esrarı en çok kim bilebilir onlardan daha fazla
acıyı ve sevinci, ilki ve sonsuzluğu, ölümü ve hayatı
napalm öfkesini, bomba kinini kusarken
kim, nasıl söyleyebilir savaşa alışmıştır diye kadınlar?
'Savaşı okuyan uzman' olmak istemiyorum
Döviz, borsa, faiz ve altın ne olacak
hayatları merminin hızından kısa çocuklar
ölümleri bombanın sesinden uzun kadınlar
kadınlar ve çocuklar ne olacak
'Gelişmelerle karşınızda' olmak istemiyorum
'Beni izlemeye devam edin' olmak istemiyorum
Ne demişti şair;
-Şiir unutmaz, 'canlı yayın' yapsa da ölüm
çünkü haktır ve haklıdır şiir
akıllı silah, televizyonda 'görüntü',
gazetede 'kaliteli haber' olmak istemiyorum
'Haber' de 'Haberci' de olmak istemiyorum
Savaş istemiyorum

'Gelişmelerle karşınızda' olmak istemiyorum

cok güzel bir paylasım Ergenekon
tesekkürler