Biraz Ağır Olmadı Mı Derviş Efendi?”

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-05-2012

Biraz ağır olmadı mı derviş efendi?”

Vaktiyle bir derviş, nefsle mücadele makamının sonuna gelir

Bunun gereği olarak her türlü süsten, gösterişten arınacak, varlıktan vazgeçecektir

Fakat iş yamalı bir hırka giymekten ibaret değildir

Her türlü görünür süslerden arınması gereklidir

Saç, sakal, bıyık, kaş ne varsa hepsinden

Derviş, usule uygun hareket eder, soluğu berberde alır

“Vur usturayı berber efendi” der

Berber, dervişin saçlarını kazımaya başlar

Derviş, aynada kendini takip etmektedir

Başının sağ kısmı tamamen kazınmıştır

Berber tam diğer tarafa usturayı vuracakken, yağız mı yağız, bıçkın mı bıçkın bir kabadayı girer içeri

Doğruca dervişin yanına gider, başını kazınmış kısmına okkalı bir tokat atarak, ”Kalk bakalım kabak! Kalk da tıraşımızı olalım” diye kükrer

Dervişlik bu, ”Sövene dilsiz, vurana elsiz gerekmiş ya”

Kaideyi bozmaz derviş

Ses çıkarmaz, usulca kalkar yerinden

Berber mahcup, fakat korkmuştur

Ses çıkarmaz

Kabadayı koltuğa oturur, berber tıraşa başlar

Fakat küstah kabadayı traş esnasında da sürekli aşağılar dervişi, alay eder: “Kabak aşağı, kabak yukarı…” Nihayet tıraş biter, kabadayı dükkandan çıkar

Henüz birkaç metre gitmiştir ki, gemden boşanmış bir at arabası yokuştan aşağı hızla üzerine gelir

Kabadayı şaşkınlıkla yol ortasına kalakalır

Derken, iki atın ortasına denge için yerleştirilmiş uzun sivri demir karnına batıverir

Kabadayı oracığa yıkılır kalır

Ölmüştür

Görenler çığlığı basar

Berber işe şaşkın, bir manzaraya, bir dervişe bakar, gayri ihtiyari sorar: “Biraz ağır olmadı mı derviş efendi?” Derviş mahzun, düşünceli cevap verir

Derviş der ki: “Ben gücenmedim ama benim bir sahibim var, O gücenmiş olsa gerek”

08-05-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Biraz Ağır Olmadı Mı Derviş Efendi?” Biraz ağır olmadı mı derviş efendi?” Vaktiyle bir derviş, nefsle mücadele makamının sonuna gelir Bunun gereği olarak her türlü süsten, gösterişten arınacak, varlıktan vazgeçecektir Fakat iş yamalı bir hırka giymekten ibaret değildir Her türlü görünür süslerden arınması gereklidir Saç, sakal, bıyık, kaş ne varsa hepsinden Derviş, usule uygun hareket eder, soluğu berberde alır “Vur usturayı berber efendi” der Berber, dervişin saçlarını kazımaya başlar Derviş, aynada kendini takip etmektedir Başının sağ kısmı tamamen kazınmıştır Berber tam diğer tarafa usturayı vuracakken, yağız mı yağız, bıçkın mı bıçkın bir kabadayı girer içeri Doğruca dervişin yanına gider, başını kazınmış kısmına okkalı bir tokat atarak, ”Kalk bakalım kabak! Kalk da tıraşımızı olalım” diye kükrer Dervişlik bu, ”Sövene dilsiz, vurana elsiz gerekmiş ya” Kaideyi bozmaz derviş Ses çıkarmaz, usulca kalkar yerinden Berber mahcup, fakat korkmuştur Ses çıkarmaz Kabadayı koltuğa oturur, berber tıraşa başlar Fakat küstah kabadayı traş esnasında da sürekli aşağılar dervişi, alay eder: “Kabak aşağı, kabak yukarı…” Nihayet tıraş biter, kabadayı dükkandan çıkar Henüz birkaç metre gitmiştir ki, gemden boşanmış bir at arabası yokuştan aşağı hızla üzerine gelir Kabadayı şaşkınlıkla yol ortasına kalakalır Derken, iki atın ortasına denge için yerleştirilmiş uzun sivri demir karnına batıverir Kabadayı oracığa yıkılır kalır Ölmüştür Görenler çığlığı basar Berber işe şaşkın, bir manzaraya, bir dervişe bakar, gayri ihtiyari sorar: “Biraz ağır olmadı mı derviş efendi?” Derviş mahzun, düşünceli cevap verir Derviş der ki: “Ben gücenmedim ama benim bir sahibim var, O gücenmiş olsa gerek”