Kendi Cenazem.!!..(Muhakkak Okumalısınız.)

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

CAN DÜNDAR’DAN

HARiKA BİR YAZI

İBRET ALIN

ARADA BİR ÇOK BUNALDIĞINIZDA OKUYUN

Bir zamanlar bir psikoloji kitabında okuduğum bir bölüm vardı

Deniyordu ki; 'arada bir çok bunaldığınızda hayatın sizin için çekilmez hale geldiğini düşündüğünüzde kendinize 10 dakika ayırın ve kendi cenaze töreninizi düşünün'

Cümleyi ilk okuduğumda çarpılmıştım

Ben girişin akabinde pozitif bir gelişme ve tavsiye bekliyordum

Ama ' kendi ölümümüzü ve cenazemizi ' düşünmemiz tavsiye ediliyordu

Tüylerim diken diken oldu ve yazarın saçmaladığını düşündüm o an

Ama önyargı düşmanı biri olarak okumaya devam ettim

Diyordu ki; ' bunları düşündüğünüzde dünyadaki yerinizi dünyayı terk ettiğinizde oluşacak boşluğu sevdikleriniz ve sizi sevenler için öneminizi anlayacaksınız

Özellikle insanların sizin için neler söyleyeceklerini onlar için ne ifade ettiğinizi hissetmeye çalışın

O andan geriye dönme şansınız olmadığını hayat denen kredinizin bittiğini ve onlara yanıt verme şansınız olmadığını düşünün

Tekrar sarılma bir kez daha öpme ihtimalinizin bittiğini hissedin

Dünyadaki küslüklerin ayrılıkların kavgaların

Yanında bu acının ve geri dönülmezliğin korkunç Çaresizliğini yaşayın

Bırakın canınız yansın

Bırakın alevler içinde kavrulsun tüm ruhunuz

Orada o musalla taşında düşünün kendinizi

Seyredin şu an çevrenizde olanların yüz ifadelerini

Akıllarından ve yüreklerinden geçen Cümleleri hayal edin

Kitaba devam etmeden bıraktım kenara ve gözlerimi kapatıp aynen düşünmeye başladım

Eşimi oğlumu annemi babamı kardeşlerimi ve diğer tüm çevremi oturttum tek tek kendi cenaze törenimdeki yerlerine

Birer birer yerleştirdim tabutumun çevresine hepsini

Hayatımda çok nadir bu kadar canım yanmıştı

Görüyordum işte 'babaaaa

' diye ağlayan biricik oğlumu

Eşim kucağında 'ağlayan emanetimle' ayakta durmaya çalışıyordu Per perişan

Koca çınar babacığım belli belirsiz dualar okuyordu o gözümden hala gitmeyen vakur duruşuyla

Annem ciğerinden bir parça canlı canlı koparılmış gibi hem içine hem dışına akıtıyordu gözyaşlarını

Kardeşlerim akrabalarım

'çok erken gitti doyamadı oğluna

' diyordu acıyan ses tonlarıyla

Ve dostlarım

Onlar da şaşkındı

Bazısı 'daha dün birlikteydik nasıl olur

' diyordu

Bunları seyredip onlara

'hayır ölmedim buradayım

'

Demek istedim hayal olduğunu unutup

Sonra anladım yazarın ne demek istediğini daha devamını okumadan kitabın

Farkındalık önemli bir kavramdır psikolojide

Belki de hiç aklımıza gelmeyen ve gelmeyecek bir farkında lığı göstermek istemişti yazar

Kitabı okumaya ne gücüm kalmıştı ne de isteğim

Almam gereken dersi ve mesajı almıştım

Şimdi ne kitabın adını ne de yazarı hatırlamıyorum

Şu an bunları yazarken bile çok kötü oldum

Bu olayda tek Farkındalık da yok üstelik

Biraz kendime geldikten sonra devam ettim Hayatımın en zor hayaline

Sırada çevremdekilerin ölümümün akabinde neler söyleyecekleri vardı

Usulen ve nezaketen söylenenlerin dışında

Onlarda bıraktığım izleri Yaşananları ve yaşanamayanları elden geçirerek

Ben konuşturacaktım hayalimde

İçlerini okuyacaktım senaryo bana ait olarak

Yaşarken neler yazmıştım ölümümle neler okuyacaktım

Gerçek duygularıydı ulaşmaya çalıştığım ölüm acısının etkisiyle girilen duygusal mod değildi deşifre etmem gereken metin

Canım oğlumun söyleyecek çok şeyi yoktu

Özleyecekti yokluğumu hissedecekti

Ağlayacaktı aklına geldikçe

Belki ölümün ne anlama geldiğini hissedecek yaşa gelinceye kadar Sıradan bir üzüntünün ötesine geçmeyecekti duyguları

Ama hayal bu ya 18–20 yaşına getirdim 2 saniyede oğlumu

'hayal - meyal hatırlıyorum be baba seni

Keşke şimdi yaşıyor olsaydın da erkek erkeğe sohbet etseydik seninle

Bak mezuniyet törenimde de babasızdım

Askere giderken kimin elini öpeceğim senin yerine

Diyecek canı yanarak bir köşede

Sevgili eşim

Benim muhteşem hatunum

Nasıl dayanır bensizliğe?

O ki benim için her şeyini feda edip koşmuştu bana

Hayatının tek adamı şimdi toprak olacaktı

Bir daha ' Seni seviyorum ' diyemeyecekti

Bir daha hevesle açamayacaktı çalan kapıyı

Ve her gelen gece bensizliğini haykıracaktı yüzüne

Her sabah da bensiz başlayacaktı koca gün

Tek cümlesi takıldı o an içime;

' Oyunbozanlık yaptın be böceğim hani beraber ölecektik?

'

Babam-annem o bugüne kadar evlat olarak Mutlu edecek hiçbir şey yapamamanın acısıyla

Kahrolduğum güzel insanlar

Helaldi şüphesiz hakları

Bilerek hiç kırmamıştım onları

Üzerine titredikleri evlatları onlardan önce göçmüştü işte önlerinde ve dualarına muhtaçtım

Kaç anne ve babanın çekebileceği bir acıydı ki evladının cenazesinde bulunmak

Herhalde insanın uzun yaşadığına üzüldüğü nadir Anlardan olsa gerek

Diğerlerine geçmiyorum

Bu yazıyı şu an yazıp sizlerle paylaştığıma göre

'diğerlerine' artık sizler de dahilsiniz

Düşünün bir gün bir mail ulaşıyor mail-boxınıza 'ölmüş“ diye

Sizler kim bilir neler düşünür ve yazardınız

Eşim şu an yanımda ağlıyor sanki gerçekmiş gibi

Oysaki yazarın amacı 'Yaşamanın ve hala nefes alıyor almanın kıymetini' göstermekti

Benim de öyle

Lafı çok uzattım farkındayım

Ama dediğimiz çözümü zor süreç 2 satırla özetlenemeyecek

Kadar girintili çıkıntılı

Ben o gün kurduğum o hayalle Canımın tüm yanmasına rağmen

YENİDEN DOĞDUM

Bilgisayar diliyle 'format attım hayatıma'

Sahip olduklarımın farkına vardım ve hala nefes alıyor olduğum için şükrettim

Gözlerimi açtığım anda o kötü ve acı sahne bitmiş oyun perde demişti

Peki ya hayal değil de gerçek olsaydı ve perde bir daha açılmamak üzere kapansaydı

İşte bu final bu yazıyı buraya kadar okumanıza değmiş olmalı

Belki gerildiniz kötü oldunuz ama devamını getirirseniz buna değer bence

Ben bu akşam melankoliğim ve biraz abartmış olabilirim

Hani sanatçı ve şairiz ya ondandır belki

Bence bu yazıyı sadece oku***** bırakmayın

LÜTFEN ARADA BİR

BURADAN ALDIKLARINIZI TARTIN

DÜŞÜNÜN VE HAYATINIZI GÖZDEN GEÇİRİN

Ölümün kime ve ne zaman geleceğini Yüce Allah' tan başka bilen yok

İşte bu yüzden hazır yaşıyorken ve Nefes alıyorken yapabileceklerinizi yapın

Ertelemeyin

Bilerek - bilmeyerek

Kırdığınız kalpleri tamir edin

Sizi sevenlere ve sevdiklerinize Daha fazla zaman ayırın

Ve en önemlisi;

VERDİĞİ - VERMEDİĞİ

ALDIĞI - ALMADIĞI HERŞEY İÇİN

TEKRAR TEKRAR ŞÜKREDİN

YÜCELER YÜCESİ YARADAN'A

CAN DÜNDAR

Evet; Bu yazının üzerine Bir şey söylemek gerekmez lakin

Kendimizi ve etrafımızdaki yüreklerle birebir olan ilişkilerimizi ve paylaşımlarımızı bir kez daha gözden geçirmek gerektiği şart olmuştur

Şu an aldığımız bir nefesin dahi kıymetini bilmeliyiz

Kim bilir yarın alır mıyız almaz mıyız?

Onu da ALLAH bilir

Yaşam tam bir muammadır

Kıymetini bilmek gereklidir

Kendimizi bilerek Yaşamlar içinde sağlıklı yaşamlar dileğimle

Saygılar ve sevgiler

Mehmet Ali DEMİRCAN

(Alıntıdır

)

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Kendi Cenazem.!!..(Muhakkak Okumalısınız.) CAN DÜNDAR’DAN HARiKA BİR YAZI İBRET ALIN ARADA BİR ÇOK BUNALDIĞINIZDA OKUYUN Bir zamanlar bir psikoloji kitabında okuduğum bir bölüm vardı Deniyordu ki; 'arada bir çok bunaldığınızda hayatın sizin için çekilmez hale geldiğini düşündüğünüzde kendinize 10 dakika ayırın ve kendi cenaze töreninizi düşünün' Cümleyi ilk okuduğumda çarpılmıştım Ben girişin akabinde pozitif bir gelişme ve tavsiye bekliyordum Ama ' kendi ölümümüzü ve cenazemizi ' düşünmemiz tavsiye ediliyordu Tüylerim diken diken oldu ve yazarın saçmaladığını düşündüm o an Ama önyargı düşmanı biri olarak okumaya devam ettim Diyordu ki; ' bunları düşündüğünüzde dünyadaki yerinizi dünyayı terk ettiğinizde oluşacak boşluğu sevdikleriniz ve sizi sevenler için öneminizi anlayacaksınız Özellikle insanların sizin için neler söyleyeceklerini onlar için ne ifade ettiğinizi hissetmeye çalışın O andan geriye dönme şansınız olmadığını hayat denen kredinizin bittiğini ve onlara yanıt verme şansınız olmadığını düşünün Tekrar sarılma bir kez daha öpme ihtimalinizin bittiğini hissedin Dünyadaki küslüklerin ayrılıkların kavgaların Yanında bu acının ve geri dönülmezliğin korkunç Çaresizliğini yaşayın Bırakın canınız yansın Bırakın alevler içinde kavrulsun tüm ruhunuz Orada o musalla taşında düşünün kendinizi Seyredin şu an çevrenizde olanların yüz ifadelerini Akıllarından ve yüreklerinden geçen Cümleleri hayal edin Kitaba devam etmeden bıraktım kenara ve gözlerimi kapatıp aynen düşünmeye başladım Eşimi oğlumu annemi babamı kardeşlerimi ve diğer tüm çevremi oturttum tek tek kendi cenaze törenimdeki yerlerine Birer birer yerleştirdim tabutumun çevresine hepsini Hayatımda çok nadir bu kadar canım yanmıştı Görüyordum işte 'babaaaa' diye ağlayan biricik oğlumu Eşim kucağında 'ağlayan emanetimle' ayakta durmaya çalışıyordu Per perişan Koca çınar babacığım belli belirsiz dualar okuyordu o gözümden hala gitmeyen vakur duruşuyla Annem ciğerinden bir parça canlı canlı koparılmış gibi hem içine hem dışına akıtıyordu gözyaşlarını Kardeşlerim akrabalarım 'çok erken gitti doyamadı oğluna' diyordu acıyan ses tonlarıyla Ve dostlarım Onlar da şaşkındı Bazısı 'daha dün birlikteydik nasıl olur' diyordu Bunları seyredip onlara 'hayır ölmedim buradayım' Demek istedim hayal olduğunu unutup Sonra anladım yazarın ne demek istediğini daha devamını okumadan kitabın Farkındalık önemli bir kavramdır psikolojide Belki de hiç aklımıza gelmeyen ve gelmeyecek bir farkında lığı göstermek istemişti yazar Kitabı okumaya ne gücüm kalmıştı ne de isteğim Almam gereken dersi ve mesajı almıştım Şimdi ne kitabın adını ne de yazarı hatırlamıyorum Şu an bunları yazarken bile çok kötü oldum Bu olayda tek Farkındalık da yok üstelik Biraz kendime geldikten sonra devam ettim Hayatımın en zor hayaline Sırada çevremdekilerin ölümümün akabinde neler söyleyecekleri vardı Usulen ve nezaketen söylenenlerin dışında Onlarda bıraktığım izleri Yaşananları ve yaşanamayanları elden geçirerek Ben konuşturacaktım hayalimde İçlerini okuyacaktım senaryo bana ait olarak Yaşarken neler yazmıştım ölümümle neler okuyacaktım Gerçek duygularıydı ulaşmaya çalıştığım ölüm acısının etkisiyle girilen duygusal mod değildi deşifre etmem gereken metin Canım oğlumun söyleyecek çok şeyi yoktu Özleyecekti yokluğumu hissedecekti Ağlayacaktı aklına geldikçe Belki ölümün ne anlama geldiğini hissedecek yaşa gelinceye kadar Sıradan bir üzüntünün ötesine geçmeyecekti duyguları Ama hayal bu ya 18–20 yaşına getirdim 2 saniyede oğlumu 'hayal - meyal hatırlıyorum be baba seni Keşke şimdi yaşıyor olsaydın da erkek erkeğe sohbet etseydik seninle Bak mezuniyet törenimde de babasızdım Askere giderken kimin elini öpeceğim senin yerine Diyecek canı yanarak bir köşede Sevgili eşim Benim muhteşem hatunum Nasıl dayanır bensizliğe? O ki benim için her şeyini feda edip koşmuştu bana Hayatının tek adamı şimdi toprak olacaktı Bir daha ' Seni seviyorum ' diyemeyecekti Bir daha hevesle açamayacaktı çalan kapıyı Ve her gelen gece bensizliğini haykıracaktı yüzüne Her sabah da bensiz başlayacaktı koca gün Tek cümlesi takıldı o an içime; ' Oyunbozanlık yaptın be böceğim hani beraber ölecektik? ' Babam-annem o bugüne kadar evlat olarak Mutlu edecek hiçbir şey yapamamanın acısıyla Kahrolduğum güzel insanlar Helaldi şüphesiz hakları Bilerek hiç kırmamıştım onları Üzerine titredikleri evlatları onlardan önce göçmüştü işte önlerinde ve dualarına muhtaçtım Kaç anne ve babanın çekebileceği bir acıydı ki evladının cenazesinde bulunmak Herhalde insanın uzun yaşadığına üzüldüğü nadir Anlardan olsa gerek Diğerlerine geçmiyorum Bu yazıyı şu an yazıp sizlerle paylaştığıma göre 'diğerlerine' artık sizler de dahilsiniz Düşünün bir gün bir mail ulaşıyor mail-boxınıza 'ölmüş“ diye Sizler kim bilir neler düşünür ve yazardınız Eşim şu an yanımda ağlıyor sanki gerçekmiş gibi Oysaki yazarın amacı 'Yaşamanın ve hala nefes alıyor almanın kıymetini' göstermekti Benim de öyle Lafı çok uzattım farkındayım Ama dediğimiz çözümü zor süreç 2 satırla özetlenemeyecek Kadar girintili çıkıntılı Ben o gün kurduğum o hayalle Canımın tüm yanmasına rağmen YENİDEN DOĞDUM Bilgisayar diliyle 'format attım hayatıma' Sahip olduklarımın farkına vardım ve hala nefes alıyor olduğum için şükrettim Gözlerimi açtığım anda o kötü ve acı sahne bitmiş oyun perde demişti Peki ya hayal değil de gerçek olsaydı ve perde bir daha açılmamak üzere kapansaydı İşte bu final bu yazıyı buraya kadar okumanıza değmiş olmalı Belki gerildiniz kötü oldunuz ama devamını getirirseniz buna değer bence Ben bu akşam melankoliğim ve biraz abartmış olabilirim Hani sanatçı ve şairiz ya ondandır belki Bence bu yazıyı sadece oku***** bırakmayın LÜTFEN ARADA BİR BURADAN ALDIKLARINIZI TARTIN DÜŞÜNÜN VE HAYATINIZI GÖZDEN GEÇİRİN Ölümün kime ve ne zaman geleceğini Yüce Allah' tan başka bilen yok İşte bu yüzden hazır yaşıyorken ve Nefes alıyorken yapabileceklerinizi yapın Ertelemeyin Bilerek - bilmeyerek Kırdığınız kalpleri tamir edin Sizi sevenlere ve sevdiklerinize Daha fazla zaman ayırın Ve en önemlisi; VERDİĞİ - VERMEDİĞİ ALDIĞI - ALMADIĞI HERŞEY İÇİN TEKRAR TEKRAR ŞÜKREDİN YÜCELER YÜCESİ YARADAN'A CAN DÜNDAR Evet; Bu yazının üzerine Bir şey söylemek gerekmez lakin Kendimizi ve etrafımızdaki yüreklerle birebir olan ilişkilerimizi ve paylaşımlarımızı bir kez daha gözden geçirmek gerektiği şart olmuştur Şu an aldığımız bir nefesin dahi kıymetini bilmeliyiz Kim bilir yarın alır mıyız almaz mıyız? Onu da ALLAH bilir Yaşam tam bir muammadır Kıymetini bilmek gereklidir Kendimizi bilerek Yaşamlar içinde sağlıklı yaşamlar dileğimle Saygılar ve sevgiler Mehmet Ali DEMİRCAN (Alıntıdır)