Neden?

Günün son dersinin sonuna gelinmişti Öğrenciler çıkmak için sabırsızlanıyordu Defter ve kitaplarını çantalarına koydular Zil çalar çalmaz, dışarı çıkmak için hazırdılar Yalnız, Ali hazırlanmamıştı Gecikmek için de elinden geleni yapıyordu Nihayet zil çaldı Öğrenciler bir anda kapıya yöneldi Ali, yerinden kalkmadı Ağır ağır eşyasını topladı Bir yandan göz ucuyla öğretmenine bakıyor, bir yandan da arkadaşlarının gitmesini bekliyordu

Öğretmeni, onun bu hâlini fark etti:


— Hayrola Ali, dedi Eve gitmeyecek misin?


Ali, son arkadaşının da çıktığını görünce cevap verdi:


— Sizinle konuşmak istiyordum öğretmenim


— Peki, dedi öğretmeni Ne söyleyeceksin bakalım?


— Ahmet arkadaşımız var ya?


— Evet, ne olmuş Ahmet'e?


— Durumları pekiyi değil galiba Annesi, beslenme çantasına pekiyi şeyler koymuyor


— Ee?


— Ona yardım etmek istiyorum Ama benim yardım ettiğimi bilirse üzülür Günde bir simit parası biriktirip her hafta size versem, siz de ona verseniz?


Cebinden bir avuç bozuk para çıkarıp öğretmenin masasının üzerine koydu Nurhan Öğretmen, paraya dokunmadı Sandalyesine oturup düşündü Ali hakkındaki bilgilerini yokladı Bildiği kadarıyla ailesinin durumu pekiyi değildi Bu çalışkan ve sevimli öğrencisi, ne kadar da iyi niyetli ve düşünceliydi Zengin bir ailenin çocuğu değildi Buna rağmen yardım etmek istiyordu Üstelik yardım ettiğinin bilinmesini istemiyordu


Nurhan Öğretmen:


— Dur bakalım Ali, dedi Bildiğim kadarıyla sizin de maddî durumunuz pekiyi değil Yanlış mı biliyorum?


— Doğru biliyorsunuz öğretmenim Babam gündelikçi Çoğu zaman iş bulamıyor Ama ben de çalışıyor, para kazanıyorum


— Nerede çalışıyorsun?


— Simit satıyorum


Nurhan Öğretmen yine durup düşündü İyiliğin bu kadarına ne demeliydi şimdi Bunun gerçekleşmesi zordu Onu, bundan vazgeçirmek için bir çare bulmalıydı Bunu yaparken, sevimli öğrencisini de kırmamalıydı Onunla biraz daha konuşursa, belki bir yolunu bulurdu

Nurhan Öğretmen, Ali'ye döndü:


— Büyüyünce ne olmak istiyorsun, diye sordu


— Çok zengin bir işadamı?


— Niçin?


— İnsanlara daha çok yardım etmek için?


— Güzel, dedi Nurhan Öğretmen Bak şimdi Ali, Ahmet'in ailesinin durumu pekiyi değil; bu doğru Ama sizinki de bundan pek farklı değil İstersen acele etme; çok zengin olduğun zaman insanlara yardım edersinOlmaz mı?


— Olmaz, dedi Ali Şimdi yapmalıyım


— Neden olmaz?


— Üç sebepten dolayı olmaz


Birincisi: Bu para zaten benim değil İyilik ettiğim için Allah, beni insanlara sevimli gösteriyor İnsanlar da bundan etkileniyor, daha çok simit alıyorlar Bu sayede gün boyu çalışanlardan bile fazla simit satıyorum Hele mahallede Hasan Amca var, her gün iki simit alıp güvercinlere veriyor


İkincisi: 'Ağaç yaş iken eğilir' deniliyor Şimdiden iyilik yapmayı öğrenmezsem büyüdüğümde hiç yapamam


Üçüncüsü ise daha önemli: Büyüdüğüm zaman çok zengin bir işadamı olmak istiyorum Zamanında yatırım yapmayanlar büyük işadamı olamazlar


Nurhan Öğretmen, karşısında büyük biri varmış gibi dinliyordu:


- Bu sonuncusunu pek iyi anlayamadım, dedi?


— Açıklayayım öğretmenim, dedi Ali Şimdi, çok zengin olmadığım için, ancak günde bir simit parası kadar yardım edebiliyorum Bundan fazlasını veremem Allah, Cennet'i gücü kadar iyilik edene veriyor Şimdi gücüm bu olduğuna göre Cennet'in fiyatı birkaç simit parası kadardır Eğer zengin olmadan ölürsem birkaç simit parasıyla Cennet'e girebilirim Bundan daha kârlı bir yatırım olur mu?


Nurhan Öğretmen'in gözleri dolmuştu Başını 'Evet' anlamında sallarken Aliyi evine yolladı

Sınıfa geri dönerken okulun boşaldığını fark etti Eşyalarını toplamak için masasına döndüğünde Ali'nin bıraktığı paraların masaüstünde kaldığını fark etti Sandalyesine gayrı ihtiyarı oturdu ve paraları eline aldı Hiçbir para ona bu kadar kıymetli gelmemişti Sanki elinde dünyanın en kıymetli incilerini, yakutlarını, elmaslarını tutuyordu Hatta bu paralar onlardan bile kıymetliydi Öyle bu paralar, Bu bozuk SİMİT paraları, Cenneti satın alabilecek paralardı Sanki hiç bırakmak istemeyen bir duygu ile sımsıkı kavradı bu bozuk simit paralarını


Oturduğu yerden kalkamadı Nurhan Öğretmen İçinin dolduğunu, Tarif edilemeyen duygulara boğulduğunu hissetti Birden boşalan sağanak yağmurlar gibi ağlamaya başladı Ağladı? Ağladı

Kendine geldiğinde akşam olmuştu Yavaş yavaş sınıftan çıkıp okuldan ayrılırken bekçi Sadık ' Bozuk Simit paraları ile cenneti satın almak, Bozuk Simit paraları ile cenneti satın almak' diye Nurhan öğretmenin sayıkladığını duydu Bekçinin hayretler içinde ' Ne dediniz hocam ' demesini bile duymayan Nurhan öğretmen bekçinin şaşkın bakışları altında akşamın alaca karanlığına karışıvermişti


"Satranç tahtası kapandığında şah ve piyonun aynı torbaya konulması kaçınılmazdır Hayattaki yerinizi de buna göre belirleyin"


( alıntı )