Keskin Nişancı Türk Kadınları Attığını Vuruyordu

Avusturalya ve Yeni Zelanda arşivlerindeki asker mektupları, Çanakkale Savaşı'nda pusuya yatıp çarpışan, attığını vuran Keskin Nişancı Türk kadınlarından bahsediyor



EMETİ SARUHAN

Avusturalya ve Yeni Zelanda arşivlerinde yapılan araştırmalar Çanakkale Savaşı'nda kadınların sadece geri planda kalmayıp, keskin nişancı olarak bizzat savaştıklarını ortaya koydu Yarımada Yayınları'ndan çıkan ve Zümrüt Sönmez'in hazırladığı derleme kitap “Savaşın Kadınları”nda, pek bilinmeyen keskin nişancı Türk kadınları anlatılıyor Prof Mete Tunçoku'nun araştırmaları sonucu doğru olduğu düşünülen “Keskin Nişancı Kadın Savaşçılar”ın kimler olduğu bilinmiyor



ANZAKLAR HAYAL ZANNETTİ


Anzak askerlerinin mektup ve hatıralarında yer alan kadın savaşçılar tartışma konusu olmuş, kimileri tarafından da zorlu savaş koşullarında ruhsal çöküntü içinde olan birkaç yabancı askerin hayal ürünü olarak değerlendirilmiş Bu konuda çalışan ve “Çanakkale 915 Buzdağının Altı” kitabında değinen Prof Mete Tunçoku, yabancı asker mektupları ve günlüklerini “yer, zaman, olay” boyutuyla karşılaştırmış ve anlatılanların doğru olduğuna dair kanaatinin güçlendiğini belirtmiş Mısır'da yayınlanan “The Egyptian Gazete” adlı gazetede yer alan ve bir askerin İskenderiye'den ailesine yazdığı mektupta, kendilerini yeşile boyayarak kamuflaj yapan kadın savaşçılardan bahsediliyor “… şarapnel parçaları, makineli tüfek mermileri yanı sıra, pusuda ateş eden keskin nişancı kadın savaşçıların ateşi altında, adeta cehennemde ilerlemek gibi bir şeydi bizimkisi Burada, pusuya yatıp çarpışan keskin nişancıların çoğu kadın veya kız Kendilerini yeşile boyayıp ağaçlar ve bodur bitkilerle uyum sağlamışlar”


52 KURŞUN YARASIYLA ÇARPIŞTI

Tunçoku'nun araştırmalarına göre kadın savaşçılar, gizlendikleri yerden vurulup ölene kadar durmadan ateş ediyor ve attıklarını vuruyorlardı Bu kadın savaşçıların kim olduğu, bireysel mi yoksa bir grup halinde mi hareket ettikleri tam olarak bilinemiyor Avusturalyalı piyade er J C Davies, annesine yazdığı mektupta, kendilerine karşı çarpışan bir kadın savaşçıyla ilgili şunları anlatıyor: “Benim de vurulduğum 18 Mayıs 1915 günü, keskin nişancı bir Türk kızı pusuda çarpışıyordu Gizlendiği yerden gün boyu ateş etti ve çok sayıda adamımızı vurdu Ancak, gün batmadan, bir Avusturalya'lı tarafından öldürülmesine gene de üzüldüm Güzel, yapılı ve tahminen 19- 21 yaşlarında genç bir kızdı Bedeninde tam 52 kurşun yarası vardı”


ANNESİ VE ÇOCUĞU YANINDAYDI

Times Gazetesi'nde yayınlanan bir başka askerin hatıralarında da yaşlı annesi ve çocuğu ile savaşan keskin nişancı bir kadın anlatılıyor “… O, bir Türk kadın savaşçısıydı ve durmaksızın saklandığı evden ateş ediyor, evi boşaltıp teslim olmayı reddediyordu Sonunda ele geçtiğinde, yanında yaşlı annesi ve çocuğu da vardı Yakalanana kadar, bir pencereden ısrarla ve özellikle de subaylarımızı hedef alarak ateş etmişti Sanıyorum öldürdüğü bazı kurbanlarını süngülemişti de Üzerinde 16 askerimizin künyesiyle, oldukça yüklü miktarda yabancı para bulduk”


ADANMIŞ BİR ÖMÜR
“Savaşın Kadınları”nda savaş devam ederken geri planda kahramanca direnen kadınların öyküleri de anlatılıyor İlk hemşiremiz Safiye Hüseyin Elbi, savaş sırasında ön saflarda hemşirelik yapmış Elbi parmaklarını göstererek “şu parmakları görüyor musunuz? Ben bu parmaklarımla kaç delikanlının gözlerini bir daha açılmamak üzere kapattım” diyor Şemsi Nine ise geride kalanlardan, erini askere gönderip yol gözleyenlerden 16 yaşında evlenen Şemsi Nine'nin kocası evlendikten üç gün sonra gönüllü olarak Çanakkale'ye gitmiş Giderken “Gençsin, güzelsin Ne olur, ben gelinceye kadar sokağa çıkma! Gözüm arkada kalmasın” diyen ve savaşta şehit olan kocasının arzusunu yerine getirmek için ömrü boyunca hiç dışarı çıkmamış Yıllar sonra evinden ancak cenazesi çıkmış