Tek Gerçeğim, Aydınlık Geleceğim

Diyemediklerim ol…

Sende yaşarken bildiğim her şeyi unutayımVarlığın alfabesinde tek bir harf olurken, sensizliğin lugatında hiçliğimin ipinde sana kaybolayımYitirsem dilimin ucundaki kelimeleriSözlerimi kaybetsem dudaklarının ben kokan yalnızlığında Diş bilesem senin geçmediğin içi boş cümlelereAlnından vursam öznesi sen olmayan yüklemleri Sana sussam hepSen konuşurken yitirsem hecelerimiKekeme yalnızlığından kurtulana umut gibi, boynu bükük bir “ mim “ gibi doğrulsam senin kurduğun sevda coğrafyalarınaSınırları henüz çizilmiş sevda ülkesinin başkenti olsa bir “ Elif “ miktarı gülümsemelerin

Dillendiremediklerim ol…

Sokul cümlelerimeBaşı dik yüreğinle ayaklandır damarlarımdaki donuk kanıLehçem ol söyleyemediklerimin…Senden başka yar, gözlerinden başka memleket bilmesin yüreğimDillendirmediğim, cümlelerimle söylemediğim kız cocuğu özlemlerimin tercümanı ol Avaz avaz bağır beni Susmalarımda sözüm ol dudaklarımdan dökülenKonuştuğumda ise susuzluğum ol damarlarımdan avuçlarıma süzülenÖzüm ol canımda tazelenenSözüm ol dudaklarımda demlenen

Sevmelerim ol…

Dağ başı yalnızlığına inat sen benim umutlarım ol…Uçurum dibinde körelmiş ya da köreltilmiş dilimin söyleyebildiği tek cümle olBilirsin beni benden daha iyiBeni benden fazla düşünürsün her daimSen ki; kar yüzü görmemiş bir ateşsin bozkır dudaklarımda düşenHadi küllen yüreğimin iç denizlerindeEllerim yaralı kelebek, kanat çırpayım kız cocuğu özlemi yarınlarınaYüreğim imlası bozuk bir cümle, bensiz yüklemlerine şerh düşeyimSevmelerim olSeni severken dualarım yorgun düşsün dudaklarımdaÖzlemim ol Yak beni her cümlendeSonra küllerinden doğur beniSana varmak olsun her yolculuğumSana kavuşmak olsun sonumEkmek arası hasretinle çıkayım istasyonu sen olan yollaraÇığlığını toprağa saklamış yol kenarı sevdaları giyineyimKızgın güneşte kavrulmuş taşlar çıplak ayaklarımda serinlesinSana gelmeliyimBüyümeliyimYetişmeliyim sanaSen büyüme sakınCennet müjdecisi yaşında bekle beniSakın büyümeSana gelirken üzüm bağlarından geçeyimGece yarısı üşüyen tenime tütünleri sarayımSonra çöllere düşeyimMusa’nın asasından kurak bozkırlara fışkıran sulardan geleyim sanaTamara sessizliğinde eriteyim buz dağlarımıSonra sana kavuşayımElimde unuttuğun fırından taze ekmek özlemi, yüreğimde dillendiremediğin sadece saçlarını ellerinle örmek istediğin kız cocuğu özlemin…Hadi sevmelerim ol; çöl ikindisi kuraklığına aldırmadan bir gül yeşersin gözlerimizdeÖyle bir gül olsun ki; her dem “ sevdamıza “ şükreden, her an gülüşümüzde tazelenen

Geleceğim ol

Geçmişimden alıntı yaparak yürüdüğüm yarınlarımda öznem olGöremediklerimi göster banaDiyemediklerimin sözü, yaşayamadıklarımın özü olMahzeni karanlık nüfus kütüğüme gözlerinin aydınlığını vurGüz yüzlü çocukların tazeliğini bırak avuçlarımaEzberine kat beniVur beni adının binlerce anl*****Savur beni ıslak saçlarınaSonra da topla beni avuçlarınaTopuklarının sesini bırak susuzluğum baş harfi yalnızlığınaYazgıma, kaderime düş adınıKendinden alıntı yaparak değil en yalın halinle düş gerçekliğimeSözlerimi bitirdimCümlelerimi yitirdimGeleceğim ol Ne “ Elif” umutsuz kalsın ne de “ gül “ bozkırsız

Gün gelir, söylemediklerimde “ söz “,

Gün gelir, dillendirmediklerime “ tercüman “ olursun…

Vakit geleceğime,

Elif tazeliğinde umutlar ekme zamanı… Geleceği beklerken;

Bize ve sevdamıza vaat edilmiş yarınlarımızı Yakup sabrı ile beklesekSonra da diz çöksek Yunus’un sabır sofrasınaSussak harf harf Sonra İsa’nın sancısına vurulsakİnlesek cümle cümleMeryem’in içi kalabalık yalnızlığı dile gelse…Sonra tekrar sussak…Züleyha’nın karanlığında Yusuf gözlü aydınlıklarda yansak İbrahimvariSonra aşka susasakKoşsak mavi ufuklara, anlamı sende büyüyen derinliklereSonra konuşsak dilsiz varlığımızla Süleyman misaliYansak avuç avuç Mecnun’un bağrındaSonra da Belkıs’ın saçlarında dinlensekÜzüm bahçelerinde gölgelensek…



Hadi gözlerini kapat…

Zamanın avuçlarından kurtar kendini…

Vur kendini yollara

Sensizliğin içindeki “ hiçliğime”

Varlığının anlamı kat…

Geleceğimin bozkır topraklarında

“ Elif “ tazeliğinde bir “ umut ” tanesi ol