Genç Werther’in Acıları (Roman)

Genç Werther’in Acıları (Almanca: Die Leiden des jungen Werthers), Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832) tarafından 1773 yılında yazılmış roman
Goethe, bu romanı yazdığında 25 yaşındaydı “Bir kitap okudum, hayatım değişti” lafı gibi, “bir kitap yazmış ve hayatı değişmiştir” Goethe'nin; üstelik okuyucularının hayatlarını da değiştirerek Gerçekten de, romanın piyasaya çıkmasının ardından hem pek çok intihar vakası ile karşılaşılmış, hem de Almanya sokakları bir “Werther salgınına” uğrayarak, ortalığı mavi ceket, sarı pantolon giyen duygulu gençler istila etmiştir



Hikaye, Werther’in mektuplaştığı arkadaşı Willhelm’in eliyle, mektuplar biçiminde anlatılır, zaman zaman, Willhelm sonradan öğrendiklerini de ekler (bu kısımlar bir sahne canlandırması tarzındadır); Büyük kentin yarattığı ruhsal çöküntüden doğaya kaçarak Wahlheim’e yerleşen aydın bir gençtir Werther Orada tanıştığı soylu bir ailenin güzel kızı Lotte’ye aşık olur Lotte de kayıtsız değildir bu aşka ama Albert’le nişanlıdır ve verilen sözler, ahlaki değerler önemlidir Lotte Albert ile evlenir Werther ise bir aile dostu olarak yer alır yanlarında Ne var ki aşk ve dostluk arasındaki sınır çizgisi zayıftır Sınırı geçmekten korkan Lotte, bir daha görüşmemeleri gerektiğini bildirir genç adama Werther’in bu acıya dayanması ise imkânsızdır Lotte’ye bir mektup yazar; “Bak Lotte! bana ölümün sarhoşluğunu tarttıracak olan o soğuk ve korkunç kadehi elime alıyorum Onu bana sen uzatıyorsun, ben de alırken hiç duraksamıyorum Hayatımın bütün istekleri ve ümitleri yerine geldi Ölümün çelikten kapısını vurmak öylesine titretici ve çetin ki” diyen Werther, “Silahlar dolu Saat on ikiyi vuruyor Alınyazısı bu, önüne geçilmez Lotte! Elveda Lotte! Elveda” sözleriyle son verir mektubuna ve yaşamına

Tıpkı şiirleri gibi, Werther’de de kendi yaşamından bir parça vardır Goethe’nin 1772 yılında hukuk stajını yaparken, bir arkadaşının nişanlısına aşık olduğu için yaşadığı duygu ve ahlak çatışmasından esinlenmiştir bu romanını yazarken Sondaki intihar vakası ise, o sıralarda gazetelere yansıyan bir haberin verdiği ilhamla olmuştur Onun başardığı, tekil yaşanmışlıkları, genel toplumsal bir bunalımın eşliğinde anlatabilmesindedir Ve elbette, Goethe’nin şiirsel, tasvirlerle dolu zengin dili/üslubu, hikâyenin büyüsünü benzersiz biçimde derinleştirir

Werther, “Sturm und Drang” (coşumculuk) akımının bütün izlerini taşıyan bir metin Güçlü duygularla hareket etme, doğaya, çocuklara, pastoral bir hayata duyulan özlem, toplumsal kurumlara yönelik eleştiri hemen fark ediliyor Ancak bütün bunlar yalnızca estetik bir tercihten kaynaklanmıyor; o yıllar Almanya’sının -Avrupa olarak genelleyebiliriz de- bireyi köşeye sıkıştıran koşullarını yansıtıyor! Dikkat edilirse, “doğa tercihi” romantizmin ve İngiliz Gotiğinin de çok önemli bir motifi olmuştur İnsanda derin izler bırakan şey, bir edebi metinde yazarın hayal ürünü olarak anlattıkları değil, o metinde -somut gerçekliği- yansıtan duygu ve düşüncelerdir Werther’in yarattığı coşkunluk da, özellikle Almanya’da, anlatılanların Alman ulusal kimliği ile çakışmasından kaynaklanmıştır Onu yaratan değil, varolanı tasvir edendir Goethe! Goethe, kişisel olanla toplumsal olan arasındaki kopmanın kaçınılmazlığını ve bunun toplumsal nedenlerini, insanın manevi yaşamı ile coşku dünyasını benzersiz bir lirizm ve çözümsel bir sezgiyle ortaya koymuştur bu romanında Goethe’nin Werther’i, bireysel tutku, toplumsal zorunluluk ve bu tür bireysel tutkuların genel temsili anlamı arasındaki doğrudan ilişkiyi çok açık biçimde gösterir


Kaynaklar

Tepebaşılı, Fatih (1998), Genç Werther'in Acıları ve Dokuzuncu Hariciye Bir Karşılaştırma Denemesi Türk Dili (564) 1298, 533-544
Yüce, Neşe Taluy (1995), Polonya Edebiyatında Werther'in İzleri Batı Dil ve Edebiyatları Araştırmaları Dergisi 3(2) 1995, 141-150