Aşktı Elif Lam Mim / Bendim Sad Dat Tı..

Bir “Yasin” sessizliği var şimdi dudağımın ucunda

Bir “Eyvallah” huzuru yüreğimin kuytularında

“Sin” gibi yalnızlığa büründüm kalabalıklar ortasında

“Dal” gibi boyun eğdim ruhumun hicran yaralarına

Ağır geldi cümleler “Nun” oldum sustum kaldım kelimeler ortasında

Yılmadım yıkılmadım kötülüklere karşı asla “Elif” gibi hep dik durdum olanlar karşısında

“Be” gibi dengede tuttum hayatımı hep tek nokta üstünde

Bana emanet olan tüm güzellikleri “Te” gibi başımın üstünde taşıdım hep

“Se” gibi az konuşup çok dinledim olan biteni ve konuşulanlara inanmadım başkaları gibi

“Zel” oldum kötülükler karşısında yüreğimin şapkasını takıp kendimi, sevdiklerimi korudum hep kötülüklere karşı

“Tı” gibi yelkenliydi hayat zorluydu

Hayat ne kadar zorlu olsa da göz kırptım ben ona hep “Dat” gibi

“Cim” gibi çocukça gülen gözlerle baktım her zaman hayata

“Ze”nin noktası gibi başımda kötülükler ve kötüler olduğunu bildim daima

Bu yüzdendir ki “Gaf” gibi iki gözümü açtık tuttum daima

“Zı” kadar yüklüydü hep içim ben bir yerden boşalttım o bir yerden doldu

“Sad” kadar genişti yüreğim herkesi içine alabilecek onları daima sevebilecek kadar

“Şın” gibi umudum çoktu her zaman insanlarada dagıtmayı unutmadım umutlarımı

“Kef” kadar güçlü durdum her şeye karşı

“Ra” kadar rahattı içim çünkü biliyordum

“Ha” kadar gönlü geniş dostlarım vardı etrafımda

“Ğayn”ın noktası kadar şüphe duymadım onlara karşı içimde

Bilirdim çünkü “Fe” gibiydi dostlarım bırakıp gitmezlerdi beni hiçbir zaman

“Lam” olup birbirimizin tutunacak dalı olduk dostlarımızla

“Mim”lensem de kimi zaman yılmadım yıkılmadım

“Vav” kadar edepli oldum daima çizgimi aşmadım

“Hı” kadar ağlamaklı olduğum zamanlarım oldu

O anlarda “Ayn” gibi çevirdim yüzümü göğe

“He” gibi haykırdım içimden geçenleri Rabbim `e

“Lamelif” gibi açtım açtım ellerimi O`na

Bildiğim güvendiğim inandığım tek varlığa sığındım

Ve “Asr” Kadar sabırlı olup sabır diledim herkese

ALINTI