Yüzünü Kara Çıkarmadık Ana !...

||Balıkesir `de bir zamanlar sevgili bir Adile Teyzemiz vardı Bu kahraman Türk anası, önce kocasını ve daha sonra biricik oğlunu Çanakkale `ye yolcu etmişti

Birinci Dünya Harbi `nin başladığı o karanlık günlerde bazı evlere kırmızı zarflar gelir, bazı evlere de hiç haber gelmezdi Pır pır eden yürekleriyle Türk anneleri bitmeyen karanlık gecelerde gözyaşı döker, korku ve merak ile postacıların yolunu gözlerlerdi

||Bir gün Balıkesirli Adile Teyze `ye de kırmızı bir zarf getirdiler Adile Teyze `nin dünyası yıkıldı Ağladı, ağladı Şehit eşi için Yüce Rabbine dualar etti Geride kalan bir küçük dükkanı ve oğlundan başka teselli kaynağı yoktu

Çanakkale `de Türk`ün ateşle imtihanı vardı Cephede azalan asker kadroları ulaşım zorlukları yüzünden Trabzon `dan gemilerle, Balıkesir , Ege Bölgesi `ndeki gönüllü ve yedek gençlerle dolduruluyordu Balıkesir şehir meydanında davullar çalındı, Çanakkale `ye gönderilmek üzere yüzlerce genç toplandı Davullar vurdukça yiğitler hoplamakta, anaların yüreği titremekteydi O sırada sokaktan geçmekte olan asker adayları arasında tanıdık bir yüz göründü

Çanakkale gönüllülerinin arasında evini ,dükkanını , anasını ve sevdiği her şeyi ardında bırakmaya azmetmiş yiğit bir delikanlı vardı Gönüllü genç askerlere vedalaşma için birkaç saat izin verdiklerinde gözyaşlarını tutmaya çalışan Adile Teyze , oğlunun torbasına minik bir çıkın yerleştirirken `Oğlum , bu duvağı ve kınayı babanın kabrinin üstüne koy ve selamlarımı söyle` diyordu

|Günler, haftalar, aylar geçti Kaz dağları `nın ardındaki Çanakkale `den haber alınmaz oldu

Bundan sonrasını mahallenin postacısından dinleyelim:
“Adile Teyze `ye bir kırmızı zarf daha getirmiştim Kırmızı zarf, ölüm habercisiydi Adile Teyze , beni ve elimdeki kırmızı zarfı görünce çömeldi `Oku !` dedi Mektup, oğlunun kumandanından geliyordu Kumandan , askerinin kahramanlığından bahsediyor; duvağı koymak için, babasının mezarını bulmak için oğlunun çok uğraştığını belirtiyor, `Tasalanma!` diyordu: `Ben o duvağı oğlunun kabrine koydurdum` Adile Teyze birden doğruldu Göz pınarlarında biriken damlalarla yüzünü gökyüzüne çevirerek mırıldandı: `Elhamdülillah ! Elhamdülillah ! Yüzümü kara çıkarmadın oğul!`

Anadolu’nun binlerce kahraman annesi gibi ||Balıkesirli Müslüman Türk anneler de işte böyle yüzlerini ağartacak nice evlatlar doğurdular Bu vatan , böyle analarla dolu …

Balıkesir Şehitler Derneğine girdiğimde salonun karşı duvarında sıralanmış , PKK ile yapılan mücadelede bu vatan için aziz canlarını vermekte bir an tereddüt etmeyen 240 şehidi selamladığımda yüzlerindeki asil ifade ve gözlerindeki ümit dolu pırıltılarla bana öyle dediler :
“ Çanakkale’deki şanlı dedelerimize layık evlatlar olmaya çalıştık Analarımızın yüzünü kara çıkarmadık