"Failed Back" Sendromu

"Failed back" sendromu

Daha önce bir veya daha fazla operasyon geçiren hastalardaki ağrı için kullanılan bir terimdir Ağrı birçok etkene bağlıdır ve mekanik bel ağrısından farklıdır Bölgede meydana gelen araknoidit önemli bir etkendir Bunun yani sıra postoperatif dönemde epidural bölgede gelişen nedbe dokusu sinirleri sararak sürekli ve yanma tarzında ağrılara yol açar Ağrı hemen ortaya çıkmayabilir Ameliyattan aylar sonra gelişebilir Ağrı hareket dışında da vardır ve yanma tarzındadır Tedavisi oldukça zordur Son zamanlarda epidural nöroplasti (epidural bölgeye yerleştirilen kateterlerle bölgesel depo steroid ve hipertonik serum sale uygulaması) ile bazı hastalarda basarılı sonuçlar alınabilmektedir

Bel ağrılı hastalarda tedavi:

Tedavide ideal biryöntem yoktur Mekanik bel ağrılarının %80-90'ını yapılan tedavinin türüne bağlı olmaksızın 6 haftada iyileşir Hastaların %5-10'u üç aydan daha uzun sürerek kronikleşmektedir Hastaların sadece %1-5'inde cerrahi gereklidir 3hafta süre içinde;
■Yatak istirahati (3 gün),
■Takiben hızlı birşekilde ağrı oluşturmayacak
aktivitelere geçiş,
■ Zayıf analjezikler (NSAII, kas gevşeticiler),
■ Yetersiz olduğunda 2-3 hafta opioid analjezikler,
■ Fizik tedavi uygulamaları (Masaj, sıcak/soğuk uygulaması, TENS),
■ Ağrı 3 haftadan fazla sürerse daha ileri tetkikler yapılması gerekli olduğunda invazif işlemler uygulanmalıdır

Yatak istirahati
Akut bel ağrılı hastaların tedavisinde yatak istirahati intradiskal basıncı ve paraspinal kas ve ligamentler üzerindeki yüklenmeyi azaltarak semptomların iyileştirilmesinde önemli yer tutar Yatak istirahatının ideal süresi hakkında bilimsel veri yoktur Disk herniasyonu dışındaki bel ağrısında yatak istirahatının etkinliğini gösteren bilimsel delillerde oldukça azdır İki haftadan uzun yatak istirahatının gövde ve genel vücut fonksiyonları üzerinde olumsuz etkileri olduğu gösterilmiştir

İlaçlar
Nonsteroidal antinflamatuar ilaçlar (NSAİİ):
Analjezikler ve antidepresanlar hem akut hem de kronik bel ağrılı hastaların tedavisinde yaygın olarak kullanılmaktadır NSAİ'ler çok sık kullanılmalarına rağmen etkinliklerini gösteren bilimsel delil çok azdır NSAİ ilaçların tek dozda verildiğinde analjezik ve özellikle uzun sürede daha fazla dozlarda verildiğinde antiiflamatuar özellikleri vardır Analjezikler:Asetaminofen, ibubrufen ve aspirin bileşikleridirBunların ağrıyı azaltmada etkin olduğu fakat fonksiyonel iyileşmede fazla etkili olmadıkları gösterilmiştir

Myelorelaksanlar: Kas spazmına bağlı ağrı tedavisinde plesebodan daha etkin oldukları gösterilmişse de kas spazmı üzerine direkt etkileri yoktur ve çoğu santral sinir sistemi deprasanıdır Antidepresanlar: Kronik bel ağrısı ve depresyon arasındaki ilişki kanıtlanmıştır Bu nedenle bel ağrı¬sında antidepresanların rolü vardır Bu konuda yapılan çalışmalar çelişkili olmakla birlikte nonste-roid antiinflamatuarlarla kombinasyon halinde kullanılmaktadırlar Adjuvan analjezik olarak adlandırılan bu ilaçlar (Örneğin; amitriptilin) serebrospinal sıvıda serotonin artısına neden olarak endojen inhibisyon sistemini stimüle ederler ve bu yolla analjezik etki sağlarlar

Antiepileptik membran stabilizatörleri: Bel ağrılarında özellikle nöropatik bir tabanda gelişen bel ağrılarında nöropatik komponenti kaldırmak veya azaltmak için antiepileptikler kullanılabilir Son zamanlarda gabapentin ile iyi sonuçlar alınabilmektedir Opioidler: Opioidlerin bel ağrılarında kullanımı hala çelişkili bir konudur Ancak özellikle akut durumlarda diğer ilaçlara yanıt alınamadığı durumlarda opioidlerin kullanılmasında bir sakınca yoktur Kısa etkili opioidlerin seçilmesinde yarar vardır

Steroidler: Akut mekanik bel ağrılarında oral, intramüsküler,intravenöz steroidler kullanılmakla birlikte bu ilaçların doğrudan olay bölgesine enjeksiyonu daha iyi sonuçlar vermektedir Bu nedenle steroidlerin gelişigüzel kullanılması doğru değildir