Mustafa Kemalin Oğlu!

Mustafa Kemal'in Oğlu

Mustafa Kemal'in oğlu diyorlardı ona,

Sırtını okşamıştı Mustafa Kemal bir sabah erken

Geçiyordu paşalarla, beylerle

Su içmişti tarlasından şuncağız

Öbür çocuklardan ayırmıştı kendini artık

Adını duyuyordu yüreğinde ateşçe

Soluk alırken, ekmek yerken

Köyün yetimiydi, ölmüştü babası Çanakkale'de,

Kale gibi tutardı omuzlarında başını

İnce bacakları altında koca ayakları vardı

Sarıydı, kuruydu bozkırda bir çalı kadar,

On üçündeydi ama, göstermiyordu yaşını

Bir zaman sonra top sesleri duyuldu uzaklardan

Al al oldu dağların moru

Eli silah tutanlar girmişti cephelere bir bir,

Kadınlar, çocuklar, dedeler toplandı cami avlusuna

Sordu cümlesi birbirine ne yapak?

Ansızın düşman askeri görüldü çayırda,

Geldi çattı köye gavurun zoru

Devrisi gün bir haber ulaştı evlere, samanlıklara

Alanda ismi yazılacakmış herkesin

O saat bir yangın sardı Mustafa Kemal'in oğlunu,

Kimi Kadir diyecek, kimi Mıstık, kimi Özdemir

Ankara'dan gelen rüzgarlar önünde

Ankara'ya uçan şahinlere karşı,

O, ne desin?

O, Mustafa Kemal'in oğlu, nasıl söyler,

Adını, bir avuç düşmana

Mustafa Kemal'in oğlu yenilmez, tutsak olmaz,

Adını vermez süngüler altında,

Kellesini verse bilem

Hem ağaç ağaçtır; öküz öküzdür,

İsim yakışmalı cana

Bayrak mıydı ne, kartal kanadı mıydı ne,

Ses verdi göklerden adı

O yürüyordu, köylünün dehşeti büyüyordu peşinde

Büyüyordu gövdesi

Büyüyordu dağ kadar

Dur diye haykırdılar, namluları çevirip üstüne

Durmadı

Fazıl Hüsnü DAĞLARCA