Üstad Bediüzzaman Hazretlerinin Yakarışı

Üstad Bediüzzaman Hazretlerinin yakarışı
Ey Rabb-i Rahîmim ve ey Hâlık-ı Kerîmim! Benim sû-i ihtiyarımla ömrüm ve gençliğim zayi olup gitti Ve o ömür ve gençliğin meyvelerinden elimde kalan, elem verici günahlar, zillet verici elemler, dalâlet verici vesveseler kalmıştır Ve bu ağır yük ve hastalıklı kalb ve hacâletli yüzümle kabre yakınlaşıyorum Bilmüşahede, göre göre, gayet sür’atle, sağa ve sola inhiraf etmeyerek, ihtiyarsız bir tarzda, vefat eden ahbap ve akran ve akaribim gibi, kabir kapısına yanaşıyorum
O kabir, bu dâr-i fâniden firâk-ı ebedî ile ebedü’l-âbâd yolunda kurulmuş, açılmış evvelki menzil ve birinci kapıdır Ve bu bağlandığım ve meftun olduğum şu dâr-ı dünya da, kat’î bir yakîn ile anladım ki, hâliktir gider ve fânidir ölür Ve bilmüşahede, içindeki mevcudat dahi, birbiri arkasından kafile kafile göçüp gider, kaybolur Hususan benim gibi nefs-i emmâreyi taşıyanlara şu dünya çok gaddardır, mekkârdır Bir lezzet verse, bin elem takar, çektirir Bir üzüm yedirse, yüz tokat vurur

Ey Rabb-i Rahîmim ve ey Hâlık-ı Kerîmim! “Her gelecek olan yakındır” sırrıyla ben şimdiden görüyorum ki, yakın bir zamanda, ben kefenimi giydim, tabutuma bindim, dostlarımla veda eyledim Kabrime teveccüh edip giderken, Senin dergâh-ı rahmetinde, cenazemin lisan-ı haliyle, ruhumun lisan-ı kàliyle bağırarak derim: “El-aman, el-aman! Ya Hannân! Yâ Mennân! Beni günahlarımın hacâletinden kurtar!”
İşte kabrimin başına ulaştım, boynuma kefenimi takıp kabrimin başında uzanan cismimin üzerine durdum Başımı dergâh-ı rahmetine kaldırıp bütün kuvvetimle feryad edip nidâ ediyorum: “El-aman, el-aman! Yâ Hannân! Yâ Mennân! Beni günahlarımın ağır yüklerinden halâs eyle!”
İşte, kabrime girdim, kefenime sarıldım Teşyîciler beni bırakıp gittiler Senin af ve rahmetini intizar ediyorum Ve bilmüşahede gördüm ki, Senden başka melce ve mence yok Günahların çirkin yüzünden ve mâsiyetin vahşî şeklinden ve o mekânın darlığından, bütün kuvvetimle nidâ edip diyorum:
“El-aman, el-aman! Ya Rahmân! Yâ Hannân! Yâ Mennân! Yâ Deyyân! Beni çirkin günahlarımın arkadaşlıklarından kurtar! Yerimi genişlettir! İlâhî, Senin rahmetin melceimdir ve Rahmeten li’l-Âlemîn olan Habibin, Senin rahmetine yetişmek için vesilemdir Senden şekvâ değil, belki nefsimi ve halimi Sana şekvâ ediyorum
“Ey Hâlık-ı Kerîmim ve ey Rabb-i Rahîmim! Senin Said ismindeki mahlûkun ve masnuun ve abdin, hem âsi, hem âciz, hem gafil, hem cahil, hem alîl, hem zelîl, hem müsi’, hem müsin, hem şakî, hem seyyidinden kaçmış bir köle olduğu halde, kırk sene sonra nedamet edip Senin dergâhına avdet etmek istiyor Senin rahmetine iltica ediyor Hadsiz günah ve hatîatlarını itiraf ediyor Evham ve türlü türlü illetlerle müptelâ olmuş,
Sana tazarru ve niyaz eder Eğer kemâl-i rahmetinle onu kabul etsen, mağfiret edip rahmet etsen, zaten o Senin şânındır Çünkü Erhamürrâhimînsin Eğer kabul etmezsen, Senin kapından başka hangi kapıya gideyim? Hangi kapı var? Senden başka Rab yok ki dergâhına gidilsin Senden başka hak mâbud yoktur ki ona iltica edilsin

Kaynak: 17 Lem’a
Kelimeler: Sui ihtiyar: İradenin kötüye kullanılması
Dalalet:Hak yoldan ayrılmak
Hacalet: Sıkılma, utanma
Bilmüşahede: Göre göre
İnhiraf: Sapma
İhtiyarsız: irade elinde olmadan
Akaribim: akrabalarım
Dâr-ı fani: Fani yurt
Firak-ı ebedi: ebedi ayrılık
Ebedül âbâd: Bayındır yapılmış ebedi hayat
Hâlik: helak olucu
Mekkar: Hileci
Lisan-ı hal: Hal dili
Lisan-ı kâl: Dil lisanı
İntizar: Bekleme
Melce: İltica edilen, sığınılan
Mence: kurtuluş veren
Şekvâ: Şikayet
Masnuun Sanat eserin
Müsi: İsyan eden
Nedamet: Pişmanlık
Avdet: Dönüş
Hatiat: Hatalar
Evham: Kuruntu
İllet: Hastalık
cevaplarorg