Umut Mu Sandım, Nasıl Hayale Daldım!

**MustafaCilasun** · 09-15-2011

Sanki derin bir hastaydım
Makus talihim için gam içinde bir candım
Kalbin samimiyetiyle inandım, ruhumla yaşamak için kandım
Ne kadar ahmak olduğumu anladım, keşkelere sığınmayı ne sandım, ağladım

Tenhaların efradıda ardım
Her nefesten gizlediğim nazarlarla hicrandım
Suskun kalmak için sanki yaşardım, hüzün içinde hıçkıran farktım
Derd-i gamımı kmseye anlatmadım, anlayamayacakları adına korku yaşadım

Yıllar sel misali akıp gitti
Yadımda sakladığım ne varsa sanki hayalimdi
Ümit içinde nefeslendiğim bilmem ki ne kadar bilindi ve hissedildi
Sevmenin sessizliği içine çekti, deryanın ahengine kattı, fırtınalar hiç duyulmadı

Sanki başka bir alemdeydim
İçimi titreten için iradeden vazgeçen bir kederdim
Bir ömür ümit ile dirildim, ruhumu firkate salan nefesle irkildim
Asla bir rahatsızlık vermedim, gönlümün figanı hissedilsin diye umutla bekledim

Ne vakit bir saz dinlesem
Bestekarın içten dile getirdiği meram ile yüzleşsem
Hasredemediğim melalimi kal etmeyi hiç korkmadan serdetsem
Her kadresinde beslediğim ümidi dile getirsem, gönlümün hıçkırığını ayan etsem

Artık vakit çok geç oldu
Gün kararmaya yüz tutup, gönlüme kilidini vurdu
Hicran ne kadar müthiş bir olguydu, hüzün zerkeden bir oktu
Sanki nefesim durdu, gözyaşlarım kan oldu, içim ne hazin birşeklide burkuldu

Bir kimseye sözüm olmaz
Akidemin ahengi neden kalbimi ülfetiyle korumaz
Yeis sinemden çıkmaz, sabır yakıp kavurmaz, kanaatin serinliğine katmaz
Aşkın edebi ruhuma tesir edip susturmaz, firkatin suskun sancısı içimden çıkmaz

Niye ağlamak istiyorum
Ummanın kuşatan feysiyle yol alıp umutlanmıyorum
Taktir-i ilahiyi ne sanıyorum, nasibi niçin hakkıyla şehredemiyorum
Aklı ve izanı iradem için esir alıyorum, bahtımın nefeslerini hoyratça harcıyorum

Mustafa CİLASUN

09-15-2011	#1
MustafaCilasun	Umut Mu Sandım, Nasıl Hayale Daldım! Sanki derin bir hastaydım Makus talihim için gam içinde bir candım Kalbin samimiyetiyle inandım, ruhumla yaşamak için kandım Ne kadar ahmak olduğumu anladım, keşkelere sığınmayı ne sandım, ağladım Tenhaların efradıda ardım Her nefesten gizlediğim nazarlarla hicrandım Suskun kalmak için sanki yaşardım, *hüzün* içinde hıçkıran farktım Derd-i gamımı kmseye anlatmadım, anlayamayacakları adına korku yaşadım Yıllar sel misali akıp gitti Yadımda sakladığım ne varsa sanki hayalimdi Ümit içinde nefeslendiğim bilmem ki ne kadar bilindi ve hissedildi Sevmenin sessizliği içine çekti, deryanın ahengine kattı, fırtınalar hiç duyulmadı Sanki başka bir alemdeydim İçimi titreten için iradeden vazgeçen bir kederdim Bir ömür ümit ile dirildim, ruhumu firkate salan nefesle irkildim Asla bir rahatsızlık vermedim, gönlümün figanı hissedilsin diye umutla bekledim Ne vakit bir saz dinlesem Bestekarın içten dile getirdiği meram ile yüzleşsem Hasredemediğim melalimi kal etmeyi hiç korkmadan serdetsem Her kadresinde beslediğim ümidi dile getirsem, gönlümün hıçkırığını ayan etsem Artık vakit çok geç oldu Gün kararmaya yüz tutup, gönlüme kilidini vurdu Hicran ne kadar müthiş bir olguydu, *hüzün* zerkeden bir oktu Sanki nefesim durdu, *göz*yaşlarım kan oldu, içim ne hazin birşeklide burkuldu Bir kimseye sözüm olmaz Akidemin ahengi neden kalbimi ülfetiyle korumaz Yeis sinemden çıkmaz, sabır yakıp kavurmaz, kanaatin serinliğine katmaz Aşkın edebi ruhuma tesir edip susturmaz, firkatin suskun sancısı içimden çıkmaz Niye ağlamak istiyorum Ummanın kuşatan feysiyle yol alıp umutlanmıyorum Taktir-i ilahiyi ne sanıyorum, nasibi niçin hakkıyla şehredemiyorum Aklı ve izanı iradem için esir alıyorum, bahtımın nefeslerini hoyratça harcıyorum Mustafa CİLASUN __________________ Aşk; halin demidir!