K’Ayıp Z’Amanlar |
10-11-2012 | #1 |
Prof. Dr. Sinsi
|
K’Ayıp Z’AmanlarKendi içine kapandı bu şehir Çılgınlar gibiyim İçimde bir ağlamak Aynalar bin parça Unutuldum mısra mısra… Sayfalar arasında kurutuldum K’ayıp zamanlarımda Çıplak hüzünlerimle Uykusuz şiirlerle s’aklandım Damağımdayken tadın Kıskıvrak sardığın Dağın dağa kavuşması kadar İmkanlıydı kavuşmamız Hüznüme gülümserken Alışmadım yokluğuna Bensiz gidişlerine A-lı-şa-ma-dım… Karışamadım uzaklara Yetmedi varlığım Yalan da olsa İçten bir söz istedim “Kal” gibi… Sus’tun… İçimde büyüttüm seni Kalbimi kıran “Yar” Gibi… Z’amansız bir siyahtım… S’oyundum… Gökkuşağını giydir bana Yahut mavi denizleri “Şiir” ol… Kurtar beni… Dudakların, gözlerin, ellerin Ordasın biliyorum G’öz yaşlarımın ardında Duruyorsun “Sus” gibi… Z’amansız… Gitmeye meyilli |
|