Bu Kimsesizlikten Bıktım

**Prof. Dr. Sinsi** · 11-04-2012

:::Bu KimsesizLikten Bıktım:::
Bir daha karsılaşmayacağım biliyorum
Yani yüzün olmayacak bir daha
Hüzün olacak her adimim
"hoş geldin"leri eksik olacak kapımın
İlk açışımda küflü bir yalnızlık vuracak yüzüme
Önce terliklerin her zaman ki yerlerinde olduğunu fark edip, gazetelerin okunmamışlığını göreceğim ve yatağın bozulmamışlığını İşte ilk o zaman gözyaşlarım bozacak geceyi Çaresizce yatağın kenarına kıvrılıp dizlerimi karnıma çekerek, sanki pazardan eve dönüş esnasında, annesine yaptığı tüm ısrarlarına rağmen, o renkli treni satın aldıramamış çocuğun moral bozukluğunda, yani küçük yaşlarımın göz-yaşları gibi saf bir yalnızlığı küskünlükle sulayacağım
Bir daha karsılaşmayacağım biliyorum
Sesin olmayacak
Yattığım yerden bir sabahı cıvıldayan gülümsemenle karşılamayacağım Gözüm hep bir sessizliğe açılıyor olacak Duvarlarım artik kulaklarını kapatmayacak yüksek sesli tartışmalarımızda, cam çerçeve indirecek kalkanlarını, salonu ortasında oradan oraya uçan yapma çiçeklerle dolu vazolar havalarda uçuşmayacak Japon yapıştırıcısı çabukluğunda yapışmayacak bir daha parmaklarımız birbirine Bir vazonun kırılan yerlerini birkaç gülümsemeyle tamir etmeye çalıştığımız o barışma anı sonralarında ve kırılan bi aşkı yapıştıracak hiçbir şeyin olmadığını işte bu çaresizlikte bir kez daha anlayacağım
Ne banyodaki köpüklü senfonilerin, ne de mutfaktaki yemek kokulu mırıltıların olacak Ne yerde dökülmüş saçların Ne de ıslak ayak izlerin olacak parkelerin üzerinde Ne buzdolabının en gizemli köselerine sakladığı çikolataların, ne de kepekli ekmeğin olacak kahvaltı masamda Koca bir ev zayıflayacak gidişinle bir ruh hep aç olacak
Ya ışıkları kim kapatacak ardımdan gazete arkası şekerlemelerde, televizyon karşısı sızmalarda, kiminle yapılacak kanal değiştirme kavgaları, nasıl yenecek bu yalnızlıktan patlamış mısırlar
Sırtımı açıkta bıraktığım ruh üşümelerinde kim sıcacık elini yüreğimin üzerine koyacak bu evde Bir kilo baklava kurnazlığında kiminle yapılacak su savaşları
Bu kimsesizliğin galibi kim olacak
Bir daha karsılaşmayacağım
Biliyorum
Çıkarken üzerine binlerce kilit vuracağım kapının ardında, dondurulmuş anılarım kalacak
Bugün
Bu evden,
Bu şehirden,
Ve
Buu kimsesizlikten taşınıyorum!

[bu konuları doqru yeremi açıyorum] :D

11-04-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bu Kimsesizlikten Bıktım :::Bu KimsesizLikten Bıktım::: Bir daha karsılaşmayacağım biliyorum Yani yüzün olmayacak bir daha Hüzün olacak her adimim "hoş geldin"leri eksik olacak kapımın İlk açışımda küflü bir yalnızlık vuracak yüzüme Önce terliklerin her zaman ki yerlerinde olduğunu fark edip, gazetelerin okunmamışlığını göreceğim ve yatağın bozulmamışlığını İşte ilk o zaman gözyaşlarım bozacak geceyi Çaresizce yatağın kenarına kıvrılıp dizlerimi karnıma çekerek, sanki pazardan eve dönüş esnasında, annesine yaptığı tüm ısrarlarına rağmen, o renkli treni satın aldıramamış çocuğun moral bozukluğunda, yani küçük yaşlarımın göz-yaşları gibi saf bir yalnızlığı küskünlükle sulayacağım Bir daha karsılaşmayacağım biliyorum Sesin olmayacak Yattığım yerden bir sabahı cıvıldayan gülümsemenle karşılamayacağım Gözüm hep bir sessizliğe açılıyor olacak Duvarlarım artik kulaklarını kapatmayacak yüksek sesli tartışmalarımızda, cam çerçeve indirecek kalkanlarını, salonu ortasında oradan oraya uçan yapma çiçeklerle dolu vazolar havalarda uçuşmayacak Japon yapıştırıcısı çabukluğunda yapışmayacak bir daha parmaklarımız birbirine Bir vazonun kırılan yerlerini birkaç gülümsemeyle tamir etmeye çalıştığımız o barışma anı sonralarında ve kırılan bi aşkı yapıştıracak hiçbir şeyin olmadığını işte bu çaresizlikte bir kez daha anlayacağım Ne banyodaki köpüklü senfonilerin, ne de mutfaktaki yemek kokulu mırıltıların olacak Ne yerde dökülmüş saçların Ne de ıslak ayak izlerin olacak parkelerin üzerinde Ne buzdolabının en gizemli köselerine sakladığı çikolataların, ne de kepekli ekmeğin olacak kahvaltı masamda Koca bir ev zayıflayacak gidişinle bir ruh hep aç olacak Ya ışıkları kim kapatacak ardımdan gazete arkası şekerlemelerde, televizyon karşısı sızmalarda, kiminle yapılacak kanal değiştirme kavgaları, nasıl yenecek bu yalnızlıktan patlamış mısırlar Sırtımı açıkta bıraktığım ruh üşümelerinde kim sıcacık elini yüreğimin üzerine koyacak bu evde Bir kilo baklava kurnazlığında kiminle yapılacak su savaşları Bu kimsesizliğin galibi kim olacak Bir daha karsılaşmayacağım Biliyorum Çıkarken üzerine binlerce kilit vuracağım kapının ardında, dondurulmuş anılarım kalacak Bugün Bu evden, Bu şehirden, Ve Buu kimsesizlikten taşınıyorum! [bu konuları doqru yeremi açıyorum] :D