Mehmet Akif'in Efendimiz İçin Yazdığı Şiir

CANIM KURBAN OLSUN




Canım kurban olsun senin yoluna

Adı güzel kendi güzel Muhammed

Gel şefaat eyle kemter kuluna

Adı güzel kendi güzel Muhmamed




Mümin olanların çoktur cefası

Ahirette vardır zevk-ü sefası

Onsekizbin alemin Mustafası

Adı güzel kendi güzel Muhammed




Yunus der neylerem cihanı sensiz

Sen hak peygambersin şeksiz gümansız

Sana inanmayan gider imansız

Adı güzel kendi güzel Muhammed




YUNUS EMRE

Aşktır, aşktır ilk ve tek kıblegâhım‏




Nâr-ı beyza mıdır ol kahrın,

Zulm-ü ziyan mıdır ol tahtın




Ümranlar hasret kaldı bahçene,

Gözyaşları düşman oldu cemrene




Ey menzili pür-ateşten oyalım,

Ve ey vuslatı kanlara boyalım




Yâr-i kadimsin, evlâsın aşinalardan,

Hakikatsin, hem avunamam hülyalardan




Söyle hangi rüzgar üşüttü ellerini,

Hangi ifrit tılsımı, bağladı dillerini




Gönlüm bir fağfur kasedir incitme,

Meçhul sahrama gel, n'olur gitme




Gözlerine sır düşmüş Babil seherinden,

Nice mecnunlar ki, dönmedi seferinden




Çöl rüzgarı gibi dolaşsamda sessiz,

Gör ki yorgunum, kavrulurum sensiz




Evvel sendin, ah sonrası da sensin,

Ufka bak ki, herşey sana benzesin




Arz mihverinde öyle döndü ki ahım,

Aşktır, aşktır ilk ve tek kıblegâhım




Kalb yangınında sinem eridi, kül oldu,

O gündür ki, yarimin adı Gül oldu



Doğan Çelik

Akıl Başka Yürek Başka




Birbirine benzese de

Yel başkadır, külek* başka

Itrı da hoş, rengi de hoş

Gül başkadır, çiçek başka


Her diki yokuş bilme gel

Her meyi meyhoş bilme gel

Her uçanı kuş bilme gel

Kuş başkadır, böcek başka


Her derdine ortak benim

Her ağrını ten bölenim*

Sen çekensin, Ben gelenim

Gemi başka, yedek başka


Hakkın yolu öz yolumdur

Eğilmeyen düz yolumdur,

Hayırla şer sağ solumdur

Şeytan başka, melek başka


Bir dileğe ben calandım*

Kah kazandım, kah talandım

Ömrüm boyu haçalandım*

Akıl başka, yürek başka


Dilek oldu benim adım

Pervazlandı kol kanadım

Yetmedi sabrım, inadım

Amel başka, dilek başka


külek: rüzgar ten bölen: paylanmak canlanmak: buzlanmak

haçalanmak: çatallaşmak, iki yöne ayrıldım




Bahtiyar Vahabzade

UYAN




Baksana kim boynu bükük ağlayan


Hakkı hayatındır senin ey müslüman,


Kurtar artık o biçareyi Allah için


Artık ölüm uykularından uyan




Bunca zamandır uyudun kanmadın,


Çekmediğin çile kalmadı, uslanmadın


Çiğnediler yurdunu baştan başa


Sen yine bir kere kımıldamadın




Ninni değil dinlediğin velvele,


Kükreyerek akmada müstakbele


Bir ebedi sel ki zamandır adi,


Haydi katil sen de o coşkun sele




Karşı durulmaz cereyan sine-çak


Varsa duranlar olur elbet helak


Dalgalarin anmadan seyrini,


Göz göre girdâba nedir inhimak?




Dehşeti maziyi getir yadına;


Kimse yetişmez yarin imdadına


Merhametin yok diyelim nefsine;


Merhamet etmez misin evladına?




Ben onu dünyaya getirdim diye


Kalkışacaksn demek öldürmeye!


Sevk ediyormuş meger insanları,


Hakki-i übüvvet de bu caniliğe!




Dogru mudur ye’s ile olmak tebah?


Yok mu gelip gayrete bir intibah?


Beklediğin subh-i kıyamet midir?


Gün batıyor sen arıyorsun tebah!




Gözleri maziye bakan milletin,


Ömrü temadisi olur nakbetin


Karşına müstakbeli dikmiş Hüdâ,


Görmeye lakin daha yok niyyetin




Ey koca şark! Ey ebedi meskenet!


Sen de kımıldanmaya bir niyet et


Korkuyorum, Garbın elinden yarın,


Kalmayacak çekmediğin mel’anet




Hakk-ı hayatın daha çiğnenmeden,


Kan dökerek almalısın merd isen


Çünkü bugün ortada hak sahibi,


Bir kişidir: "Hakkımı vermem" diyen


MAKİF ERSOY

HÜSRAN


Ben böyle bakıp durmayacaktım, dili bağlı,

İslâmı uyandırmak için haykıracaktım

Gür hisli, gür imanlı beyinler, coşar ancak,

Ben zaten uzun boylu düşünmekten uzaktım?

Haykır! Kime, lâkin? Hani sâhipleri yurdun?

Ellerdi yatanlar, sağa baktım, sola baktım;

Feryâdımı artık boğarak, na'şını, tuttum,

Bin parça edip şi'rime gömdüm de bıraktım

Seller gibi vâdîyi enînim saracakken,

Hiç çağlamadan, gizli inen yaş gibi aktım

Yoktur elemimden şu sağır kubbede bir iz;

İnler "Safahât"ımdaki husran bile sessiz!


Mehmet Akif Ersoy