Resimli Siirlerimizi Buraya Topluyoruz!!!

çok süper yaaaaaaaaa

hmmmmmmmmmmmm

BANA GÖZYAŞI BORCUN VAR !



Adam genç kadına seslendi:


- Bana gözyaşı borcun var!


Genç kadın sordu:


- Nasıl öderim




Adam gözlerini kırptı;


- Haydi gülümse!


Gülümsedi genç kadın Adam, cebinden mendilini çıkarıp, borcunu sildi


Ve mendilini özenle katlayıp, yine kalbinin üzerindeki iç cebine koydu



Bir demet mor sümbül vardı kadının elinde


İkisi de bahar kokuyordu


Biri ilkbahar, diğeri güz


Adam, seslendi yine;


- Bana mutluluk borcun var!


Genç kadın, biraz mahcup, biraz şaşkın sordu:


-Nasıl ödeyebilirim?


Heyecanlandı adam


- Haydi yat dizlerime!


Genç kadın bir kedi uysallığında, yattı dizlerine usulca


Adam, şefkatle saçlarını taramaya başladı kadının


Saçları, güneşe ve yağmurlara hasret hiç yaşanmamış baharlara benziyordu


Çaresizliğini ördü sırasıra


Sonra saçının her teline, mutluluğun çığlıklarını bağladı adam


Yetmedi, gizli düğüm attı Ağladı


Hava kararmak üzereydi Dışarıda yağmur yağıyordu delice


Adam, sürekli borç defterlerini kurcalıyordu


Genç kadının gözlerinin içine baktı;


- Bana yürek borcun var!


Borcunun farkındaydı sanki genç kadın, şaşırmadı


- Bu borcumu nasıl ödeyebilirim?


Adam kollarını uzattı


- Haydi tut ellerimi!


Sümbül kokusu sinmiş ellerini uzattı genç kadın


Elleri öyle sıcaktı ki, eriyiverdi bütün borcu avuçlarının içinde


Genç kadın gitmek üzereydi


Adam son kez seslendi;


- Bana can borcun var!


Kadın irkildi;


- Can mı?


Sigarasından derin bir nefes çekti adam;


- Evet Can borcun var Sensizlik öldürüyor beni!


Hoşuna gitti sözler kadının


- Peki bu borcumu nasıl tahsil etmeyi düşünüyorsun?


Adam, biraz daha yaklaştı;


- Yum gözlerini!


Hiç tereddüt etmeden yumdu gözlerini


Adam da yumdu gözlerini, masumca bir öpücük kondurdu


kadının titreyen dudaklarına


- Bu ne şimdi yaptığın? diyerek çattı kaslarını kadın


Adam, pişmanlıkla, memnunluk arasında gidip geldi Kekeledi;


- Hayat öpücüğüydü!


Kısa bir sessizliğin ardından bu kez kadın öptü adamı şehvetle


Adam, şaşırdı;


- Ya senin bu yaptığın neydi?


Genç kadın kapıya yöneldi;


- Veda öpücüğü!



Kalan borçlarına karşılık, yürek dolusu çaresizlik


ve bir de mor sümbüllerini masanın üzerine rehin bırakıp gitti genç kadın



Adam koştu peşinden sümbülleri geri verdi kadına


- Ne olur iyi bak umut çiçeklerime, solmasınlar


Genç kadın sümbülleri aldı:


- Merak etme, gün aşırı sularım çiçeklerini!


Adam sevindi:


- Güneşe, suya gerek yok Gülümse yeter!


Kadın gözden kaybolurken haykırdı adam,


- Umutlarımı kefil yaptım Unutma, bana aşk borçlusun!


Haykırışı yağmura karıştı


Kadın, yağmuru hissetmeyen kalabalığa

göç olur yol alırım




ve sana kanarım zaman zaman



seni kapatırım ruhuma
içimde bir sancı



gitme
daha doğmadık bile

Gözlerimi kapattim, hayalin karsimda
Kulagimda o sesin: beni seviyormusun?
Ah nasil anlatirim bunu senin karsinda
Bulamadim yolunu, itirafim sarkimda

Dokunmak istedim sana
Kirlenmis ruhumla
Kiyamadim ah be gülüm o tertermiz duyguna
Sevgilim, kahreden itirafim sarkimda

Baska tende aradim seni, gülüm
Sevistim, agladim, içim dügüm dügüm
Ihanetim hem sana hem bana, gülüm
Ne yaptim (ah) kahretsin üzgünüm

Kıyamete kadar
Kapattım kalbimi

Azar coşar deli gönül
Bu gözler ah neler görür
Hasret bana göre değil

hasretler ayrılıkla başlar



yanar yürek sessizce ağlar



bütün anılar canlanıverir

sanki gitmemişler gibi



yolu gözlenen giden sevgili



geri gelecekmiş gibi

Önümde bir karanlık yol
Benimle yürür müsün
Zemini meçhul bi yol
Yanımda yürür müsün

Gönlümün aşk parçası
Kalbimi dinler misin
İlahi bir aşktır bu
Şakayla karışmasın

Benim derdim seninle
Kal yanımda hep böyle
Benim derdim seninle
Sorma sorma

Hiç bir kimse anlamaz beni senin gibi
Hiç bir kimse inanmaz bana senin gibi
Hiç bir kimse karışmaz kana senin gibi

Ruhumun ta dibinde
Raks eder senin sesin
Vurgun yemiş gönlüme
Ne eylesen nafile

Yalnız kaldım bu şehirde

Bana sorsan döndük dehlizlere

Tutsak kaldık içimizde

Uyansak da yokuz yerimizde

Bir düşündük bin ah işittik
Her geçen gun incitildik
Tütsü yaktık temizlendik
Dumanından zehirlendik
Yalanlarla avutulduk
Zor yollarla durdurulduk
Bir kadeh içtik keyiflendik
İlaçlarıyla uyutulduk

Yalnız kaldım bu şehirde
Bana sorsan döndük dehlizlere
Tutsak kaldık içimizde
Uyansak da yokuz yerimizde

Ucurumun kenarında
Bizi iten rüzgarında
Çok güvenli değil ama
Düşmemek için tutun bana

Yalnız kaldım bu şehirde
Bana sorsan döndük dehlizlere
Tutsak kaldık içimizde
Uyansak da yokuz yerimizde

Akıllanıyor akıllanıyor fikrim
Akıllanıyor akıllanıyor zihnim
Akıllanıyor akıllanıyor fikrim
Akıllanıyor az kıllanıyor zihnim

Bitmeyen yangınlardan
Artakalanları
Toplamakla geçiyordu
Zaman acıtmadan
İncitmeden işliyordu içine
Her saniyede
Bitmeyecek
Yeni bir motifin ilk noktasını
Unutmaya fırsat
Bırakmayacak kadar

Ağır ağır
Boğazına her
Ağırlık çöktüğünde
Yutkunamazken
Tamam diyordu
Ben suçluyum
Sıkmayın ne olur
Ağlamayacağım bir daha

Evet suçluydu
Yapmadığı her şey için
Tercih ettiği
Hayatlar birer birer
Kayarken
Ya da umut gibi
Avucundan uçarken
Suçluydu elbette
Sevgiyi fazla fazla verirken
Olsun du ama
Bazen gizliden
Ağlasa da her şeye rağmen
İyiyim
Diyebiliyordu

Şu küller de olmasa
Acaba bu yavaş işleyen zaman
Başka türlü de yaşanır mıydı
Bilemiyordu