Şiir Sepeti..

EŞİK

Basma bu eşikte benim kalbim var,
Kalbim ki bir uzak hayale ağlar
Kıskanç bir büyüdür bana uzletim
Zâlim arzularla tutuşan etim,
Her akşam bir çarmıh olur ruhuma
Ben de bilmem nasıl diner bu humma;
Saatler işkence, günler cellâdım,
Ne ben yanlızlığa bir lâhza kandım
Ne de yalnızlığım benden usandı
Tahtayı kurt oydu, taş yosunlandı,
Yabanî otlarla örtüldü duvar;
Mermer havuzlarda köpüren sular
Kâh bir ayna oldu kamaşan güne,
Kâh bağrım açıldı bütün hüznüne
Ufukları sarsan geniş rüzgârın

Benden sor sırrını bu boş yolların
Benden sor ve benden dinle akşamı

AHMET HAMDİ TANPINAR

En sevdiğim kelimeler gibisin
örneğin öfke gibi
hani bir zamanlar
dağda ve sokakta açan
Örneğin umut gibi
günde, gecede yitip durduğumuz
zeytin dalını dal eden
Örneğin aşk gibi
denizlerin üzerinde yürüten
Örneğin kavga gibi
yüreğimi sıkı, saçlarımı kara tutan
kayaları yumuşatan kavga gibi

AHMET OKTAY

Benden sor sırrını bu boş yolların
Benden sor ve benden dinle akşamı

çok beğendiğim bir sözdürteşekkürler vandettakatıldıgınız için teşekkürerler arkadaşlar

TUHAF DUYGU

Dolaşıyorum ne zamandır
kalbimde bir gül kesiği;

ıslak bir tülbent koy göğsüme
emsin büyüyen o siyah lekeyi;

çoktan döndüm gittiğim gurbetlerden
yine de
içimde kanayan bir sılanın sesi

AHMET OKTAY

Aynanın Anlattıkları

Anlarsın hayatın korkunç yükünü,
Hüznün aynalara yansıdığı gün
Yarınsız olmanın som gerçeğiyle,
Başlar saçlarında bir beyaz sürgün

Bastona yüklenen bir ömrün kahrı,
Uzanacak eli umutla bekler
Gözlerin takılır gençlik resmine,
Her bakış, vehmine bir şeyler ekler

Geçmişin en bâkir hatırasında,
Zamanın cümbüşü başlamış raksa
Olgun mesafeler döner çöküşe,
Tedavi diriltse, ecel bıraksa

Doğmak bir imtiyaz, ölmek imtiyaz,
Harp ve kazaların talan devrinde
İhtiyarlık dert mi yaşayan için,
Bin kere ölen var, şimdi bir günde

MUHLİS İLYAS SUBAŞI

ALLAHIM BU VUSLATI HİCRAN ETME

Allahım bu vuslatı hicran etme
Aşkın sarhoşlarını nalan etme

Sevgi bahçesini yemyeşil bırak
Bu mestlere bahçelere kasdetme

Dalı yaprağı vurma hazan gibi
Halkını başı dönmüş zelil etme

Kuşunun yuvasının ağacını
Yıkma da kuşlarını perran etme

Kumunu ve mumunu karıştırma
Düşmanları kör et de şadan etme

Hırsızlar aydınlığın düşmanıdır
Onların işlerini asan etme

İkbal kıblesi yalnız bu halkadır
Umut kabesin öyle viran etme

Bu çadır iplerini öyle katma
Çadır senindir eya sultan etme

Yok dünyada hicrandan daha acı
Ne istiyorsan et de onu etme

Mevlana Celaleddin Rumi

SON ŞİİR

daha söylenecek çok söz vardı,
belkide yazılacak çok şey
bu apansız gidişin ardından
ne söylenecek söz kaldı,
nede yazacak bir şey





ve bir gün gidiverdin,
geldiyin gibi sessizce
içimde ince bir sızı
uyku yok gözlerimde
saat gecenin bir yarısı
ve sensizliyin acısı,
dertlerimi paylaşacak kimse yok,
dudagımda yalnızlıgın şarkısı
hep o aynı melodi çınlıyor kulaklarımda
yapayalnızım,tekbaşımayım,
tükenmişim bitmişim
bu gecede yoksun
hani derlerya,
dokunsalar aglayacak gibiyim
kan kırımızı yazar kalem,
kan kırmızı olur kagıt,
her mısrasında
bir çıglık
her mısrasında
munzurlardan bir agıt

(yazarını bulamadım)

BENİMLE BÜYÜYENLERE

Yağmurlar da diner moruk
Gökyüzüne bakmayıveririz bir gün
Zaten üç damla suyun bir avuç toprakla çarpımından
doğdum ben
Bunun için çamura kestim son günlerde
Sen hiç Bob Dylan dinledin mi
Hiç dün gece dinledin mi
Şarabı rakıyla karıştırıp
Saatler moruk saatler ne olmuş saatlere
kurmayıveririz bir gün
Ben parmak hesabıyla bir ömür yaşadım
Yükseklik korkusundan başım hiç dik durmadı
İğreniyorum kendimden bile bazan
Dünyadan her zaman

Kaldırıp yakamı inerim gecenin ayıp yerlerine
Eve geç gelen adamların hüznüyle
Biz ne kötü yaşadık be moruk
Bir kuş kanatlarını dürünce rüzgarsız kalmak gibi
O kadar yalnız, o kadar umutsuzduk
-Geçmiş zaman kipi gitmedi burda ama neyse

Moruk diyorum artık benimle büyüyenlere

AHMET ERHAN

ARTI SONSUZLUK

yağmurun yerden göğe yağdığı
bu gece yasak bölgedeyim
büyük çingenelerin çaldığı
kaçak silahların içindeyim
sevişmek kapısının kapandığı

bir nabız yoklar ki daima
hızlı bir nabız yoklar elim
öpüştüklerim hırsızlama
çirkin bir ağızda dişlerim
bir bıçak değer dudağıma

gök yarıldıkça şimşeklerden
soğuk aynalarda kilitliyim
tırnaklarımdaki elektrikten
su gibi erir iliştiklerim
kıvılcımlar uçar kirpiklerimden

doğumdan öncesini yaşıyorum
henüz belli olmadı kimliğim
vücudunu arıyor ruhum
bir yerde atomun çekirdeğiyim
bir yerde artı sonsuzum

ATTİLA İLHAN

Tutuklu

Ne senden öncesi
Ne senden sonrası
Ayrılık aman
Ölümden yaman
Geçmiyor zaman, geçmiyor
Ne anam-babam
Ne hoş hatıram
Yetmiyor canım, yetmiyor

Ben sende tutuklu kaldım
Kendi hayatımdan çaldım
Yedi cihan dolandım
Bana mısın demiyor

Sakladım gözlerimi
Sustum hep sözlerimi
Yandım yar közlerimi ah
Savur savur bitmiyor

Sezen Aksu

Bir Şehri Bırakmak / Orhan Veli Kanık
Bu şehirde yağmur altında dolaşılır
Limandaki mavnalara bakıpŞarkılar mırıldanılır geceleri
Bu şehrin sokakları çoktur,
Binlerce insan gelir gider sokaklarında
Her akşam çayımı getiren
Ve bir Beyaz Rus olmasına rağmen
Hoşuma giden garson kadın bu şehirdedir
Bu şehirdedirValsler, foksrotlar altındaSuman'dan,
BramsdanParçalar çaldığı zaman dönüpBana bakan ihtiyar piyanist
Doğduğum köye müşteri taşıyanŞirket vapurları bu şehirdedir
Hatıralarım bu şehirdedir
Sevdiklerim,Ölmüşlerimin mezarları
Bu şehirdedir işim gücüm,Ekmek param
Fakat bütün bunlara mukabil
Yine budur başka bir şehirde
kiBir kadın yüzünden
Bıraktığım şehir


(istanbula yazılmış bir şiiridir şairin)

YAŞAMAK

Biliyorum, kolay değil yaşamak,
Gönül verip türkü söylemek yar üstüne;
Yıldız ışığında dolaşıp geceleri,
Gündüzleri gün ışığında ısınmak;
Şöyle bir fırsat bulup yarım gün,
Yan gelebilmek Çamlıca tepesine
-Bin türlü mavi akar Boğaz'dan-
Her şeyi unutabilmek maviler içinde


Biliyorum, kolay değil yaşamak;
Ama işte
Bir ölünün hala yatağı sıcak,
Birinin saati işliyor kolunda
Yaşamak kolay değil ya kardeşler,
Ölmek de değil;

Kolay değil bu dünyadan ayrılmak

ORHAN VELİ KANIK

Evreni Sevmek ki Ahmet Muhip Dıranas


Aç mısın kardeşim, gel olanı bölüşelim,
Ama şiirlerimle seni doyuramam ki;
Ta, yıldızlara değin uzansa bile elim,
Daha ötelerine, daha buyuramam ki

İnsanı insan diye sevmişim, hep severim;
Ve onu tanrılara karşı bile överim
Ben bütün bir evreni sevmişim; alın terim
Var evrende; öz, üvey diye ayıramam ki

Güzellikleri alır satarım, gel işim bu
Güzel tellalıyım ben; alan var mı? neşem bu
Güzelle yüceltirim insanlığı, işim bu,
Çirkini, kabayı ve hamı kayıramam ki

İnsanoğulluğunu kulluk diye almışın!
Düşüncenin orakla biçilmesine karşın
Bir geleceğin dulda düşlerine dalmışın;
Bu derin aldanıştan seni uyaramam ki

Kim zafere erecek? Zafer ne? Bir akşamda
Güneşi bağlamaksa geceye karşı, ya da
Haykırmaksa, gür varım, bir güldür açan, ama
Kini bir hançer gibi kından sıyıramam ki

Hep Tanrı mı gerek, ey tapınağı dünyanın,
Özgürlükler üstünde? Bir yüce aramanın
Yıldızsal kulesinden sesleniyorum: kalkın!
Duyuramam ki ama beni, duyuramam ki

katkılarınız için çok teşekkür ederim

Gözlerimden okumalısın bu şiiri
Anlatmak istediklerimi gözyaşlarımın soğukluğuyla buz tutmuş mavi gözlerimden okumalısın
Başladığımız kadar temiz bitiremediğimiz bir sevdanın altına attığım imzadır bu şiir
Yokluğun koynuna aldığı bir odalık olarak beni karşında bulursan birgün
Dudaklarımdan dinleme,gözlerimden oku bu şiiri
Giderken nede çok sarılmak istemiştim sana
Ardı tükenmez saplantıların kestiği parmak uçlarım yüzüne dokunabilseydi eğer,neden diye son kez sorabilirdim belki
Dönüp bir kez daha kurduğumuz hayalleri kurcalayıp en güzelini sana hatırlatmak isterdim
Çocuğumuzun adı Alperen olacaktı
Sen istemiştin hani bir yaz yağmurunda sığındığımız çardağın altında
Sahi noldu sana
Bir aylık ayrılık böylesi alabora edermiydi ne fırtınalar atlatmış bu aşkı
Bir kaç hatanın bedelini bu kadar ağır ödetmenin ne tarafı adaletle bağdaşırdı
Sahipsiz kelimelerimi mahpus ederek nasılda günden güne önüne geçilmez bir yanlızlığa ittin beni
Halbuki bu sevdanın aydınlığında tüm hoyratça tüketilmiş mutluluklarımın bıraktığı karanlık izleri saklamaktı çabam
Her zafer düşleriyle atlattığım gecenin sabahında giderken yılansı bakan gözlerin takıldı aklıma
Ben hiçbir türlüsünü haketmemiştim bu ayrılığın,ben ayrılıkta bana düşen payı tüketip gelmiştim senin ayazına
Gözlerine bırakmalıyım bu şiiri
Ağlarken sahtekarlık kokan gözlerine
Devrilmiş,tepetaklak olmuş zamane bir aşk olarak bir türlü benimseyemiyorum bu sevdayı
Ve ben acı çekiyorum herkes şen şakrak yaşarken baharı
Vuslata umut besleyecek kadar penbe bakmamayı öğrendim bu ızdıraba gebe sevda denilen vurguna
Ben ağlıyorum dudaklarımda benle başlayıp gidişinle bitirdiğin çağımıza aşina bir şarkı
Ben ağlıyorum yeri yakarcasına toprağa düşüyor göz yaşları
Sen gözlerimden anlamalısın bu şiiri
Düğüm düğüm isyan büyütüp hiç bir kirli dudağa dokundurmadan satırlarımı kucağına bırakmak istiyorum
Ama ya tam senin olurlarken günahkar olduğunu anlayıp senin bana yaptığın gibi terkederlerse seni
Hem sen bir çocuk saflığında ellerimi gezdirirken saçlarında artık seni sevmiyorum demiştin pat diye yüzüme
Şimdi bu yüzden aşk bana tepeden bakıyor artık
Su içerken vurulan bir ceylan masumluğumda ölüm yaklaşırken gözlerime
Sen hain avcı olup tepeden sırıtıyorsun bana
İşte bu yüzden bu şiiri gözlerimden okumalısın
Bir parça insaf bulman için gözlerimde saklıyorum bir parça merhametle tanışıp birazcık sevebilmen için herhangi birisini
Ben mi?
Sen çoktan öldürdün beni
Gözlerimde yazmıyor mu?

ABDÜLKADİR KARACA