Seçme Deneme Yazilari

Yüreğini Kanatmıyor mu Zaman
Aşkı bedenlerimize, çiçekleri parfümlere kurban ettik Rüzgarın yerini pervane aldı Sevgi şehvetin tuzağı oldu Göz yaşlarımızın kalbimizle bağlantısını kopardık
Ruhumuzu yitirdiğimizin farkına bile varamadık Gönlümüz gönlümüze esir düştü Ağlamayı unuttuk çünkü kalplerimiz ölü
Ölmekten kaçıyoruz çünkü yaşamayı unuttuk
Kimseyle konuşamıyoruz, kimseyi dinleyemiyoruz çünkü kendimizle kavgalıyız Sözler kalbimize inmiyor çünkü kalplerimize giden yolları kapatmışız

Tenlerimiz kalplerimizi esir etti Aşkından verem olanlar şimdi bir hayal Artık kıskançlık krizleri geçiriyoruz

Bulut nasıl ağlar, nar çiçeğini kim boyar,kumrular nasıl kur yapar,bülbüller birbirlerine hangi aşk sözlerini fısıldar, bilmiyoruz anlamıyoruz
Semaların dilini çözememişsen,sevgi kalbine kılavuz olamamışsa,hala meyveyi ağaçtan, suyu buluttan biliyorsan, nasıl yaşayabiliyorsun dünyada? Dar gelmiyor mu bu mekan sana? Yüreğini kanatmıyor mu zaman?

Yüreğinizde sevgi tomurcukları hiç solmasın!

Aslan Baykara

GİTME DİYEMEDİM
Sana gitme diyemediğim zaman; gözlerine baktım ağlamaklı ve çaresizce Belki anlar anlar da gitmez diyen bir umutla Ellerin kayarken ellerimden yavaşça seni seviyorum dedim sessizce belki de vaz geçip yanımda kalmanı bekleyerekSararken kolların beni yavaşça kokluyordum saçının her telinive güzel tenini unutmak istemezcesine Verirken bana son buseni akıyordu gözlerimden yaşlar usulca
Sana gitme diyemediğim zaman; ağlıyordum önce sessizce bir köşede dönecek diyen bir umutla Gözyaşlarımı akıtırken gönlüme ılık ılık başımı kaldırıp bir daha baktım ardından belkide geri dönmeni bekleyerek Düşerken kar taneleri kirpiklerime hayalin vardı gözlerimde ve hala kokunu duyuyordum esen rüzgarda Fırtınalar eserken ardından son busenin sıcaklığı duruyordu yanağımda
Sana gitme diyemediğim zaman; bir yanlızlık resmi çizildi önce Sonra hafiften bir rüzgar esti, üşümeye başladı ellerim senin yokluğunu hatırlatırcasına Bir buruk ses vardı hala kulağımda sevda türküleri söyleyerek rüzgarın uğultusuna karışan Sessizce sallarken elimi ardından bir küçük tebessüm belirdi yüzümde bu son vedaya aldırmayan

saate bakmaksızın kapısını çalabileciği bir dostu olmalı insanın " Nereden çıktı bu vakitte ?" dememeli Dinlemeli sormadan,söylemeden anlamalı Arka bahçede varlığını hissettirmeden mütamadiyen dikilen vefalı bir ağaç gibi köklenmeli hayatında Sen onun her daim orda olduğunu hissetmelisin İhtiyaç duyduğunda müşfik gövdesine yaslanabilmeli Kavuklarına saklanabilmelisin Kucaklamalı seni güvenli kolları , dalları bitkin başına omuz , yaprakları kanayan yarana merhem olmalı en mahrem sırlarını verebılmeli En derın yaralarını açıp gösterebilmelisin Gölgesinde serinlemelisin sorgusuz sualsiz onca dalkavuk arasında bir tek o , sözünü eğip bükmeden söylemeli, YAnlış anlaşılmayacağını bilmeli Alkışlandığında değil sadece, asıl yuhalandığında yanında durup koluna gireblimeli Övmeli alemin içinde , yalnızken sövmeli Ve sen öyle güvenmelisin ki ona övdüğünde de sövdüğünde de bunun iyilikten olduğunu bilmelisin " hak ettim !! " demelisin teklifsiz kefili olmalı hatalarının , günahlarının yegane şahidi Seni senden iyi bilen, sana senden daha çok güvenen bir sırdaş Ve sen ağladığında onun gözünden gelmeli yaş