Korkuyorum Sana Bağlanmaktan...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Avuçlarımda sevgi kırıkları,düşlerimde kaybolmuş bir geçmişin güvensizliği

Yudum yudum içiyorum zamanı yine

Her yudumda hüzün var

Her yudumda solmasını beklediğim sevda tohumlarının gözyaşları var

Kızma bana yar

Dedim ya korkuyorum sana bağlanmaktan

Korkuyorum aşkına esir olup,sonra çekip gidişini seyretmekten

Yüreğim öylesine büyük acıları misafir etti ki gönül dergahında,bir yenisini kaldıramaz

Ezilir,erir ardından bakan gözlerimin buğusunda

Gecelerime kattığın aydınlığa bu denli muhtaçken,yüreğimin feryatlarını duymazdan gelmeye çalışmak nasıl da zor

! Anlatmak istediklerimi anlatamamak,gönlümdeki yangını sana ulaşmasın,canın yanmasın diye söndürmeye çalışmak

Korkularım kadar acı veriyor bana

!

Ellerim ellerine kavuşmadan,gözlerim gözlerine değmeden bitsin bu iş

Anla beni yar

Bakışlarım dokunursa bakışlarına,avuçlarım avuçlarında kaybolursa, duygularımın önüne bend kuracak gücü bulamam kendimde

Akar giderim sana

Ya sonra

? Sonrasında korkular işte

O lanet olası korkular

! Belki de dolu dolu yaşanacak bir sevdanın tohumlarını öldüren korkular

!

Bilmiyorum

Belki de yazık ediyorum “biz”e

Yazık ediyorum geceme doğan güneşe

Ama bildiğim tek bir gerçek var ki ben senden kaçmaya çalıştıkça, koşar adım geliyorum sana

Ne olur yar,ne olur

Eğer birgün “ yaşandı ama buraya kadarmış “ diyeceksen,sana koştuğum yollara, sonu uçurum olan tuzaklar kur

Kur ki ben sana varmadan düşüp öleyim

! Çünkü bu ölüm,sende emanet kalan yüreğimle yaşanacak ölümden daha kolay olur

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Korkuyorum Sana Bağlanmaktan... Avuçlarımda sevgi kırıkları,düşlerimde kaybolmuş bir geçmişin güvensizliği Yudum yudum içiyorum zamanı yineHer yudumda hüzün varHer yudumda solmasını beklediğim sevda tohumlarının gözyaşları varKızma bana yarDedim ya korkuyorum sana bağlanmaktan Korkuyorum aşkına esir olup,sonra çekip gidişini seyretmektenYüreğim öylesine büyük acıları misafir etti ki gönül dergahında,bir yenisini kaldıramazEzilir,erir ardından bakan gözlerimin buğusunda Gecelerime kattığın aydınlığa bu denli muhtaçken,yüreğimin feryatlarını duymazdan gelmeye çalışmak nasıl da zor! Anlatmak istediklerimi anlatamamak,gönlümdeki yangını sana ulaşmasın,canın yanmasın diye söndürmeye çalışmakKorkularım kadar acı veriyor bana! Ellerim ellerine kavuşmadan,gözlerim gözlerine değmeden bitsin bu işAnla beni yarBakışlarım dokunursa bakışlarına,avuçlarım avuçlarında kaybolursa, duygularımın önüne bend kuracak gücü bulamam kendimdeAkar giderim sanaYa sonra? Sonrasında korkular işteO lanet olası korkular! Belki de dolu dolu yaşanacak bir sevdanın tohumlarını öldüren korkular! BilmiyorumBelki de yazık ediyorum “biz”eYazık ediyorum geceme doğan güneşeAma bildiğim tek bir gerçek var ki ben senden kaçmaya çalıştıkça, koşar adım geliyorum sana Ne olur yar,ne olurEğer birgün “ yaşandı ama buraya kadarmış “ diyeceksen,sana koştuğum yollara, sonu uçurum olan tuzaklar kurKur ki ben sana varmadan düşüp öleyim! Çünkü bu ölüm,sende emanet kalan yüreğimle yaşanacak ölümden daha kolay olur