Ankara' Ya Kar Yağıyor

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Bana sevmeyi öğret
Bin defa, on bin defa gülmeyi

Bu akşam şehir kara bulandı,
Gök kara yer beyaza boyandı

Sevgili gel hadi

Yağan karla birlikte gel

Ayırt etmek zorunda bırak seni kardan
Rüzgarını aksettir yüzüme
Gamzelerimi görmek istiyorsan
Ve bıkmayacaksan gülüşümü görmekten gel

Dinlediğim şarkıların bir anlamı olsun
İçtiğim çayın bir tadı
Uykularımın bir huzuru olsun

Gel de anlatayım sana rüyalarımı
Uzamış sürgünümü göstereyim sayfalar dolusu
Bir adam gör gel de

Geceleri masa başı uykuları olan
Bıkmadan, usanmadan bekleyen
Ve umudunu yitirmeyen genci

Anlatayım sana yitirilmiş zamanın
Acılar getirdiğini
Ve avuçlarımdan kayıp giden
Sevgilinin uzaklığını

Durmadan ufalttığın beni
Ve senin uzak ülkelere gönderilişini
Seni görmenin nasıl bir mutluluk olduğunu
Sesini duymanın bahtiyarlığını yazayım şiirlerime

Gel de durdur hüznü yazan kalemimi
Ve dindir karalanmaktan bıkmış kağıtların acısını
Gel de geç kalınmışlığın acısını yaşama sakın

Kızılay’ da ‘ bir tek sen’ diye bağırışımı
Ve konuşamadığımı hiçbir kadınla
Sevemediğimi erkekçe
İçimdeki çocuğu canlandır bir tek nefesinle
Gamzeni göster bir tane de olsa

Sevgili gel de yıldızlarla konuşalım
Bir yol alalım Ankara sokaklarında bu akşam

Bir kardan adam yapalım, adını ‘biz’ koyalım

Yağan kar dinmeden, ay terk etmeden
Güneş gülümsemeden,
İnsanlar uykularından dirilmeden gel

Vakit çok geç olmadan,
İçimdeki çocuk ağlamadan ölümüme gel

Hadi Ankara’ ya kar yağıyor
Gök kara, yer beyaza boyanıyor

Karlar erimeden, vazgeçmeden sevmekten gel

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ankara' Ya Kar Yağıyor Bana sevmeyi öğret Bin defa, on bin defa gülmeyi Bu akşam şehir kara bulandı, Gök kara yer beyaza boyandı Sevgili gel hadi Yağan karla birlikte gel Ayırt etmek zorunda bırak seni kardan Rüzgarını aksettir yüzüme Gamzelerimi görmek istiyorsan Ve bıkmayacaksan gülüşümü görmekten gel Dinlediğim şarkıların bir anlamı olsun İçtiğim çayın bir tadı Uykularımın bir huzuru olsun Gel de anlatayım sana rüyalarımı Uzamış sürgünümü göstereyim sayfalar dolusu Bir adam gör gel de Geceleri masa başı uykuları olan Bıkmadan, usanmadan bekleyen Ve umudunu yitirmeyen genci Anlatayım sana yitirilmiş zamanın Acılar getirdiğini Ve avuçlarımdan kayıp giden Sevgilinin uzaklığını Durmadan ufalttığın beni Ve senin uzak ülkelere gönderilişini Seni görmenin nasıl bir mutluluk olduğunu Sesini duymanın bahtiyarlığını yazayım şiirlerime Gel de durdur hüznü yazan kalemimi Ve dindir karalanmaktan bıkmış kağıtların acısını Gel de geç kalınmışlığın acısını yaşama sakın Kızılay’ da ‘ bir tek sen’ diye bağırışımı Ve konuşamadığımı hiçbir kadınla Sevemediğimi erkekçe İçimdeki çocuğu canlandır bir tek nefesinle Gamzeni göster bir tane de olsa Sevgili gel de yıldızlarla konuşalım Bir yol alalım Ankara sokaklarında bu akşam Bir kardan adam yapalım, adını ‘biz’ koyalım Yağan kar dinmeden, ay terk etmeden Güneş gülümsemeden, İnsanlar uykularından dirilmeden gel Vakit çok geç olmadan, İçimdeki çocuk ağlamadan ölümüme gel Hadi Ankara’ ya kar yağıyor Gök kara, yer beyaza boyanıyor Karlar erimeden, vazgeçmeden sevmekten gel