Hiç Kimse Sevdama Senin Kadar Yakışmadı..

İnsanlar gördüm kendilerine yabancı kendilerine garip kendilerine uzak Hiç bitmeyecek bir yolun yolcusu gibiydiler Ne dinlenebilecekleri bir mola yeri ve nede zaten varabilecekleri bir yer vardı Ruhlarındaki kabullenmişlik çirkin yüzlerine yansımıştı Birbirlerinin kopyası bu insanlar arasında bir yabancıydım ben

Beni aralarına hiç almadılar, zaten hiç girmek istemediğimi bilmediler ki Tek kelime konuşmadım onlarla Yine de onlarla aynı adımları atıyordum bilinçsizce O hiç bitmeyecek sandığım yola çıkmıştım onlarla birlikte bir kere


Koyu gri bir havanın hakim olduğu o yolda ne bir tek yıldız gördüm nede bir tek yağmur damlası düştü yola Ne sıcak vardı ne soğuk Kara, kirli bir toprağın üzerinde atıyorduk adımlarımızı O uzanıp giden yolda ne bir yeşil, ne de mavi yoktu Görünen sadece uzayıp giden sonsuz bir grilikti Yol uzayıp gittikçe, binlerce kişi katılıyordu bize Amaçsız kalabalığa katıldıkça katılıyordu insanlar


Ses yoktu, gülüş yoktu, heyecan yoktu, sadece nefes almaya odaklanmış bir insan güruhu vardı Bense içimde çoğalttığım sesimi, bir mutlu yüze sakladığım gülüşümü, bir sıcak yüreğe sakladığım sevgimi dışarı vurabilmek için çırpınıyordum

Ama hiç bir yüz, hiç bir ses bu cesareti vermiyordu bana Bu bıktırıcı, bu tekdüze, bu amaçsız adımların atıldığı yolda bir başka seçenek olmalıydı Hissediyordum, ben bu yola bu insan kalabalığına ait değildim Aynı şeyleri hisseden benden başkaları da olmalıydı


Sonra hiç varılmayacakmış kadar uzakta bir kuşun havalandığını gördüm Bir umut yakalamıştım sonunda Adımlarımı hızlandırdım Sıyrıldım kalabalıktan Koşmaya başladım Kuşa yaklaştıkça gri hava dağılıyor, güneşin ısısını hissediyor, gökyüzünün maviliği çiçeklerin her rengini görüyordum Ve en sonunda seni gördüm

Ordaydın Küçücük ama yemyeşil bir çayırın ortasında, gelincikler içinde öylece oturuyordun Senin az ötende hava kurşun gibi griyken Senin başındaki gök masmaviydi Ve sen gözlerini o maviliğe dikmiş uzaktan gelecek birini bekler gibiydin Ben gördüklerim hissettiklerimin karşısında donmuş ve öylece kalakalmıştım Yüzüme bakıp sadece "HOŞGELDİN" dedin

Ve o ses yeniden hayata döndürdü beni İçimdeki bastırılmış gülümseme yansıdı yüzüme önce Yüreğimin atışı hızlandı, tenim ısındı sonra Az önce terk ettiğim o kalabalık yanımızdan geçip giderken biz senle el ele gülümsüyorduk onların şaşkınlığına


Artık senle bir sevdanın iki ortağıydık Şimdi içimde çoğalttığım sesimle haykırıyordum herkes duysun diye


Hiç kimse sevdama senin kadar yakışmadı ve sevdam hiç kimseyi senin kadar yaşatmadı yüreğimde