Olur Ya Unutursam(Kesinlikle Okumalısınız)

OLUR YA UNUTURSAM


Yagmurlu ve soguk bir kis gunu,yirtik pirtik paltolar giymis iki cocuk kapimi caldi

"Eski gazeteniz var mi, bayan?"

Cok isim vardi Once hayir demek istedim,ama ayaklarina gozum ilisince sustumIkisinin de ayaklarinda eski sandaletler vardi ve ayaklari su icindeydi

"Iceri girin de size kakao yapayim" dedim

Hic konusmuyorlardi Islak ayakkabilari halida iz birakmisti Kakaonun yaninda recel ekmek de hazirladim onlara, belki disaridaki sogugu unutturabilir, azicik da olsa isitabilirdim minikleriOnlar sominenin onunde karinlarini doyururkenben de mutfaga dondum ve yarida biraktigim isleriyapmaya koyuldumOturma odasinda ki sessizlik dikkatimi cekti

Bir an kafami uzattim iceriye kucuk kiz elindeki bos fincanabakiyordu

Erkek cocugu bana dondu ve "Bayan, siz zengin misiniz?" diye sordu

"Zengin mi? Yo hayir!" diye cevaplarken cocugu,gozlerim bir an Ayagimdaki eski terliklere kaydiKiz elindeki fincani tabagina dikkatle yerlestirdi ve "Sizin fincanlariniz ve fincan tabaklariniz takim" dedi

Sesindeki aclik, karin acligina benzemiyordu Sonra gazetelerini alip ciktilar disaridaki sogugaTesekkur bile etmemislerdi, ama buna gerek yoktuTesekkur etmekten daha ote birsey yapmislardi Duz mavi fincan tabaklarim takimdi Pisirdigim patateslerin tadina baktim

Sicacikti patateslerBasimizi sokacak evimiz vardiBir esim vardi ve esimin de bir isi,bunlar da fincanlarim ve fincan tabaklarim gibi uyum icindeydi Sandalyeleri sominenin onunden kaldirip, yerlerine yerlestirdim Cocuklarin sandaletlerinin camur izleri halinin uzerindeydi hala

Silmedim ayak izlerini Silmeyecegim de Olur ya;

unutuveririm ne denli zengin oldugumu Siz sakin unutmayin ne kadar zengin oldugunuzu¡

Ben unutmayacagim

Ayakkabim yok diye üzülüyordum;
ta ki ayaksiz bir insan gorene kadar