Muhyiddin İbn Arabi'nin Son Sözü

Muhyiddin İbn Arabi'nin Son Sözü







Şıh Muhiddîn-i Arabî Hzne asılma, idam kararı verdiler En son asacaklar Bütün âlimler yani tasavvuf, fıkıh âlimleri geldiler:
– Asılmadan (idam edilmeden) evvel son sözü kendine verirler, kendi son sözünü söyler Ondan sonra asarlar Muhiddîn-i Arabî Hz büyük zât Bunun sözü de çok büyük olur Son sözünü yazıp, kitaplara alalım, diye geldiler Kendisine:
– Son vasiyetini, son sözünü söyle, dediler Şıh Muhiddîn-i Arabî Hz:
– Meniyyün ricalün kemeniyyül vat vat Türkçesi:
– Yarasanın menisi, bekar erkeğin menisi gibidir Âlimler:
– Bu vasiyet edecekti, kafayı oynattı ne dediğini bilmiyor, diye hiç bir şey yazmayıp geri durdular Tasavvuf âlimlerinden kendînin hâlını bilenlerden bir kaçı Şeyh Muhiddîn-i Arabî Hz nin vasiyeti en son sözü, diye yazdılar Kitaplarına koydular Şıh Muhiddîn-i Arabî Hz asılma ile vefat etti
Aradan üçyüz sene kadar zaman geçmişti Bir aşîret reisinin oğlu, diğer bir aşîret reisinin çadırına müsafir olmuştu O gece, o aşîret reisinin kızının yatağında leke buldular Bunu incelediler Aynen bekâr menisi gibi dediler Bu da o zamanın bilim adamları bir bekar menisi olduğuna tam kanâat getirdiler
Bu bizim kızın yanına gelse gelse bu beyin oğlu misafirliğe gelince yatağına gelmiş, sevişmiş olabilir, dediler Herkes, bey de bu kanâate varıp, öbür beyden oğlunu kendilerine teslim etmelerini, aksi takdirde harb edeceklerini, o beyde oğlunu vermeyip harb edeceğini söyledi On bin kişi, bir sahrada toplanıp harb etmeye karar verdiler Halbuki Kur'ân-ı Kerim'de Âyet:
– "Zanla yakîn hasıl olmaz Zanla karar verilmez"(Sûre-i Yûnus, Âyet 36; Sûre-i Hucurat, Âyet 12 ) Bu hususta İmâm-ı Âzam efendimiz; bir çadırda, ağzı açık içi yoğurt dolu olan bir kova (kazan, satır) olsa, kendileri çadıra girerlerken, bir köpek ağzını yalayaraktan çadırdan dışarı çıksa, gözüyle görmeden bu köpek bu yoğurdu yerken görmedim ama köpek çadırdan çıkarken ağzını yalıyordu, dese onunla hükmedilip o köpek, o yoğurdu yedi diye hüküm verilmez
İki ordu birbirine tam vuruşacağı zaman bir âlim koşarak geldi Şıh Muhiddîn-i Arabî Hznin vasiyetini okudu "Yarasanın menisi, bekâr erkek menisi gibidir" Her iki taraf; "gidelim ne kızın, ne de oğlanın suçu var Suçu işleyen yarasadır", dedi Kızın yatağı bir mağaradaydı, oraya yatağı serdiler, nöbetçi koydular Bir müddet beklediler, haftalarca sonra yatağı getirdiler Aynı leke yatakta var Merdiven kurup mağaranın üst kısmına baktılar Yarasa yuvası var Âlim her iki tarafı da ikna etti, iki ordu sulh oldu Binlerce kişi öldürülmedi İşte Muhiddîn-i Arabî Hznin kerâmeti meydana çıktı Şıh Muhiddîn-i Arabî Hz bunu hangi kitaptan okudu, nerden öğrendi Okuyup öğrenmesine imkân var mı? Doğrudan Allahu Teâlâ'nın kendisine İlm-i Ledün ile bildirmesidir Yarasayı kâfirlerin isteği üzerine Îsâ (as) çamurdan yaptı Ona okudu, üfürdü Yarasa canlandı, uçtu Âyette "okudu, üfürdü"(Sûre-i Ali İmran, Âyet 49) diye geçiyor Yarasanın her hayvana bir yeri benzer, gözle görülür Burnu, inek burnu; memesi, köpek memesi; kulakları, bir kulaklı hayvanın kulağına benzer Her âlim inceleyip bunların her âzâsının bir hayvana benzediğini, ay hâlinin kadınlara benzediğini biliyorlar, daha ilerisini bilemiyorlar Şıh Muhiddîn-i Arabî Hz, yarasanın menisinin bekâr erkek menisine benzediğini bilme değil, üçyüz sene sonra iki müslüman ordusunun birbirini kırmasını, haksız yere öldürülmesinin, önlenmesi için hem biliyor, hem söylüyor, hem misâl getiriyor, hem de iki ordu arasını sulh ediyor İşte ilm-i hikmet, işte geleceği bilmek, işte büyük kerâmet, işte Allah ve Resûlullah'ın müslümanların lehine kötülüğü önleyen kerâmeti