Ey Kızıl Lale!

Ne zaman kırmızı bir gül görsem, Resulullah gelir aklıma Burcu, burcu kokan

kokusuyla, lahuti âlemlere götürür beni Ne zaman bir çöl resmi görsem,

Hüseyin gelir aklıma Çölün kısır toprağına can katan Çölde açan kızıl

bir lale Yalnız, eli boş, lakin yücelere, Mele-i Ala'ya çıkmak için

sabırsızlanan Rabbine verdiği söze sonuna kadar sadık kalan Hüseyin!

Rabbin adaletini canı, kanı pahasına ikame eden ve dost görünümlü düşmanın

maskelerini indiren Peygamberin mirasçısı




Hüzünlü ilahiler bana hep onu hatırlatır Göklere savrulan çöl kumlarının

vefasızlığına inat, kederli nağmeler, Hüseyinvari seslenir âleme "Heyhat!

Bize zillet uzaktır! Biz ki, Âlemlerin Efendisinin teveccühüne mazhar

olmuşuz Bize ancak direnmek, olmazsa onurluca ölmek yakışır!" Haykırışını

göğe savurur!

Açtığın çığır, hiç kapanmadı ey şehitlerin efendisi! Nübüvvet nurunun

teminatı oldu kanın Hak ile batılı ebediyen ayıran "Furkan" oldun! Sen

Hakka, sahip olduğun her şeyle şahid oldun! "Gücün yok Savaşmazsan da

olur" Diyenlere "Gücüm olmazsa bile batıla karşı savaşmalıyım!" fetvasını

verensin! En önemli bir zamanda sorumluluktan kaçanlara, sorumluluğu

hatırlattın "Peygamberinize ihanet etmeyin!" diye haykırdın Yine de yalnız

kaldın!

O meşum günde yapayalnız kalmış olabilirsin Ancak bugün, Sana yarenlik

eden, Senin açtığın yolda yürüyen şehitlerimiz var hala! Ümmetin kararan

yüzünü aydınlatan, kısılan sesinin nidası olan, sabahın yakın olduğunu

haykıran!

Zulüm çarklarının acımasızlığı, Hak nidanın gürleşmesine sebep olmuşsa da,

Şehitler, her çağa adaleti, imanı ve özgürlüğü vaat etmektedir Nefsin

saptıran arzularına sed çeken, sonsuza gözünü diken ve kararında asla

gevşeklik ve pişmanlık duymayan şehitlerdir




"Müminlerden öyle adamlar vardır ki, Allah'a verdikleri söze sadık

kaldılar Onlardan kimi adağını yerine getirdi, kimi de beklemektedir

Ahitlerinde hiçbir değişiklik yapmamışlardır" Ahzab suresi 23

Ey kızıl lale! O kupkuru çöle döktüğün kanın boşa dökülmedi! Toprağa,

insana, imana can verdi Değersizliğin gayyasından, Cennet köşklerine

ulaştırdı Âlemlerin Rabbini arzulayanların asla kaybetmediğini ispatladın!

Kaybedenlerin, tüm dünyaya sahip oldukları sanılsa da, aslında hiçbir şeye

sahip olmadıklarını kanıtladın Şimdi kimmiş kaybeden, kimmiş kazanan? Seni

anlatmaya kelimeler kâfi gelmezken, sana kıyanlar hangi aşağılayıcı

kelimelerle anılıyor! Kelimeler bile, o zalim güruhu anlattığı için

muzdarip! Ama neylersin ki, Âlemlerin Efendisi Yüce Rabbimiz, hiçbir zulmün,

hele de sana, "Peygamber torununa" yapılan zulmün saklı kalmasını

dilememiştir Nefsin maskeleri indirildiğinde, altında ne melun yüzlerin

saklı olduğu anlaşılsın için, gök yarılsa da, yer parçalansa da ifşa

olmasını murad etmiştir




Sana ihanet eden o toprakların, bu gün ne halde olduğunu sanırsın? İhanetin

bedelini ödemediklerini, yanlarına kar kaldığını mı zannedersin? Alınlarına

sürdükleri kara lekeyi, ancak seni örnek aldıklarında kurtulacaklarını onlar

da idrak ettiler Şimdi en çok şehit, bu topraklardan neşv-ü nema buluyor

biliyor musun? Yine Senin kanın onlara can verdi! Yine Senin yolun onlara

yol oldu!




Yola revan olan Şehitler kervanı yürüyor ey şehitlerin efendisi! Ümmetin

kurtulacağı, izzet ve azametine kavuşacağı günlere yürüyor İslam'ın

beldeleri, bedensiz canlarla diriliyor! Bedenleri olup, ruhları olmayanlara

ruh bahşediyor! Şehit kanın, yalnız ölü toprağı değil, ölü bedenleri de

diriltiyor Her ne zaman açılan bir gül, dalında boynunu büken bir lale

görsem, hep Seni hatırlayacağım Ve Seni hiç unutmayacağım ey şehit!





Şükran Taşdelen