Babanın Ölümü

Babanın Ölümü
Genç adam oturduğu divanın üstünde düşüncelere dalmıştıYıllar bir film şeridi gibi geçiyordu gözlerinin önünden Çocukluğunu düşündübu evde,bu çevrede geçen acı ,tatlı günlerNe de çabuk geçiyordu zamanBoşuna dememiş şair :

"Zaman bir su gibi,
Ecel,
Bir tuzak,bir pusu gibi
Hayatın kendisi asıl bilmece,
Uykudayız,bu uyku,ölüm uykusu gibi"

Sonra rahmetli babası düştü aklınaOğlum derdi babası’’insanlar uykudadırlar,öldükleri zaman uyanırlar’’buyurmuş,Efendimiz (as)ve bunları söylerken gözlerinden yaşlar süzülürdü dolu,doluDerin bir iç geçirdiAllah rahmet eylesin babacığım,nur içinde yat dedikten sonra bir ‘’Fatiha ‘’okudu babasınaNe güzel insandı ,ne bilgili,ne şefkatli insandı rahmetli ,keşke,ona daha fazla zaman ayırsaydım,keşke nasihatlerine kulak verip,ilminden faydalansaydım diye hayıflandıİnsan elindeki değerlerin kıymetini kaybettikten sonra anlıyor ne yazık ki diye mırıldandıBu da babasının sözüydüHayret dedi,rahmetliyi hiç dinlemediğimi sanırdım,meğer beni bayağı etkiliyormuş ta haberim yokmuş

Gözü saate takıldıgecenin 2 si olmuştuZavallı annesi günlerdirbaş sağlığna gelen misafirlerden bitkin düşmüş,derin bir uykuya dalmıştıAllahım,ne de güzel uyuyor,huzur içinde diye düşündüBaşkası olsa karalar bağlar,canhıraş çığlıklar atarak günlerce yas tutardıAma bu mübarek kadın hayat arkadaşının öldüğünü anlayınca metanetle karşılamış,hatta oğlunu da metanete davet etmiştiHele söylediği sözler hala kulaklarında çınlıyordu :’’Evladım baban ölmedi,sadece gerçek vatanına döndüonun ve hepimizin sahibi olan yüce ALLAH ( CC ) onu buraya geçici bir süre için göndermişti, O süre doldu ve Rabbimiz onu yanına çağırdı, Ne mutlu ona ki müslümanca yaşadı,’’kendisini ve çevresindekileri ‘’şeytanın tuzağından’’ kurtarmaya çalıştıO ,dünyaya gönderiliş gayesini bilen,ona göre yaşayan bir mü’min diRabbimizin şerefli kul(EŞREF- İ MAHLUKAT )u olma şuurunda biriBen buna şahidim,sen şahidsin,tüm dostları,onu tanıyanlar şahitBaban rahat ve mutlu oğlum,endişe etme git komşulara haber ver,demişti metanetlecenaze götürülürken iki damla yaş görmüştü annesinin yanaklarından süzülensonra hep ibadet ,hep dua

Keşke onun kadar tevekkül sahibi olabilsem diye düşündüAma nerde !Annesine pek belli etmemeye çalışıyordu ama gizli ,gizli ağlıyordu Hele geceler geçmek bilmiyor ,gözüne bir türlü uyku girmiyorduHiç yakıştıramamıştı ona ölümü,Babası gözünde hiç yıkılmayacak,fırtınalardan etkilenmeyecek bir ‘’çınardı’’ Ama o koca çınar yıkılmış,yok( ! )olmuştuOnun kendisi için ne kadar önemli olduğunu,kendine olan güvenin asıl kaynağının babası olduğunu nasıl da anlayamamıştı şimdiye kadarAh babacığım ben sensiz ne yaparım diye inlediHele onun yok olduğu,sonsuza kadar bir daha ona hiç ama hiç kavuşamayacağı düşüncesi dayanılacak gibi değildiya annesi,ya biricik kız kardeşi ?onlarda ölüp yok mu olacaklardı ,onları da mı kaybedecekti ebediyete kadar ?YA KENDİSİ ??

Yok olup gidecek miydi yani ?,Öyleyse neye yarardı yaşamak !
Büyük,tarif edilmez bir acıyla kıvrandı,yok olma düşüncesi dayanılacak gibi değildibirden gecenin karanlığında bir ses duyuldu:’’Ey ademoğlu sözlerime kulak ver’’{HER NEFİS ÖLÜMÜ TADACAKTIR(Ayet)}Ama ölüm idam değil,yokluk değil,sönmek değil,ebedi ayrılık değil,tesadüf değilkendiliğinden meydana gelmiş bir oluş değilRahmeti sonsuz tarafından yapılan bir terhistir Bir mekan değiştirmedirEbedi saadet tarafına ,asli vatana bir sevkıyattırYüzde doksan dokuz dostların,ahbabın bulunduğu bir dünyaya giriş kapısıdırEy biçareler!Mezaristana göçtüğünüz zaman,Eyvah !malımız harap olup,çalışmalarımız heba oldu :şu güzel ve geniş dünyadan gidip dar bir toprağa girdik demeyiniz,feryad edip ümitsiz olmayınız

Çünkü sizin her şeyiniz muhafaza ediliyorHer ameliniz yazılmıştır,her hizmetiniz kaydedilmiştirHizmetinizin mükafatını verecek,her hayır elinde ve her hayrı yapabilecek bir sonsuz kudret sahibi ,sizi yer altında geçici olarak durdurursonra huzuruna aldırırNe mutlu sizlere ki hizmetinizi ve vazifenizi bitirdiniz ,Hizmet ,meşakkat bitti;ücret almağa gidiyorsunuz…öyle ise kabir kapısına ağlayarak değil,gülerek giriniz’’

Birden irkilerek kendine geldiUyumuşmuydu,uyanıkken mi bu sesi duymuştu pek anlayamadıİşin garip tarafı hiç korkmamıştıAksine biraz önceki üzüntüsü yok olmuş,o dayanılmaz sıkıntının yerini huzur ve ferahlık almıştıNe garip, bu sözler (özde ) annemin söylediklerinin aynısıama o söylediğinde pek etkilememişti benioysa şimdi…

Evet,ölüm gerçekti,hem de hayat kadar gerçek,hatta daha da öte bir gerçek…Önemli olan ölümden korkmak değil,hayatın ve ölümün anlamını çözmektive Abdullah bunu yeni anlıyorduBabası oğlum ‘’Abdullah,ALLAH (CC )ın kulu demektir,sana bu ismi O’ndan başkasına kul olunmayacağını hiç unutmayasın diye taktım demiştiBirden ortalığı lahuti bir ses kapladıMüezzin güzel sesiyle ezan okuyorduGarip dedi Abdullah,Nasıl olmuşta ben böyle bir hazzın şimdiye kadar farkına varmamışım ?Sonra babasını hatırladı yineHer sabah namaza kaldırırdı aslında onu,ama babası gidince o yine yatar ,vakti geçirirdiNe mübarek adamdı babası,şimdi daha iyi anlıyorduHiç kızmaz,sadece ellerini kaldırıp ‘’Ya Rab evlatlarımın kalbini sana yönelt bizi senin doğru yolundan ayırma’’ diye dua ederdi

Söz babacığım dedi,sözŞu andan sonra hem Rabbimin,hem senin istediğin gibi bir ‘’mü’min’’olacağımAbdest’ini aldı ve seccadesini serdi,huşu içinde ezanın bitmesini bekliyordu

Nede güzel okuyordu müezzin…

Hayyaales selaah(haydin namaza)
Hayyaalel felah(haydin kurtuluşa)

İçine o zamana kadar hissetmediği bir huzur dolmuştuhuşu içinde namaza durdu

Selam verdiğinde annesi ve kız kardeşiyle göz göze geldiağlıyorlardı sevinçtenSarıldılar birbirlerine ve hep birlikte ağladılar, bunlar sevinç ve huzur gözyaşlarıydı…



Alıntı