Sözler Kağıtlardan Kurtarılabilir Di

Murat Kayalı






"Yaşamın bir anlamı varmı?" sorusunu soruyor aklım

Aşkı anlatmaktan başla istersen!

Ömrümün kırık çerçevesinden önce yüreğime bakıyorum

Sonlandıramadığım yollara giriyorum, çıkmazında ayrılıklar

Belki li ve miş´li kuramlarım güldürüyor aklımı

Diyor ki bana:

„Gördün mü açıklayamıyorsun!“

Yüreğim, yüreğim ancak ögrenebildi sevmeyi ve sevilmeyi, gülme bana

Hem biliyormusun, sen zaten aşktan anlamıyorsun



Kazanç ve kayıp çizelgemi önüme koyuyor zaman

Hesabını yapması senden!

Avucumdaki insan sıcaklığından ve bana uzanan ellerden sayı çıkaramıyorum

Gidenleri ve gelenleri acaba toplamalı mı yoksa çıkarmalı mı?

İşim olmadı böyle hesaplarla, insanın insanlığı azalmamalı

Yaşamış olduğumuz hiç bir zaman kayıp sayılmamalı

Tarihlere suskunum!

Senin aktığın yerde aktım, durulduğunda duruldum

Ve ey zaman, ben senin bin yılı bir ana sakladığını duydum



Fotoğraf albümünü önüme koyuyor anılar

Kendimi tanımadığım zamanları hatırlamamı istiyor benden

Resimlere bakıyorum

Parmak basıyorum önlüklü bir çocuğun resmine

„Bu sen değilsin!“ diyor bana gözlerim

Şaşırma!

Uzun bir yoldan da uzundu varmak senden sana

Ne çok şekil değiştirdim ben

Etimden tırnağıma

Ne çok yer değiştirdim ben

Çölünden ormanına

Sesimin ahengini

Yüzümün biçimini

Değiştirmedim bir tek, pusulama yön veren yüreğimin sesini



Yaşamın kıyısında duruyor içinden çıkardığım

Bir vahiy dinler gibi susuyor fırtınalardan kurtardıklarım

Kimbilir belki de artık güneş hep açabilir

Artık herşey yaşanabilir ve sözler kağıtlardan kurtarılabilir di