Sevgi Üzerine

Bana uzattığın bit buket sevgiyi almaya korktu ellerimİlk defa titredi çekindi tutmaya o sevgiyiEtraf buram buram sevgi kokarken benim için benim içim sanki buz kestidona kaldım birden niye böyle olduğumu bilmiyorum ama sevgi gözümü korkutmuştuSevgi her zaman acımı verirdi insanaİllakide bir parçasını alevler içinde yakar daha sonrada ardına bakmadan gidermiydiSevgi bu kadar acımasızmıydı

Zamanlama önemlimiydi ki aşktaO kalbin habersiz misafiri değimliydiBenide bu haliyle yakmadı mı?Beni eline alıp duvardan duvara vurup kalbimi kor ateşlerde yakıp daha sonrada kapanmayacak yaralar bırakıp giden o değilmiydi?
Bunun için mi sevgiden bu kadar korkuyorumBen ki yasakları dinlemez,nerede imkansız şey varsa onu istemez miydim?Peki niye şimdi sevgiden kaçıyorumÖnceden ben onu kovalar bulmak için ne çabalar harcardımYa şimdi kapımın önünde duruyor ama kapıyı açmak için tereddüt ediyorumİçeri girdiğinde yine üzülen ya ben olursam Dayanabilir miyim ki?bu darbeye kaldırabilir miyim?
Ama her şeyin bedeli yokmuyduAşk her zaman mutluluk demek değil yaDünyada en ağır bedeli aşk için ödüyoruz herhaldeMutlu olmak isteyenlere yanında promosyon olarak acı,keder ve gözyaşı veriyorlar

Dünyanın en bedava şeyi hayal kurmakken biz onu dahi yapamıyoruzİçimizde koskocaman bir sevgi ağacı büyütmeye çalışıyoruzO ağacın her yaprağında bizim olduğumuz ama yapamıyoruzÇünkü bir gün o ağacın kesileceğini ikimizde çok iyi biliyoruzİmkansız olanların gerçekleşmeyecek hayaller kurmanın ne kadar aptalca olduğunu bildiğimiz halde keşke böyle olmasaydı demekten alamıyoruz kendimiziGerçektende aşkın zamanı yokmuşBeyinde bir sürü soru bırakıp gidiyormuşEğer bu soruların cevabı olsaydı demek ki aşk olmazmışSevgi insana keder ve dertten başka bir şey getirmezmiş gelirken yanındaSevgi bir şekilde kalbe girerken mantık uçup gidermiş beyindenZaten mantığın olduğu yerde sevginin işi de yok

Kalbimi senin ellerine bırakırken hiç korkmamıştımBir hamur gibiydim beklide istediğin gibi yoğurup daha sonrada bana bakıp işte benim eserim diyebilirdinAma ikimizde çocuk değildikve olanların farkındaydıkBu aşk baştan sona kadar imkansızdı ve biz imkansızı kovalıyordukBunun sonu da bir yenilgiden başka bir şey değildiSevgi ilk defa yenilecekti ve bizim bunu kaldırabilecek gücümüz yoktuEn güzel çare sevgimizi kalbimize gömüp uzaklaşmaktıCoşkun dereler gibi çağlayan kalplerimizi susturmaktan ve o sevgi ağacının yaprakları sararıp solmadan bu aşka bir son vermeliydikZaten yarını düşünmüyorduk kiBizim yaşadığımız bugündü ve yarının hayatımızda yeri de yoktuÇünkü bu ikimize de uymazdıBizim sevgimiz konuşmaktansa susmayı tercih ederdi tıpkı bizim gibiZaten sevgimizde bu yüzden yenilmedi mi?

Her şeyin ilacı olan zaman bizim sevgimizin ağrısını bile kesmedi,kanayan yarasını durduramadıVe rapor sonucunda da yazdığı gibi kanayan kalbimiz daha fazla dayanamadı oda sevgimiz gibi mücadeleye yenildi