Sevgiye Yer Kalmadımı

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Uzakdoğu'da bir Budist tapınağında geçmiş bir olayı anımsadım

Bu tapınak bilgeliğin gizlerini aramak için gelenleri kabul ediyordu ve burada geçerli olan incelik,anlatmak istediklerini konuşmadan açıklayabilmekti

Bir gün tapınağın kapısına bir yabancı geldi

Yabancı kapıda öylece durdu ve bekledi

Burada sezgisel buluşmaya inanılıyordu, kapıda tokmak ya da çan, zil türünden ses çıkaran bir gereç yoktu

Bir süre sonra kapı açıldı,içerdeki "bilgelik arayıcısı" kapıda duran yabancıya baktı

Bir selamlaşmadan sonra sözsüz konuşmaları başladı

Gelen yabancı, tapınağa girmek ve burada kalmak istiyordu

İçerdeki bir süre kayboldu,sonra elinde ağzına kadar suyla dolu bir kapla döndü ve kabı yabancıya uzattı

Bu "Yeni bir aracıyı kabul edemeyecek kadar doluyuz" demekti

Yabancı tapınağın bahçesine döndü,aldığı bir gül yaprağını dolu kabın içindeki suyun üzerine bıraktı

Gül yaprağı suyun üstünde yüzüyordu ve su taşmamıştı

İçerdeki Budist saygıyla eğildi ve kapıyı açarak yabancıyı içeriye aldı

Suyu taşırmayan bir gül yaprağına her zaman yer vardır

Bu sevgiydi ve sevgiye her zaman yer bulunurdu

Nicedir hayatımızda sevgiye yer bulamadığımızı düşündüm

Bize sevgiyi anlatan bir olayı haber yapamıyoruz

Bize sevgiyi anlatan bir kişiyi dinlemiyoruz

Bize sevgiyi anlatan bir duyguyu görmüyoruz

Bize sevgiyi anlatan bir yazı yazmıyoruz, böyle bir yazıyı okumuyoruz

Bir Polanya filminde Nazi dönemi anlatılıyordu

Nazi komutanı güzel bir evi komutanlık merkezi yapmıştı

Evin güzel sahibesi üst kata çıkmıştı ve az görünüyordu

Komutan bu kadına âşık olduğunu anladı ve aralarında şöyle bir konuşma geçti:
- Madam, aşkımız beni zayıf düşürüyor

- Hayır komutan, sevginiz sizi insan yapıyor

İnsan ruhu da doğanın bir parçasıdır ve doğa gibi boşluk kabul etmez

İçinde sevgiyi barındıramayan insan nefretle dolar ve insanlıktan uzaklaşır

Nefret etmeden birine kötülük yapamazsınız

Nefret etmeden birini öldüremezsiniz

Nefreti içinde barındırmak isteyen insan önce kendisinden nefret etmek zorundadır

İçinde nefreti yaşatan insan yüreğindeki sevgiyi kovmuştur

Artık onu bulması çok zordur ve bunun ağır bedelini ödeyecektir

Sevgisizlik ağır bir yüktür ve insan bundan kurtulmak için çok kötü şeyler yapar

Acımak sevgi değildir, üstünlüğün kabulüdür

Hoşgörü sevgi değildir, istemediğine katlanmaktır

Bağımlılık sevgi değildir,gereksinmenin karşılanmasıdır

Sevgi, değer vermesini bilmektir

Sevgi,yaşama hakkını kabul etmektir

Sevgi, varolmaktan kıvanç duymaktır

Sevgi, birlikte olmaktan sevinç duymaktır

Sevgi, eşitliğin duyumsanmasıdır

Sevgi, bütün yapay ayrımların hayattan çıkarılmasıdır

Sevgi, bilinçtir

Sevgi, insan olmaktır

Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve yerine parayı koyduk

Para için yaşıyoruz, para için eğitim görüyoruz, para için meslek ediniyoruz, para için çalışıyoruz, para için birbirimizi çiğniyoruz, para için birbirimizi aldatıyoruz, para için savaşıyoruz

Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve yerine üstün olmayı koyduk

Üstün olmak için yaşıyoruz, üstün olmak için yarışıyoruz, üstün olmak için kendimizden başkasının aşağı olmasına çalışıyoruz

Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve nefreti içimize çağırdık

Birbirimizden nefret ediyoruz nefretle yaşıyoruz, nefretle çalışıyoruz, nefretle dövüşüyoruz, nefretle öldürüyoruz

Para, üstün olmak ve nefret etmek hayatımızı dolduruyor

Hayatımız da savaşlarla, dünyayı yağmalamakla, birbirimizi boğazlamakla geçiyor

Sevginiz olmadıktan sonra daha çok paranız olsa, daha üstün olsanız, daha çok toprağınız, eviniz arabanız, malınız olsa ne olur?

Sevginiz yok ve hiç bir şeyiniz yok

Belki de yeniden öğrenmemiz gereken budur

hoş kalın

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Sevgiye Yer Kalmadımı Uzakdoğu'da bir Budist tapınağında geçmiş bir olayı anımsadımBu tapınak bilgeliğin gizlerini aramak için gelenleri kabul ediyordu ve burada geçerli olan incelik,anlatmak istediklerini konuşmadan açıklayabilmekti Bir gün tapınağın kapısına bir yabancı geldi Yabancı kapıda öylece durdu ve bekledi Burada sezgisel buluşmaya inanılıyordu, kapıda tokmak ya da çan, zil türünden ses çıkaran bir gereç yoktu Bir süre sonra kapı açıldı,içerdeki "bilgelik arayıcısı" kapıda duran yabancıya baktı Bir selamlaşmadan sonra sözsüz konuşmaları başladı Gelen yabancı, tapınağa girmek ve burada kalmak istiyordu İçerdeki bir süre kayboldu,sonra elinde ağzına kadar suyla dolu bir kapla döndü ve kabı yabancıya uzattı Bu "Yeni bir aracıyı kabul edemeyecek kadar doluyuz" demekti Yabancı tapınağın bahçesine döndü,aldığı bir gül yaprağını dolu kabın içindeki suyun üzerine bıraktı Gül yaprağı suyun üstünde yüzüyordu ve su taşmamıştı İçerdeki Budist saygıyla eğildi ve kapıyı açarak yabancıyı içeriye aldı Suyu taşırmayan bir gül yaprağına her zaman yer vardır Bu sevgiydi ve sevgiye her zaman yer bulunurdu Nicedir hayatımızda sevgiye yer bulamadığımızı düşündüm Bize sevgiyi anlatan bir olayı haber yapamıyoruz Bize sevgiyi anlatan bir kişiyi dinlemiyoruz Bize sevgiyi anlatan bir duyguyu görmüyoruz Bize sevgiyi anlatan bir yazı yazmıyoruz, böyle bir yazıyı okumuyoruz Bir Polanya filminde Nazi dönemi anlatılıyorduNazi komutanı güzel bir evi komutanlık merkezi yapmıştıEvin güzel sahibesi üst kata çıkmıştı ve az görünüyorduKomutan bu kadına âşık olduğunu anladı ve aralarında şöyle bir konuşma geçti: - Madam, aşkımız beni zayıf düşürüyor - Hayır komutan, sevginiz sizi insan yapıyor İnsan ruhu da doğanın bir parçasıdır ve doğa gibi boşluk kabul etmez İçinde sevgiyi barındıramayan insan nefretle dolar ve insanlıktan uzaklaşır Nefret etmeden birine kötülük yapamazsınız Nefret etmeden birini öldüremezsiniz Nefreti içinde barındırmak isteyen insan önce kendisinden nefret etmek zorundadır İçinde nefreti yaşatan insan yüreğindeki sevgiyi kovmuştur Artık onu bulması çok zordur ve bunun ağır bedelini ödeyecektir Sevgisizlik ağır bir yüktür ve insan bundan kurtulmak için çok kötü şeyler yapar Acımak sevgi değildir, üstünlüğün kabulüdür Hoşgörü sevgi değildir, istemediğine katlanmaktır Bağımlılık sevgi değildir,gereksinmenin karşılanmasıdır Sevgi, değer vermesini bilmektir Sevgi,yaşama hakkını kabul etmektir Sevgi, varolmaktan kıvanç duymaktır Sevgi, birlikte olmaktan sevinç duymaktır Sevgi, eşitliğin duyumsanmasıdır Sevgi, bütün yapay ayrımların hayattan çıkarılmasıdır Sevgi, bilinçtir Sevgi, insan olmaktır Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve yerine parayı koyduk Para için yaşıyoruz, para için eğitim görüyoruz, para için meslek ediniyoruz, para için çalışıyoruz, para için birbirimizi çiğniyoruz, para için birbirimizi aldatıyoruz, para için savaşıyoruz Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve yerine üstün olmayı koyduk Üstün olmak için yaşıyoruz, üstün olmak için yarışıyoruz, üstün olmak için kendimizden başkasının aşağı olmasına çalışıyoruz Sevgiyi hayatımızdan kovduk ve nefreti içimize çağırdık Birbirimizden nefret ediyoruz nefretle yaşıyoruz, nefretle çalışıyoruz, nefretle dövüşüyoruz, nefretle öldürüyoruz Para, üstün olmak ve nefret etmek hayatımızı dolduruyor Hayatımız da savaşlarla, dünyayı yağmalamakla, birbirimizi boğazlamakla geçiyor Sevginiz olmadıktan sonra daha çok paranız olsa, daha üstün olsanız, daha çok toprağınız, eviniz arabanız, malınız olsa ne olur? Sevginiz yok ve hiç bir şeyiniz yok Belki de yeniden öğrenmemiz gereken budur hoş kalın