Yüreğine Bir Tüy Konar Bazen Hissetmezsin

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Seni,
Sen olmayınca anlıyormuşum ben,
Bir an yokmuşsun gibi düşünüyorum,
Olmuyor

Yokluğunu, yarın geleceğini bilsemde kabullenemiyorum

Ve sen,
Ben yokken,
Neler düşünüyorsun acaba?

Kalbimde anlaşılması tuhaf sızılar oluyor bazen,
Neden?
Seni sevmekten korktuğumda,
Korktuğumun başıma geldiğini anlıyorum

Ne olacak?
Sonunu hayal edemiyorum

Ve sen,
Ben yokken,
Neler düşünüyorsun acaba?

Özlemin, alışmışlık olduğunu düşünüyorum bazen,
Özlemem için,
Ne kadar alışmışım ki sana?
En çok neyine alışmışım merak ediyorum

Ve sen,
Ben yokken,
Neler düşünüyorsun acaba?

Yağmur yağsa da bu aralar çok fena yağmursuyorum

Hava soğuk ama,
Ben aslında seni üşüyorum nefes alışlarımda

Sesim bir tuhaf çıkıyor, ismini hecelerken,
Ve sen,
Ben yokken,
Neler düşünüyorsun acaba?

Elini tutabilmenin kıymetini,
Parmaklarımla oynarken anlıyorum

İsminin dilimden düşmesini diliyorum

Gecenin en sessiz saatinde

Şimdiye kadar hiç duymamışım gibi tuhaf geliyor bana

Ve sen,
Ben yokken,
Neler düşünüyorsun acaba?

Düşlerimde bir değişti son zamanlarda,
Garibime gidiyor,
Her karesinde sen varsın yaşanacaklarımın,
Olmayacak hayallerimde bile sen çıkıyorsun karşıma

Ve sen,
Ben yokken,
Neler düşünüyorsun acaba?

Bu bir kanun mudur acaba? Sevilenin kıymetini kaybedince anlamak !
Onsuzluğun ağırlığı bir hamal yükü gibi çöktüğünde omzumuza ve
yarım kalmışlığın kokusu dolaştığında tenimizin her bucağını

başımızı yalnız koyduğumuzda yastığa

bizi sarıp sarmalayan kollarının
sıcaklığı yerine yorganları çektiğimizde üzerimize, hiç alakasız
bir zamanda ,hiç alakasız biri onun yaptığı bir hareketi yaptığında,
yolda haldurhuldur giderken burnumuza yabancı bir tenden onun
kokusu çarptığında

yüzlerce insanın olduğu kalabalık sokaklarda her bir insan yüzünde
ondan bişeyler aradığımızda

hep soran, hep bekleyen, hep uman gözlerle
her köşe başında , her yol sapağında belki karşılaşırız diye gümgüm
çarpan kalp atışlarımız arasında kaybolduğumuzda

Sıradan bir manavın önünden geçerken gözümüze ilişen kıpkırmızı,
kütür kütür taptaze bir elmaya gözlerimiz takıldığında ve bir elmanın
yarısı gibi bizi tamamlayan sevdalıdan ayrı yarım bir elma gibi
ortalarda dolaştığınızda, sol yanınızdaki sızı bir kurşun yarası
gibi sızladığında hayıflanmanın ya da keşkelerin durağını çoktan
kaçırdığınızı farkedersiniz

Ve sonra nedenler niçinler takılmış bir plak gibi dönüp durur
beyninizin içinde

içten içten kemirir yüreciğinizi

ve asli gerçek bir yumru gibi takılır boğazınıza

soluğunuz kesilir

ve anlarsınız ki

sizin için onsuz bir hayat düşünülemez

sonra elleriniz cebinizde, dilinizde bir şarkı kendinize itiraf ettiğiniz
gerçeğin olanca sarhoşluğuyla haykırırsınız

" SEN BENDE, BEN ÖLÜNCE ÖLÜRSÜN

SEN ÖLÜRSEN BEN ZATEN ÖLÜRÜMMMMMMMMMM !

"

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Yüreğine Bir Tüy Konar Bazen Hissetmezsin Seni, Sen olmayınca anlıyormuşum ben, Bir an yokmuşsun gibi düşünüyorum, Olmuyor Yokluğunu, yarın geleceğini bilsemde kabullenemiyorum Ve sen, Ben yokken, Neler düşünüyorsun acaba? Kalbimde anlaşılması tuhaf sızılar oluyor bazen, Neden? Seni sevmekten korktuğumda, Korktuğumun başıma geldiğini anlıyorum Ne olacak? Sonunu hayal edemiyorum Ve sen, Ben yokken, Neler düşünüyorsun acaba? Özlemin, alışmışlık olduğunu düşünüyorum bazen, Özlemem için, Ne kadar alışmışım ki sana? En çok neyine alışmışım merak ediyorum Ve sen, Ben yokken, Neler düşünüyorsun acaba? Yağmur yağsa da bu aralar çok fena yağmursuyorum Hava soğuk ama, Ben aslında seni üşüyorum nefes alışlarımda Sesim bir tuhaf çıkıyor, ismini hecelerken, Ve sen, Ben yokken, Neler düşünüyorsun acaba? Elini tutabilmenin kıymetini, Parmaklarımla oynarken anlıyorum İsminin dilimden düşmesini diliyorum Gecenin en sessiz saatinde Şimdiye kadar hiç duymamışım gibi tuhaf geliyor bana Ve sen, Ben yokken, Neler düşünüyorsun acaba? Düşlerimde bir değişti son zamanlarda, Garibime gidiyor, Her karesinde sen varsın yaşanacaklarımın, Olmayacak hayallerimde bile sen çıkıyorsun karşıma Ve sen, Ben yokken, Neler düşünüyorsun acaba? Bu bir kanun mudur acaba? Sevilenin kıymetini kaybedince anlamak ! Onsuzluğun ağırlığı bir hamal yükü gibi çöktüğünde omzumuza ve yarım kalmışlığın kokusu dolaştığında tenimizin her bucağını başımızı yalnız koyduğumuzda yastığa bizi sarıp sarmalayan kollarının sıcaklığı yerine yorganları çektiğimizde üzerimize, hiç alakasız bir zamanda ,hiç alakasız biri onun yaptığı bir hareketi yaptığında, yolda haldurhuldur giderken burnumuza yabancı bir tenden onun kokusu çarptığında yüzlerce insanın olduğu kalabalık sokaklarda her bir insan yüzünde ondan bişeyler aradığımızda hep soran, hep bekleyen, hep uman gözlerle her köşe başında , her yol sapağında belki karşılaşırız diye gümgüm çarpan kalp atışlarımız arasında kaybolduğumuzda Sıradan bir manavın önünden geçerken gözümüze ilişen kıpkırmızı, kütür kütür taptaze bir elmaya gözlerimiz takıldığında ve bir elmanın yarısı gibi bizi tamamlayan sevdalıdan ayrı yarım bir elma gibi ortalarda dolaştığınızda, sol yanınızdaki sızı bir kurşun yarası gibi sızladığında hayıflanmanın ya da keşkelerin durağını çoktan kaçırdığınızı farkedersiniz Ve sonra nedenler niçinler takılmış bir plak gibi dönüp durur beyninizin içinde içten içten kemirir yüreciğinizi ve asli gerçek bir yumru gibi takılır boğazınıza soluğunuz kesilir ve anlarsınız ki sizin için onsuz bir hayat düşünülemez sonra elleriniz cebinizde, dilinizde bir şarkı kendinize itiraf ettiğiniz gerçeğin olanca sarhoşluğuyla haykırırsınız " SEN BENDE, BEN ÖLÜNCE ÖLÜRSÜN SEN ÖLÜRSEN BEN ZATEN ÖLÜRÜMMMMMMMMMM ! "