Hayaller Kuracaksın

Acı, ağulu dikenler gibi ruhuna dolandığında, öfke kızıl bir küheylan gibi koşturduğunda, keder yaşlı bir ağaç gibi üstüne yıkıldığında, duracaksın,

durup gümüş bir su gibi akan sabahın tazeliğine bakacaksın,

sana iki yüz yıl önceden haberler taşıyan alaycı kargaların sesini dinleyeceksin,

çiçeklerini koklayıp derin bir soluk alacaksın

Ölüm seni kuşattığında, tam da o sırada, hayatı düşüneceksin

Acıyı, öfkeyi, kederi ulu bir gölgeliğe yatıracaksın bir zaman, 'dinlenin biraz' diyeceksin

Bir inci avcısı gibi, ta derinlere dalıp tek tek bütün istiridyeleri açarak, bir sevinç arayacaksın

Hayaller kuracaksın

Hatıralarını bir daha gözden geçireceksin

Sevdiklerini düşüneceksin ve seni sevenleri

Özlediklerini düşüneceksin ve seni özleyenleri

Teninde iz bırakanları ve senin izini taşıyan tenleri

Seni şakalarıyla güldürenleri ve senin şakalarına gülenleri

Sevinçlerini, hayallerini, hatıralarını, sevdalarını, sevişmelerini,

özlemlerini, şakalarını bir bir yerleştireceksin içine, hayat denilen mucizenin sana verdiği armağanları sıkıca kucaklayacaksın

Ölüm her yandan üstüne saldırıp seni kuşattığında, tam da o zaman hayatı düşüneceksin

Güzel bir haber gelecek belki yarın sabah

Belki bir mektup alacaksın

Sana gülümsemesini istediğin biri gülümseyecek belki sana

Serüvenci gemiciler gibi meçhul denizlerde kaybolduğunda,

tam da o zaman karanın bir gün görüneceğini düşüneceksin

Gözcünün kara göründü diye bağırdığını hayal edeceksin

Kara hiç görünmese bile, hiç olmazsa neyi aradığını ve neyi kaybettiğini bileceksin, çektiğin onca fırtınanın, varmayı umduğun hedefle mana kazandığını anlayacaksın

Her şeyi kaybetsen de hayallerini kaybetmeyeceksin

Neyi aradığını hiç unutmayacaksın

Sevinçlerini ne kadar hatırlarsan, acının derinliğini o kadar kavrayacaksın

Yaşadığın ve yaşayabileceğin güzel şeyleri ne kadar çok düşünürsen öfken o kadar keskinleşecek

Karanlık inerken ışığa daha dikkatli bakacaksın

Geleceğinle arana dibinde canavarların dolaştığı bir uçurum koyduklarında, nasıl biteceğini bilmediğin atlayışını yapmadan önce, geçmişine, sevinçlerine, hayallerine yaslanıp güç alacaksın

Sevdiğin türküyü mırıldanmaktan hiç vazgeçmeyeceksin

Bir çiçek iliştireceksin yakana

Ölüm seni kuşattığında, tam da o zaman, hayatı düşüneceksin

En azgın, en ihtiraslı sevişmelerini

En çılgın hayallerini

En çağıltılı kahkahalarını

Belli olmaz, belki yarın sabah bir haber alacaksın

Acı, ağulu dikenler gibi ruhuna dolandığında, öfke kızıl bir küheylan gibi koşturduğunda, keder yaşlı bir ağaç gibi üstüne yıkıldığında, duracaksın,

durup gümüş bir su gibi akan sabahın tazeliğine bakacaksın, sana iki yüzyıl önceden haberler taşıyan alaycı kargaların sesini dinleyeceksin, çiçeklerini koklayıp derin bir soluk alacaksın

Ölüm seni kuşattığında, tam da o sırada, hayatı düşüneceksin

Acıyı, öfkeyi, kederi ulu bir gölgeliğe yatıracaksın bir zaman,

'dinlenin biraz' diyeceksin

Onları şefkatle dinlendireceksin

Çünkü onlara yine ihtiyacın olacak



Ahmet Altan