Yaşlı Kadın

Yaşlı kadın, misafirlerine süt ikram ederken: - Sizler de gelmeseniz, kapımı çalan olmayacak, diyordu Beni ne kadar sevindirdiğinizi bir bilseniz…


Kadıncağız, kendisi gibi yaşlanmış ve yıkılmaya yüz tutmuş olan bir ahşap evde yaşıyor, eşinin vefatından sonra bağlanan “dul aylığı”yla geçinmeye çalışıyordu


Hiç bir masrafı yoktu Allah bereket versin, o para yetiyordu Fakat ihtiyarlıktan da zor gelen “yalnızlık”, belini tam anlamıyla bükmüştü


Yan taraftaki bakkalın çırağı, her gün pencereyi tıklatıp istediği şeyleri getirmesine rağmen, dükkan sahibinden korktuğu için onunla konuşmazdı Kadıncağız, böyle zamanlarda daha da garipleşir ve kendisi sık sık uğrayan vefalı misafirlerini beklemeye koyulurdu


İşte o misafirler yine gelmiş ve ikram edilen sütü içmeye başlamışlardı Yaşlı kadın, duvardaki sararmış resmi gösterirken:


- Rahmetli eşim, oldukça uzun boyluydu, dedi Onun yanındaki ise oğlumdur Bu resim çekilirken küçücüktü Doktor olup yurt dışına yerleşecek ve bir daha bizi aramayacak deselerdi, kim inanırdı?


Misafirler, her gelişlerinden aynı şeyleri dinledikleri için, yaşlı kadının sözüne kulak asmıyorlardı Kadın, devam ederek:


- Benim kucağımdaki de kızımdır, dedi Saçları altın sarısı gibiydi Zengin bir iş adamıyla evlendikten sonra, nedense anacığına vakit ayıramadı


Kadının nemli gözleri duvardaki resme takılı kalmış, misafirler ise sütlerini bitirip yola koyulmuşlardı… Hep birlikte, döşemedeki kırık tahtaların arasından geçerek gözden kayboldular…


Yavru kedicikler, ertesi gün yine gelecek ve ihtiyar kadının verdiği ziyafete katılacaklardı…