Yanlızlık İnsanın Kaderiymiş

Sürekli tekrarladığım cümleler daha cesur bugün

Ve kendinden aciz bir ben

Dilime kimsesiz sözler bulaştı

Darmadağınım

Hayatımı özet geçmeliyim

Uzatma ! uzatmamalıyım

Karmaşığın dibine vurmalıyım

Teşhisi konulmamış yanılgılar içinde tutsaklığım

Gel- Gitler akıtıyorum ömürlük nehrime

Susmalıyım!

Hayır devamı olmalı

Üşüyorum, üşüdükçe uzuyor gece

Ve gece üşüyor benimle

Sis çöküyor içime, ve ardından çenem düşüyor

Korkuyorum aynadaki yüzümden

Ve aynadaki korkaklığımı görmekten

Korkuyorum düşüncelerimden

Bir yerinden tutmak istiyorum zamanı

Zaman parçalanıyor avuçlarımda

Bir seni ve bir beni topluyorum sadece kelimelerde “biz” oluyoruz

İkimizin toplamı hiç “biz” etmedi ki

Belki ben bir hiç veya biz dediğimiz şey bir “hiçti”

Bizi esir aldım içime, ve karanlığa gömdüm

Şehir sustu, insanlar sustu

Susmalıyım

Dilim belki anlaşılmaz halde ama ıslıklarım bir çığlık

Çıkar içimdeki çığlıkları!

Emanetçi cümlelerimi alır o zaman susarım belki

Şimdi iki kuruşluk uykularıma geri dönmeliyim

Çığlıklarım ne zaman uyanır bilinmez

Sen en iyisi mi tekrar göm çığlıklarımı içime



Salih Gökay