Çanakkale Savaşı Anıları

Çanakkale Savaşı Anıları

Düşman askeri öylesine korkmuştu ki, Ertuğrul Koyu’na (V Kumsalı) girmiş olan büyük nakliye gemisinden inmeyi reddettiler Komutanlar ve subaylar kılıçlarını çekmişlerdi ve adamları merdivenlerden aşağı gönderiyorlardı Ama hiçbiri Türk kurşunlarından kaçamıyordu
(Binbaşı Mahmut Sabri)

Gözlerimizin önündeki manzarayı anlatmak olanaksızdı Filikalar şimdi hemen hemen birbirlerine yanaşmış olarak kıyıya kadar uzanıyordu ve içleri parçalanmış cesetlerle doluydu Sonuncu filika ile kıyı arasında cesetlerden bir iskele vardı Ölülere basmadan kıyıya çıkmak mümkün değildi ve koyun suları kandan kıpkırmızı kesilmişti
(Teğmen R B Gillet)

Mevzilerimize yaklaşan Türk saflarını görebiliyorduk Olağanüstü bir cesaretle çarpışıyorlardı ve ateşimiz karşısında yıkılan bir safın yerini alan bir diğeri bize karşı yürüyor, sağ kalanlar korunmalı bir yerde toplanıp tekrar üzerimize geliyorlardı
(Yüzbaşı Robert Whigham)

Siperde mümkün olduğu kadar siper duvarının yakınına ve dibe yüzüstü yatardın Toprak sallanır ve havan mermileri miyavlayan kediler gibi bir ses çıkararak üstünden geçerdi Patlamayı duyduğun sürece iyiydi Patlamayı duymadıysan öldün demekti!
(Er Harry Baker)

Havada korkunç bir koku vardı, benden önce oraya gitmiş birine “Bu koku da ne” diye sordum “Siperimizin önünde yatan ölüler,” dedi “Bizim önümüzde Hant ve Worcester’lardan 700, sağda da Anson Taburu’ndan 800 kişi yatıyor” Orası iki mil ötedeydi ve koku bizim bulunduğumuz yere kadar geliyordu Bu ölüm kokusunu içinden çıkartıp atamazsın Onu hala hissederim”
(Er Harry Baker)

Çankkale Savaşı Anıları

En büyük bela sineklerdi Milyonlarca sinek vardı Siperin bir yanı kara bir kütleyle kaplıydı Açtığın her şey, örneğin bir teneke et, bir anda sineklerle örtülürdü Bir kutu reçel bulacak kadar talihliysen açtığında önce sinekler dalardı içine Sinekler ağzının çevresinde, yaralarının, çıbanlarının üzerindeydi Vücudunun bir yerini açtığında hemen sineklerle kaplanırdı Bu gerçek bir lanetti
(Er Harold Broughton)

Çanakkale Savaşı Anıları

Ateşe başladıklarında ödüm patladı Şarapnel dolu gibi yağıyordu Hemen cepheye gitmemiz gerekiyordu ve orada kurşunlar gerçekten uçuşmaya başladı Korkmadığını söyleyen yalancıdır! George Washington başının üstünden uçuşan kurşun vızıltısından hoşlandığını söylemişti -ama o benim savaşımda değildi!
(Deniz eri Joe Murray)

Köy korkunç bir tuzaktı Her ev ve her köşebaşı keskin nişancılarla doluydu ve sokakta bir görünmek kafana kurşun yemek için yeterliydiO köyde çok asker ve subay kaybettik Düşman hiç görünmüyordu, görünen tek şey sadece bizimkilerin orada burada yere devrilmeleriydi Bir evde keskin nişancı ararken tabancamla bir Türk öldürdüm ama bu arada az daha, önce ben ölüyordum
(Teğmen Guy Nightingale)

Aramızda ve askerlerimiz içinde Balkan utancının tekrarını yaşamaktansa ölmeyi tercih etmeyecek tek kişi olduğuna inanmıyorum Eğer böyleleri varsa onları bir an önce biz kendi ellerimizle kurşuna dizelim
(Mustafa Kemal)

Türklerin içinde iriyarı biri vardı, neredeyse iki metrenin üstünde olmalıydı Bizimki de en az onun kadar iriydi Sanırım prestij için iri adamlarını seçmişlerdi İkisinde de beyaz bayraklar vardı ve ortada duruyorlardı Ben ölüleri gömenlerden biri değildim ama siperin kenarında oturdum ve bir süre sonra yanlarına gidip Türk’e sığır kavurması ikram ettim Gülemsedi, çok sevinmiş göründü ve o da bana ipe dizilmiş incir verdi Jacko adını verdiğimiz Türk askerlerinden ben de bizimkilerin hepsi de pek hoşlanmıştı Onun için kötü bir söz söylendiğini duymadım, temiz dövüşürlerdi ve dünyanın en cesur insanlarıydı En yoğun ateş karşısında bile durmazlardı, adeta fanatik insanlardı Onlarla ateşkeste karşılaştığımızda çok esaslı insanlar oldukları sonucuna vardık
(Er Henry Barnes)

Türk subayları siperlerimize girip “Bay Falanca burada mı?” diye sorarlar, subay karşılarına gelince de onu öldürüp kendi siperlerine koşar giderlerdi
(Er George Peake)