Kuru Akıl Neye Yarar! Mesnevi

KURU AKIL NEYE YARAR




Bir bedevi, devesine iki dolu çuval yüklemiş, birisi onu lafa tuttu Vatanından sorup konuşturdu ve o suallerle bir hayli inciler deldi Sonra dedi ki: “ o iki çuvalda ne dolu? Doğruca söyle!” Bedevi “ bir tanesinde buğday var Öbürü kum, yiyecek bir şey değil” dedi Adam “ neden bu kumu doldurdun” diye sordu

Bedevi cevap verdi: “ O çuval boş kalmasın diye” Adam; “ Akıllılık edip buğdayın yarısını bu çuvala, yarısını da öbür çuvala koy Bu suretle hem çuvallar hafifler, hem devenin yükü “ dedi Bedevi bu fikri pek beğenip “ Ey akıllı ve hür hakim, böyle bir ince fikir, böyle bir güzel rey sahibi olduğun halde neden böyle çırçıplaksın, yaya yürüyor, yoruluyorsun?” Dedi O iyi kalpli bedevi, hakime acıdı, onu deveye bindirmek istedi Tekrar “ Ey güzel sözlü hakim, birazcık halinden bahset Böyle bir akılla, böyle bir kifayetle sen ya vezirsin ya padişah Doğru söyle!” dedi Hakim dedi ki: “ İkisi de değilim, halktan bir adamım Halime elbiseme baksana!” bedevi “ Kaç deven, kaç öküzün var?” diye sordu

Hakim cevap verdi: “ Uzun etme Ne ona malikim, ne buna!” Bedevi, “ peki, bari dükkanındaki mal ne, onu söyle!” dedi Hakim dedi ki “ Benim dükkanım nerede, yerim yurdum nerede? Bedevi, öyleyse paranı sorayım: sen yapayalnız gidiyorsun, hoş nasihatlar da bulunuyorsun, ne kadar paran var?

Alemdeki bakırları altın yapacak kimya senin elinde, akıl ve bilgi incilerin tümen, tümen dedi!” dedi Hakim, “ Ey Arabın iftiharı, vallahi para şöyle dursun, bir gecelik yiyecek alacak mangırım bile yok Yalınayak başı kabak koşup duruyorum Kim, bir dilim ekmek verirse oraya gidiyorum Bu kadar hikmet, fazilet ve hünerden ancak hayal ve baş ağrısı elde ettim” deyince; Arap dedi ki : “ yürü, yanımdan uzaklaş Senin nuhusetin benim başıma da çökmesin O şom hikmetini benden uzaklaştır Sözün zamane halkına şom Ya sen o yana git, ben bu yana gideyim Yahut sen önden yürü, ben arkadan yürüyeyim Bir çuvalımda buğday, öbüründe kum olması, senin hikmetinden daha iyi be hayırsız! Benim ahmaklığım, çok mübarek bir ahmaklık Gönlümde azığım var, canım pehrizkar!”

Sen de şekavetin azalmasını istiyorsan çalış, sendeki hikmet azalsın Tabiattan doğan, hayalden meydana gelen hikmet, Tanrı nurunun feyzinden nasipsiz bir hikmettir Dünya hikmeti, zannı, şüpheyi attırır, din hikmetiyse insanı feleğin üstüne çıkarır Ahir zamanın adi ukalası, kendileri evvelce gelenlerden üstün görürler Hileler öğrenip ciğerler yakmışlar, hileler, düzenler bellemişlerdir Asıl sermaye iksiri olan sabrı, ihsanı, cömertliğiyle vermişlerdir

Fikir ona derler ki bir yol açsın Yol ona derler ki önüne bir padişah çıkagelsin Padişah ona derler ki kendiliğinden padişah olsun; hazinelerle, askerlerle değil Zira kendiliğinden padişah olursa padişahlığı, Ahmet’in pak dininin yüceliği gibi ebedidir