Yaprağın Suhuletiyle Nazar!

**MustafaCilasun** · 03-11-2011

Zaman geldi ve yapraklar
En severek tutundukları, dalları
Bırakmak sonunda kalıyorlardı

Çaresiz ve sessizliğin eşiğinde
Ne kadar tutkunlardı, hazzın, ahengin…

Zevkin, güzelliğin, etkilenmenin
Esin kaynağı olmalarının vakti gelmişti işte

Öncelikle zaman ve mekânın sahibi
Bir zaman dilimi içinde şekillendirmişti
Her şeyi yeraltı fabrikasının harika diyarında…

Oldukça basit gördüğümüz, toprak,
Su ve güneş ne muazzam bir sermayedir

Ekilen, büyütülen, biçilen hasat zamanı,
Hazanın da beklediği vakit olmuştur

Ne yapsın hayat devan ediyor
Bir boşluğa müsaade etmiyor bir diğeri yerini alıyor

Eğildim sokağın artasın da mahzun
Bir şekilde akıbetini bekleyen yaprağın yanı başına…

Parmaklarımla okşadım onları
Sevgi kokuyorlardı Vefayı anlatıyorlardı

neti vurguluyorlardı Sabrı soluyorlardı
Onlar vuslatın ne demek olduğunu biliyorlardı

Oysaki yalnızca sararan ve kopan bir yapraktı
Rüzgârın esintisine dayanacak takati kalmamıştı

Ve en sevdiği yârinden
Ayrılmak zorunda kalmıştı
Çaresizdi Biganeydi

Yüreğinin acısı o kadar şiddetliydi ki,
Bu durumun hissedilmemesi açısından
Yumuşaklığa ve yerlerde çamura, toprağa
Bulanmaya adamıştı adeta kendisini

Adeta bir divane gibi…
Bir sazende gibi…
Bir aşkın figanesi gibi…

Avuçlarımla kucakladım onları, yeniden
Koklayarak akıbetlerinin hayır olmasını diledim

İçlerinden birkaç tanesini güzelce
Mendilimin katlarında yatırarak,
Ceketimin koyun cebine koydum

Bu güzel yapraklar bana o kadar güzel
Manalar yüklüyordu ki, aldığım haz tarifsizdi
Alıp götürüyordu uzaklarda kokan diyarlara…

Aşka, sevdaya, hasrete, vefaya,
Dostluğa birçok unutulan nice
Güzellikleri bir kez daha dalınan kopan
Ve sokaklarda savrulan yaprakla anıyordum…

Mustafa CİLASUN

03-11-2011	#1
MustafaCilasun	Yaprağın Suhuletiyle Nazar! Zaman geldi ve yapraklar En severek tutundukları, dalları Bırakmak sonunda kalıyorlardı Çaresiz ve sessizliğin eşiğinde Ne kadar tutkunlardı, hazzın, ahengin… Zevkin, güzelliğin, etkilenmenin Esin kaynağı olmalarının vakti gelmişti işte Öncelikle zaman ve mekânın sahibi Bir zaman dilimi içinde şekillendirmişti Her şeyi yeraltı fabrikasının harika diyarında… Oldukça basit gördüğümüz, toprak, Su ve güneş ne muazzam bir sermayedir Ekilen, büyütülen, biçilen hasat zamanı, Hazanın da beklediği vakit olmuştur Ne yapsın hayat devan ediyor Bir boşluğa müsaade etmiyor bir diğeri yerini alıyor Eğildim sokağın artasın da mahzun Bir şekilde akıbetini bekleyen yaprağın yanı başına… Parmaklarımla okşadım onları Sevgi kokuyorlardı Vefayı anlatıyorlardı neti vurguluyorlardı Sabrı soluyorlardı Onlar vuslatın ne demek olduğunu biliyorlardı Oysaki yalnızca sararan ve kopan bir yapraktı Rüzgârın esintisine dayanacak takati kalmamıştı Ve en sevdiği yârinden Ayrılmak zorunda kalmıştı Çaresizdi Biganeydi Yüreğinin acısı o kadar şiddetliydi ki, Bu durumun hissedilmemesi açısından Yumuşaklığa ve yerlerde çamura, toprağa Bulanmaya adamıştı adeta kendisini Adeta bir divane gibi… Bir sazende gibi… Bir aşkın figanesi gibi… Avuçlarımla kucakladım onları, yeniden Koklayarak akıbetlerinin hayır olmasını diledim İçlerinden birkaç tanesini güzelce Mendilimin katlarında yatırarak, Ceketimin koyun cebine koydum Bu güzel yapraklar bana o kadar güzel Manalar yüklüyordu ki, aldığım haz tarifsizdi Alıp götürüyordu uzaklarda kokan diyarlara… Aşka, sevdaya, hasrete, vefaya, Dostluğa birçok unutulan nice Güzellikleri bir kez daha dalınan kopan Ve sokaklarda savrulan yaprakla anıyordum… Mustafa CİLASUN __________________ Aşk; halin demidir!