Aşık Karınca

Vaktiyle Hz Süleyman, kuvvet ve haşmetliyle yolda giderken bir alaykarıncaya rast geldi Karıncaların hepsi tazim etmek üzere huzurunakoştularBir an içinde binlerce, hatta daha da fazla karınca huzura vardı*
*Fakat bir karınca, hemencecik huzura gelmedi Yuvasının önünde bir topraktepe vardı *
*O tepeyi düzelmek için yel gibi bir toprak zerrelerini taşımaktaydı* *
* *Süleyman , bu karıncayı yanına çağırıp dedi ki:* *
* *"Ey karınca! Görüyorum ki pek güçlü sayılmasınNuh un ömrüyle Eyyup unsabrına sahip olsan yine bu tepeyi kaldırmaya güç yetiremesinBöyle bir iş,senin gibisinin kol kuvvetiyle yapılmazBu tepeyi sen kaldıramazsın"* *
* *Karınca dile geldi:* *
* *"Padişahım! dedi , bu yolda ancak himmetle yürünebilir Sen benimyaratılışıma bakmaHimmetimdeki yüceliğe bakBenden ayrı bir karıncavarGöremiyorum onuFakat beni aşk tuzağına çektiBana dedi ki : 'Sen şutoprak tepeyi dümdüz yol yaparsan bende senin yolundan bu hicran kayasınıkaldırır,seninle düşer kalkarım' Hemen şimdi bende işe belbağladımButoprağı taşımaktan başka çaremyokBu toprağı kaldırır, tepeyi dümdüz bir hale getirirsem onun vuslatınıelde edebileceğimBu hususta çalışıp çabalarken ölebilirim, ama hiç olmazsayalan yere bir davaya kalkmışım sayılmam ya!"* *
* *Azizim , aşkı bir karıncadan öğren! Gözün kıymetini körden belle!* *Karıncanın kilimi karadır ama gayret kemeri vardır belinde Karıncaya bilehor bakma sakın!Onun da gönlünde bir aslan yatar* *
* *Bu yolda hal böyle; bir karınca, bir aslının kulağını çekmede* *

* *Ferduddin Attar İlahiname