Hak Birgün Herşeyi Fetheder

I
Gün döner…
Yıldızlar kayar…
Firavun mezarları turistik gezilere konu olur…
Medeniyetler bazen sessiz sedasız, bazen büyük bir gürültüyle çöker…
Hak ise yaşamaya devam eder…
Yeni doğum yapmış bir annenin alnındaki ter damlalarının içinde…
Elleri ekmeğe dokunan bir insanın şükründe tekrar tekrar hayat bulur…
II
Gün döner…
Güneş tutulur bazen…
Evren, insana sormadan genişlemeye devam eder…
Büyük hayat teorisyenleri fikirleri ile birlikte tarihin sayfaları arasında sıkışır kalır…
Güneşi görebilmek için parmak uçlarımıza muhtaç olurlar…
Hak ise hep gün ışığıdır…
Ümmetine gülümseyen bir Peygamberin yüzüdür mesela…
O yüze dokunan gözlerdeki bir damla yaştır…
III
Gün durur…
Yıldızlar durur…
Güneş durur…
Her şey durur…
Görebilmek, hissedebilmek için o müstesna anı…
Çünkü bir kent anne olmaya hazırlanmaktadır…
Bir güvercin havalanır gökyüzüne…
Ve bir yetim, dünyaya gözlerini açar…
Çöl bağrına basar onu…
İnsan bir kez daha esirgenir…
Var kılınmanın hazzını yaşar kâinat…
İnsanlar birer birer yeniden doğar…
Ve milyarlarca insan, hep bir ağızdan lebbbeykkkk diye bağırmaya hazırlanır…
IV
İstanbul Ortaköy’de denizin hemen kenarında ki bir caminin avlusu…
Mavi su… Mavi gök…
Mekke çok uzak… Kudüs çok uzak… Marakeş çok uzak… Kahire çok uzak…
Ama gördüğümüz düşler hala aynı…
Hepimizi aynı düşlerin bir parçası yapan Allah’a hamd olsun…

Hakan Küçüksöz