Bir Cemre De Yüreklerimize Düşse...

İkinci cemre düştü dostlar, ikinci cemre de düştü
Birincisi havaya düşer, ikincisi suya düşer, üçüncüsü toprağa düşer
Peki, yüreğimize kaçıncısı düşecek acaba?
Keşke diyorum bir cemre de yüreğimize düşse ve yüreğimiz de havayla, suyla, toprakla birlikte ısınmaya başlasa
Belki o zaman fark ederdik, aramızdaki “fark”ların aslında “renkler”imiz olduğunu
Farklarımızın, “Ne kadar fark, o kadar gökkuşağı” anlamı içerdiğini
Ve ruhumuzu zenginleştirdiğini
Belki o zaman fark ederdik, hayatın güzelliklerle dolu olduğunu
Değişen mevsimlerin içinde saklı farklılıklarla hayatın daha yaşanabilir hale geldiğini, bu anlamda her mevsimin kendi sırrını içinde sakladığını ve vakti geldiğinde hayata kattığını
Zıtların birbirleriyle “kaim” olduğunu; kış olmadan yazın, yaz olmadan baharın, gece olmadan gündüzün, yaşlılık olmadan gençliğin değerinin bilinemeyeceğini
Zıtlıkların tamamlayıcı mahiyetlerini, farkı fark ettirici özelliklerini
•
Karar vaktidir sanırım
Ya iktidar olamamış siyasetçilerin “iktidarsızlık” sendromunu olumsuzluğa dönüştüren “Batsın bu dünya” modundaki yaklaşımlarını ya da günlük gazete ve bildik televizyonların, patronun vergi cezasından hayata bakan karamsarlıklarını esas alıp dünyamızı karartacağız
Veyahut her oluşta saklı güzelliği görme kararlılığı içinde hayata “mü’mince” bakıp hayatın “tefekkür” ve “tezekkür” boyutunda yakalamamız mukadder olan ihtişamın “İlahî ikram” boyutunu keşfederek “hamd” kapısından Allah’a ulaşacağız
Seçim bize bırakılmış
Yine de birinci tarz-ı hayatın (hayat tarzının) insanın ufkunu kararttığını, hayata olumsuz bakmanın güzellikleri ıskalattığını ve insanı hayattan keyif alamaz hale getirdiğini, bunun ise hem başarısızlığı körüklediğini, hem de dünya cehenneminde yandıktan başka, ahret cehennemini de inşa ettiğini bilmekte fayda var
Peygamber Efendimiz, her türlü olumsuzluğun içinden güzellik çıkarabilen ve mevcut tüm güzellikleri yakalayabilen bir örnektir
Çürümüş, kokuşmuş ölü bir köpeğin bile dişlerine dikkat çekmiş, “Dişleri ne güzel” buyurmuştu
Köpeğin dişleri gerçekten güzeldi Ama herkes kokuşmuşluğuna, çürümüşlüğüne dikkat kesildiği için güzel dişlerine kimse dikkat etmemişti
Efendimiz söyledikten sonra dikkat ettiler ve Efendimize hak verdiler:
“Gerçekten de güzelmiş”
•
Dünya da öyledir sevgili dostlarım; insanların bozmadığı yerler hâlâ güzeldir
Bakın hâlâ cemreler düşüyor
Mevsimler değişiyor
Geceler gündüze dönüşüyor
Güneş doğarken ayrı, batarken ayrı renk cümbüşünün tablolarını çiziyor
Mehtap ve gökkuşağı hâlâ çıkıyor
Yıldızlar hâlâ dünyanın en güzel bestesinin İlâhî nağamatına (nağmelerine) uyup zikrediyor
Yağmurun seyrine doyum olmuyor
Karın keyfi her yaşta yaşanabiliyor
Cemreler de birbiri ardına düşmeye başladı ya, kısa bir süre sonra toprak canlanmaya, ağaçların damarlarına su yürümeye, bitkilerin içinde “gül ateşi” tutuşmaya başlayacak
Bahar gelecek ve hayat alabildiğine renklenecek
Bu rengârenkliği, bu cümbüşü fark etmemek, küfran-ı nimet olmaz mı?
Bu güzellikleri bizim fark etmemiz ve o “fark” içinde şükretmemiz için Yaratan Kudret’e şükürsüzlük anlamına gelmez mi?
Silkinin lütfen dostlarım, silkinelim! Hayat siyasetten, ticaretten, kavgadan, savaştan, krizden ve seçimden ibaret değildir!
Hayat aynı zamanda doyumsuz bir güzelliktir
Güzel taraflarını görebilmek için, galiba önce Peygamberce bakmayı öğrenmemiz gerekiyor: “Köpek çürümüş, derisi lime lime olmuş, kemikleri ayrılmış, kokuşmuş, ama dişleri hâlâ çok güzel!”
Dostlarım, dünya bozulmuş, çürümüş, kokuşmuş; ama hayat hâlâ çok güzel

Yavuz Bahadıroğlu/Vakit