Kapı Çalar....

Kapı çalar


Sabahın erken saatlerinde
Açarsınız Sütçünüzdür gelen
Sütçünün litreliğinden kabınıza dökülen beyazlıkta sabahın güzelliğine kavuşursunuz
Gözünüzde pırıl pırıl bir sabah kahvaltısı canlanır
İçinizden Bugün kahvaltıyı bahçede yapalım diye geçirirsiniz







Kapı çalar


Gelen postacıdır
Kucağında büyükçe bir paket Uzattığı kâğıda bir imza atarsınız
Daha önceden ısmarladığınız kitaplara kavuşmanın sevincini yaşarsınız
Zaten tatilde olduğunuzdan bu kitaplara çok ihtiyacınız vardır
Artık canım sıkılmayacak deyip keyiflenirsiniz
En çok merak ettiğinizi alıp şezlonga uzanırsınız







Kapı çalar


Kapıya koşarsınız
Yıllardır görmediğiniz bir dost gelmiştir
Sevinirsiniz Sohbetleriniz saatler boyu hatta günlerce sürer
Yaşamak ne güzel dersiniz içinizden Hele böyle dostlar varken







Kapı çalar


Dürbünden bakarsınız Kimseyi göremezsiniz
Dönüp yeniden koltuğa gömülürsünüz Bir daha çalar
Bakarsınız, yine kimse yok
Tam o sırada bir daha çalınca kapıyı açarsınız Komşunuzun oğlu
Elindeki sopayla zile uzanmakta Meğer tuzları bitmiş
İçeriden tuz getirirken kendi kendinize söylenirsiniz
Elbette göremem Keratanın boyu bir metre"
Bu küçük hâdise neşelendiriverir ortalığı
Hatta koşup hanımınıza anlatırsınız







Kapı çalar


Düşüp bayılacak kadar şaşırırsınız
Askerdeki oğlunuz haber vermeden izne çıkmıştır
Oğlum benim
diye hasretle kucaklarken gözyaşlarınızı zaptedemezsiniz
Mutululuğunuz oğlunuzun izni kadar uzar







Kapının her çalışında sanki mutluluğa koşmaktasınız
Huzur tüter gözlerinizden Her sessizlikte kulaklarınız zil sesi arar


"Ve kapı çalmaz"

En büyük misafir gelir



Âdetâ kapıyı kırmıştır
Alıp gider sizi, şaşırırsınız Niye haber vermedi? diye içinizden geçirirken
Doğduğundan beri zile basmaktayım der
Bir şeyler söylemek istersiniz o an Ama o andan sonra diliniz dönmez



Ölüm sessiz sedasız gelivermiştir