Cennet Ülke - Masal Okuyun

Cennet Ülke

Bu ülke öyle bir ülke ki, herşey bolmuş

Ağaçlarla, Çiçeklerle dolu bahçelerin yer aldığı,

Herkesin huzurlu yaşadığı,

Üzerinde pamuk gibi bulutların dolaştığı,

Güzel bir ülke imiş

Her köşesinde yemyeşil,

Mis gibi kokan ağaçları,

Bağrında binlerce çeşit canlının barındığı

Göz alabildiğine yükselen ormanları varmış

Kuşlar şakır, koyunlar melermiş

Rengarenk kelebekler uçuşurmuş kırlarda,

Rüzgar da ılık esermiş yeşil çayırlarda

Hoş bir seda bırakırmış,

Çobanın kavalından dökülen ezgiler

Tekir kedi mırıldanır, karabaş keyifle dolaşırmış

Tüm çocuklar ve büyükler mutluluk içinde yaşarmış

Hayat sürüp giderken hızla,

Insanlar yaşam telaşında!

Yiyor, içiyor, döküp saçıyor,

Yaşayıp gidiyorlamış

Ormanları kesip biçiyor

Süratle de tüketiyorlarmış

Fakat bu hayat telaşı içinde

Büyümekte olduğunu farkedemedikleri

Bir canavar bilgisizlikle, ruhunu

Verimli topraklarla da karnını doyuruyormuş

Görülmez değilse de bu varlık!

Göremiyorlarmış birileri nedense!

Ülkede yaşam sürüyor, yeni yeni bebekler doğuyor,

Ülke nüfusu da gittikçe artıyormuş

Bir taraftan topraklar azalıyor,

Yaşam alanları daralıyormuş

Canavar ise büyüyor da büyüyormuş

Canavar mutlu, halinden memnun;

Çünkü ülke halkı farkedemiyor işin boyutunu

Ve insanlar yitiriyor işini, aşını

Hergün gelişmiş, ülkelerin yaşamları

Hayatlarına fabrikalar, makineler girmiş

En kötüsü doğa kirlenmiş

Ya o çöplerin durumu?

Bidonlara, sokaklara, sulara taşmış

Ülkeden gökyüzüne

Zararlı gazlar, tozlar, dumanlar yükselmiş

Yağmur damlaları kirlenmiş,

Kara kara yağmış dünyalarına

Halı gibi serili otlar yokedilmiş

Verimli tarlalar da binalara dönüştürülmüş

Tabiat başlamış sararmaya, solmaya

Mevsimler şaşırmış ve yerlerini

Baharı beklerken düşmüş kiraza kar taneleri

Sabah kar var, giyiyorsun çizmeni,

Öğleden sonra terleyip çıkartıyorsun ceketini

Denizlerde yüzülemez, balıklar da yaşayamaz olmuş

Ya kirlenmiş denizlerde yaşayan canlılar?

Ne mi olmuş?

Ne olsun yaşayamaz olmuş herbiri

Kökleriyle sarılıp toprağı kucaklayan ağaçlar da

Kesilince birer birer,

Gelipte birçok canlar alır olmuş seller

Oysa ormanlar köklerindeki gölcüklerde

Topraktan çektikleri suları saklar,

Hem de mevsimi dengelerler

Olmaz ise eğer ormanlar,

Sularla akıp gider faydalı üst topraklar

Toprağın gücü yetmez

Tohumu bağrında beslemeye

Çünkü artık yitirmiştir özünü mineralini,

Renk renk çıplak kayalar ve çölleşmiş tepeler

Kaplar ülkenin her yerini

Peki bu tablolar kader mi?

Yoksa bir ihmalin bedeli mi?

Ve günlerden bir gün

Ülkenin bir köşesinde;

Duyarlılığı, duygusallığı,

Sevgisi dağlar kadar olan,

Pamuk sakallı bir dedecik

Uyuyamaz olmuş geceleri!

Kim sorsa halini

Diyemiyormuş iyi,

Çünkü söyledikleri dilediği gibi

Ulaşamıyormuş göze, kulağa, dile ne dese

Birgün oturuken bahçesinde,

Geldiğini görür çocukların, gençlerin;

Yeşil giysilerle başında tacı yapraklardan

Ve ellerinde dikilecek fidan

Pamuk Dede tutamaz gözyaşlarını mutluluktan;

Ülkenin her yeri bereketlenir gözyaşlarından

Dağıtır rengarenk bahçesinde

Yüreğinden çıkan sevgi demetini

Çağıl çağıl akar her birinin kalbine, beynine

Ülke çocukları olur gönül gönüle, yürek yüreğe

Sevgiyi birleştirirler bilgiyle

Umut verirler Pamuk Dede'ye

Pırıl pırıl gençler güzel şeyler üretirler elbirliği ile

Ve canavar boğulur gider sevgi, bilgi selinde;

Ülke olur cennetten bir bahçe

Doğaüstü olsada bu canavar,

Kovalar onu bilinçli kafalar

Akla sığmaz, kutuya girmez bu canavar pes eder

Yürekleri vatan, toprak sevgisiyle dolu ülke çocukları,

Sele bir çakıl taşını dahi vermemeye kararlı

Gökten düşer üç elma,

Birisi bu masalı dinleyene,

Ikincisi bu masaldan pay alana

Üçüncüsü ise Pamuk Dede'ye

Çocuklar bilirler, çok da severler

Pamuk Dede aslında Erozyon Dede